เพลง | MUSIC

"จะลืมกันได้อย่างไรเคยหวานจับใจละควงเดินเกี่ยวแขน เมืองสวรรค์ละสร้างมาเป็นแฟนโอ้ดวงใจรักอย่าได้คลอนแคลน ยามห่างไกลแฟนแสนไกลบ้าน คำเดียวละบอกได้ไม่ลืมทุกวันนั่งซึมคิดจนใจลอย รอต่อไปถึงจะนานสักน้อยคำหวานไม่กร่อยบอกว่าลืมไม่ลง ปลงใจแล้วมีแนวมาขวางบ่ยอมท้อใจอ่อน ย้อนฮักล้นแม่นมันบ่สนย้อนฮักล้นป่าแสนเข็ญใจบ่เคยเอียงเอน เปลี่ยนทางวางอ้ายแม้นเจ้าไปเขมรหรือแม้วไปทางเมืองแกว ซาอุซาอังใจหนอบ่ยังคิดถึงหน้าซู้ยาม ยังยังถ้อยคำฝากฝังเมื่อก่อนครั้งเราเริ่มชื่นบาน เชื่อหมดใจจะรักปานดวงมาลย์หากหลอกเล่นแค่เป็นทางผ่าน เธอจะไม่หันกลับมาก็ตาม ทุกวันนั่งปลอบใจตัวเองใจวังเวงละคิดถึงทุกยาม คงมีวันละพบกันดีงามได้วิวาห์ละถ้าไม่เปลี่ยนคำ รักเอ๋ยที่เคยหวานช่ำไม่ลืมคำสาบานมั่นคง จงใจมั่นทุกมื้อนอนฝันคิดเห็นหน้าโจงโปง มองทางซู้มื้อยามเช้าและแลง คืนฟ้าแจ้งเดือนส่องสดใสใจเอ๋ยอาลัยห่วงหลายคืนนั่น คืนได้จันทร์บ่มีเทิ่งฟ้ามืดปานตำตาบ่เคยฮ้าวเคยซื่นคืนวาน บ่อ้ายเห็นซู้ยามคำเดียวบอกได้ไม่ลืม ทุกวันนั่งซึมละคิดจนใจลอยรอต่อไปถึงจะนานสักน้อย คำหวานไม่กร่อยบอกว่าลืมไม่ลง บ่สงค์นี้หมายใจนำเจ้าบ่สงค์นี้หมายใจนำเจ้า แม่นฮ่าวแม่นเหงากะตั้งตาต่อคำเว้าเน้อ บอกว่าลืมบ่ได้หัวใจเอ๋ย แม่ฮักเดียวเกี้ยวผู้ใหม่บ่ลืมลัยคำเก่า ฮักสองเฮาละเคยเว้าอิดอ้อนชาตินี้ยังคอยบ่ลืมได้ "

"จูบแก้มแดงแล้วมาแกล้งทำเมินยิ้มเพลิดเพลินกินอิ่มพุงกางหย่อน คนสูญเสียทุกวันเดือดร้อนใจแทบขาดรอนเหมือนตายวายชีวา เจอะหน้าใครประจานให้อายเหลือคนหน้าเนื้อใจเสือไร้เมตตา ใจยักษ์มารโหดร้ายขายขี้หน้าความเก่งกล้าชายชาญนั้นไม่มี ใจของพี่ทำด้วยอันใด๋ให้ซอยเกียงตอบแนหรือว่าแม่เพิ้นสร้างมาตั้งต่อตั๋ว กินแต่ขั่วลืมคางยางเล็กเสกเอาทางลงหลอนเที่ยวซ่อนสาวเซ่อ คำเสนอครั้นเป็นแฟนอ้ายบ่ให้ไปไสให้นอนใช้นอนจ่าย ซำบายโลดหล่าคำเว้าอ่อนหวาน ไม่นานคำหวานจบลงสนิทเมื่อน้ำผึ้งมีพิษ ทุกอย่างก็เริ่มเปลี่ยนแปลงข่าวกระจายรั่วไปทุกหนทุกแห่ง ร้ายแรงผู้ชายปากไม่มีศีลเหมือนตายทั้งเป็นเลยเรา เสียความสาวไม่พอซ้ำยังเติมต่อคนอื่นได้ยิน หนำหัวใจใช่ไหมคำพูดบ้าบิ่นเหยียบย่ำติดดินรู้ไหมแสนอายผู้คน บนความซ้ำซู้มื้อมีกรรมมาจำจ่อบ่หางย่างไปไสพ่องย่าน ไทยบ้านเพิ้นยามได้แต่คำข้างในตาลอย คนคอยมีทุกข์มันตื้ออกเหลือล้นเป็นคนที่มันเหลือเพียงร่าง เป็นคนที่มันเหลือเพียงร่างความผิดหวังโลกนี้บ่เที่ยง เป็นเอียงเอนละแคงแคงคอยๆโอ้ยแขนน้อยทวงวางใจ เขาทิ้งใครละเว้าพื้นไปทั่วสางบ่กลัวละฟ้าลงโทษเจ้าเขาเจาะจริงจ่าว หรือตายแล้วหรือตายแล้ว "

"เจ้าเด้ฟังคำเว้าสั่งมาหวานเป็นเลาแต่คำเว้าเพิ่นอ่อย มารยาบ่น้อยคำเว้าแง่งอนเจ้าอ่อนต้อนเจ้าคือต่อน คมขำทางขันทางลายหน่ายใจเด้อ้ายความหมายเจ้าคือสิมีสุขหลาย ยามได้ต้มผู้อื่นไปไสยิ้มรื่นมีหน้าซ่าเซวเก่งแบบเจ้าเก่งแบบตัวเมีย มันเสียสัจจะผู้หญิงเขาพุ้นมีความหล่อประจบสอพอ ต้อยน้อยต้อยใหญ่หัวใจคักแล้วเซาก่อนรักลวง เบื่อทวงสัญญาสัญยากเบื่อคำปากลับลมคมใน เบื่อคำหวานน้ำตาลคอยรินใส่ส่วนขมซ่อนไว้ภายในเบื่อน้ำใจเบื่อน้ำคำลวง บอกรักฉันคิดดูบ้างสิรักเจ้านี้พี่จึงได้หวงรักเจ้านั้นไม่มีสิ่งขัดขวาง ใช้คำลวงลวงกันเรื่อยมาเบื่อเสียจริงฉันเบื่อเสียจริง หลอกผู้หญิงให้หัวใจโรยราช้ำช้ำสุดฝืนกล้ำกลืนแต่น้ำตา ขออำลาคำว่ารักลวงหึงหวงผู้ชายใจมากมันจะยากน้อน้ำคำคน ตอบคำเดียวพอแล้วไม่แคล้วจะต้องหมองหม่นมีรักลำบากลำบน เบื่อคำคนเฝ้าวอนอ่อนใจ ตัดสินได้แน่ใจแน่วแน่ตัดสินได้แน่ใจแน่วแน่ บ่เซาต้องแย่ตายปานไข้ในหยุดพักไว้พักผ่อนเป็นคราว เป็นสาวเป็นนางเที่ยวคอยหยุดแย่หาทางแก้มีหวังหลายเทือ เสือหวังควักเนื้อสอนได้ก็บ่จำเบื่อคำเอ่ยมาวาจาว่ารักมันชักงวยงง พี่ไม่ซื่อตรงจิตใจงอแงเมื่อรักแท้ๆเจ้าแปรเปลี่ยนผัน กังหันต้องลมใจเราสิระบมต้องมาตรมเพราะชาย สิ้นสุดกันทีไม่มีความหมายแค่คำบรรยายเชื่อคำผู้ชายก็ต้องตายทั้งเป็น ตามเห็นตามฟังมานี่คำปราณีปากเว้าซื่อๆใจมันคือเสือโตนหมายฆ่า ตั้งแต่เฮานั่งจับเจ่านี้เพราะเขาเว้าลวงจิตใจมันลวงมันหวังต้มมันหวังต้ม "

"ลมวอยๆใกล้ถึงธันวาสิ้นฝนไกลดินแทบแห้งไหง่ ใจเอ้ยใจมาคือไม้พาดฮั้วใจเอ้ยกะหว่างกะเวน พี่เอ๋ยพี่น้องเสียดายเจ้าเด้เหลือแฮงฮักอยากนอนแฝง เถิงบ่สมความแพงน้องบ่ชิงชังอ้าย ปีเก่าหมายหมดเคลื่อนพรขอเตือนมอบให้พี่ ในวาระดิถีปีใหม่มาฮอดแล้วมองเห็นฟ้าอันแจ่มใส ว่าในวาระดิถีขึ้นปีใหม่เมื่อพี่ไกลจากนุชสุดทุกข์แสน ลืมเถิดหนาพี่จ๋าคำว่าแฟนพี่สุขแสนน้องระทมข่มหัวใจ ธันวาไกลไปสิ้นมกราขอเอิ้นสั่งดอกคือสิจั้งนอบ่ได้ ไปพูนหน้าอย่าห่วงหลังบัวลอยวังโฮ้โอ่ยๆๆๆละนา ใกล้จะหมดธันวามกราก็จะเข้ามาเยือน เสียแรงนับวันเดือนจนแปรเปลี่ยนเข้ามาทุกปี รอรอรอเฝ้ารอความหวังที่มีธันวาเดือนท้ายของปี รักที่มีก็จางหายไป ไกลกับน้องอย่าหมองเด้อชายให้อ้ายมีมั่ง รับความมั่งคั่งดังขึ้นกว่าเดิม ฮู้แรกเริ่มตามซ่างมันเถาะบ่เหมาะกับชาย หน่ายมันสาอ้ายคันนางตายแห่งสิดีใจเจ้า ปีใหม่พานางเหงาบ่อยากพ้อน้องหว่า เวลาห้ามบ่ได้จวนจ้อหม่อมา เมื่อคราใจเหงาต้องทนเอาแม้เจ็บปวดเพียงไร รักษาแผลใจของตัวเองทนอยู่ พี่โชคดีเกิดมามีเนื้อคู่ใครเขาดูว่าสมกันคู่ครอง สุขเถิดพี่จ๋าไปพบฟ้าสีทองน้องทนหมองทุกข์ระทมเพื่อพี่ ขวัญเอ๋ยพราหมณ์เขาเคยเรียกขวัญวอนวาน น้องน้ำตาไหลผ่านน้องยืนบนบ้านบุญไม่มี หมดปีหลังรักพังทลายปีใหม่พบอับอาย น้องเสียดายคุณพี่จงไปดีดั่งน้องส่งพร ไปนอนเฮือนคนมีมั่งน้องเบิ่ดความหวัง พร้อมกับปีใหม่คนอยู่หลังเจ้าปะปล่อยไว้ ไกลน้องกู่บ่คืนไปเป็นอื่นพร้อมกับปีใหม่ มันแสนเสียใจแท้เด้ออ้าย "

"เอาเด้อลมพัดจ้าวละย่าวยามหนาว ถึงคราวสายลมพัดลงทางใต้ลมตีไม้หัวใจสุดห่วง เห็นฮวงข้าวล้มลงใต้ขวยขิน ดินกะแห้งน้ำป่าไหลบกบ่อาจพาละพาลม เมื่อพรรษาสิ้นแจนแวนบินบินไปไวว่อง เสียงแจ๊กแจ๊กฮ้องหาเซื่อเหยื่อแมง พลิกแพลงเมื่อลมพัดต้อง น้ำตานองคิดความเก่ามาด้วยใจที่ใฝ่หาด้วยใจที่ใฝ่หา เมื่อลมพัดมามันเศร้าใจเมื่อลมพัดมามันเศร้าใจ รักเราที่เคยรักกันเขาพลันจากเราให้ไกล หัวใจฝันใฝ่และคอยหาแต่ใจเขาหนาไม่เคยรักจริง รักแน่นเพราะหวังแอบอิง ถูกเขาช่วงชิงเรายิ่งปวดใจร้าวรอนเฝ้าอาวรณ์ถ่ายถอนไม่วาย คำปากชายมันช่างร้ายเหลือเกิน สุดที่เราเหงาหงอยเราคอยเสียจนนานเนิ่น แต่เขามีสุขเหลือเกินอย่างเพลิดเพลินสุขสมคลอเคลีย ได้ข่าวจะแต่งงานแล้วใจแป้วเหมือนคนเป็นเปลี้ย เป็นชายอย่าหยามใจเมียแรงใจเสียไม่อยากเหลียวแลเลย ลมโชยไม้สาวนาหนาวสั่นรำพันนั่งกลุ้มปานไข้บ่มใน คือดั่งไว้บ่พออุ่นพอกกปัญหาเมามัวบ่มีทางแก้ ตาแลสายลมพัดพลิ้วใจสยิวเมื่อลมพัดมา สู้ทนและบ่นหาสู้ทนและบ่นหา นองน้ำตาซู้ค่ำคืนนองน้ำตาซู้ค่ำคืน คิดไปเมื่อลมพัดโชยลมโว้ยเมื่อลมพัดคืน คิดถึงแฟนเก่าสุดที่เราจะฝืน จะอยู่ที่ไหนกับใครค่ำคืนรักรักอื่นไม่เคยยั่งยืนได้แต่นั่งมองพื้นนา สุดเหว่ว้าหวานอมขมกลืน ทั้งฝืนเก็บความหมองเศร้าทางบรรเทา คิดบ่ได้พอน้อยหัวลมโชยหัวใจแหงคอยเขาไปจ้อยแม่นบ่มา ฟ้าได้เหงาละสาวนาใจสั่นมันแสนรำพันผู้เดียวเอยผู้เดียวเอย "

"เบื่อผู้ชายปากหวานให้สาบานหลอกหญิงตายใจ เบื่อตรงคำว่ารักเน้นเสียงดักชั่วฟ้ามลาย ทำทีละเข้ามาชิดใกล้รักกันไม่นานเท่าไหร่ เห็นคนใหม่เปลี่ยนใจเรื่อยเลย หล่อแต่ใจไม่ตรงคดโกงยิ้มแฉ่งทำเฉย หากรักไปยาวนานคงไม่หวาดระแวงเช่นเคย นี่แหละคนหลายใจรักเราง่ายหวังได้กกเกย วันนั้นเขาคงยิ้มเย่ยตัดไฟต้นลมไปเลย ทำเฉยเมยบอกเลยว่าไม่สน เศร้าเหลือล้นบ่สนสาไรคนเอ้ยคนปั่น สาบานรักมั่นไฉนอ้ายมาลวงเห็นมาพ่วงควงเปลี่ยนหลายทาง ทั้งเบิ่ดความหวังมันเปลี่ยนซังฮือได้ ถ้ารู้ใจผู้ชายผีบ้าเอาหนูน้องยาตายถิ่มตามซ่าง หวายลมสวนอางเศร้าเออพอควร ร่างกายสงวนรอรักผู้ชายใจซื่อ เชื่อมั่นยึดถือพ่อแม่สั่งสอนทุกวัน อย่ารักผู้ชายมือไวใจกล้าหนานั่น จดจำไว้มั่นพ่อแม่ดูแลรักจริง เบื่อคำว่ารักปากเห็นเสียงหนักพูดจาอ่อนหวาน ลับหลังเพียงหวั่นรู้ทันว่าลวงทุกสิ่ง กระล่อนเกินไปทำใจไม่ได้ผู้หญิง เมื่อรู้ว่าเขารักเราไม่จริง จะไม่สุงสิงทุกสิ่งจะลืมมันไป คนคืออ้ายยักย้ายไปสายอย่ามาเว้าคำห่วง พอเสียได๋หนีไปไกลโลกล่วงบ่ฝันพ้อคำเลย ชาตินี้เอยขอเชื่อใจตัวดีกว่าคนมาตั๋วคือผ่านมาเคยพ้อ เมื่อไหร่หนอคำหวานคำนั้นบอกว่าฮักฉันซู้วันมื้อซอมเบิ่ง เหิงมาจังฮู้ว่าพี่นี้เหนียมลาย ชายที่อ้างคารมล้วนคำโสมมหลอกหญิงใจอ่อน อ้อยจะหวานแค่ไหนไม่เท่าชายใช้คารมอ้อน หัวใจเขาไม่แน่นอนเห็นลายรู้ว่ากระล่อนปากแน่นอนเป็นผีที่ใจ เบื่อหลายผู้ชายใจส่มเบื่อหลายผู้ชายใจส่ม คารมเว้าออดเว้าอ่อยเสียงหวานๆสายตาอิงอ้อย คล้อยตาแม่นอ่านกินเพี้ยงให้กินละตาตั้งตาตื่น เห็นคนอื่นก็มัวแต่พูดใส่เว้า กลับไปเถอะหนาความฮักบัดยามอกหักซิโมโหเอย "

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

"ฉันคอยฉันคอยรู้ไหมฉันคอย รู้บ้างคนหลังเขาคอย ตะวันลอยจะลับเขาพระสุเมรุ นกน้อยเคียงคู่ยามเย็น ท้องฟ้าเป็นมองเห็นเช่นสีคราม ตาลอยคอยแฟนอยู่ต่างแดนแสนปวดหัวใจ หรือไปหลงใหลพบสาวใหม่หนึ่งในสยาม บุญน้อยเฝ้าคอยทุกชั่วโมงยาม ฟ้าสีครามเมื่อยามเย็นเป็นใจลอยลอย ตะวันค้อยใจกะสิลอย ลอยค้อยพร้อมกันนี่ พี่จากน้องสิหวนพ้อกันบ่น้อ เสียงออดอ้อกอไผ่สีกัน ตกใจบางวันว่าแม่นชายมาเอิ้น จะเดินหรือว่าจะนั่ง เหมือนพี่สั่งมาสะกิดหัวใจ พี่หนอ คิดถึงคนเป็น เมื่ออยากเห็นจะไปหาก็อาย หลายวันแล้วยังไม่คลาย ไม่สลายคนหลังยังคอย ลำคนชมอ้อยชมตาลหวานอี่ เปรียบใส่ปากพี่บ่มีเสี้ยวส่องขน มื้อหนึ่งนั้นมีจักเทื่อยาม แม่นถามหัวใจว่าคิดถึงคือเจ้า คนเราตรองดูทุกด้าน ความทรมานนี่คือการรอคอย พี่จากน้องไปถึงไกลตัวน้องสักหน่อย คิดบ้างนะคนหลังคอย ใจดวงน้อยแทบขาดรอนรอน ถ้าหากจะคิดนอกใจ จะรักสาวใดคิดไว้เป็นใจสังหรณ์ หญิงคนนั้นเขาเพ้อยามนอน เขาอาวรณ์ร้อนเร่าถูกไฟเผาทรวง ห่วงบ้างนะคนคอยอยู่หลัง ห่วงเขาบ้างอย่าคิดคำลวง คนเขาคอยทั้งห่วงทั้งหวง รักล้นทรวงห่วงเขาบ้างซี เป็นปีเป็นเดือนคอยท่า คำสัญญายังยั้งความเก่า คนอื่นถามเอานอกเหนือกว่าอ้าย ตาซ้ายน้องบ่แลแค่วันหนึ่ง 24 ชั่วโมง บอกตรงๆชั่วยามชั่วมื้อ เห็นไผบ่คือได้เห็นเจ้า ได้เห็นเจ้า "

"ฮู้เต็มใจว่าเขาหยันเขาเย้ยเป็นหยังน้อใจเอ๊ยเจ้าบ่หลาบบ่จื่อ ล่ะซิไปโทษไผหือความเจ็บปวดรวดร้าว เพราะใจเจ้าบ่จื่อเองละควรพินิจคิดเพ่ง มีน้ำตารินนองก่องใส่หมอนได้นอนกลุ้ม หลุมที่เขาพรางไว้เหลาแหลมให้เรามอด กว่าซิถอดออกได้มันเป็นแป้วอยู่หว่างใจ หละควรซิพักผ่อนไว้ไผยุ่งเกี่ยวจงผลักไส สงบจิตสงบใจอย่าห่วงใยมันพอแล้ว ใจเอ๋ยใจ ใจเอ๋ยใจ โอ้ใจดวงนี้ มันเจ็บหลายที่ฮ้อยปิ้นพันไป ควรจำจื่อไว้เขาเว้าบ่จริงคือน้ำกลิ้งลงใส่ใบบอน คอนคอนลมพัดเล่าไหลไปเรื่อยความหวานเจื้อยจางลงสุดขม ความขมแล่นเข้าจางเจื้อยแต่เฮาความอั่งเอ้าเจ็บปวดพอแฮง เสียแฮงเฮาฮักส่วนเขาเลยต้มคารมที่เขาลวงหลอก เราช้ำชอกเหลือพรรณนาปวดมันปวดใจแสน คับแค้นน้ำตานองหน้าผิดหวังชายหนุ่มผ่านมา ใจคิดว่าจะผูกรักเสียเลย โธ่เอ๋ย รักลวงรักเล่นทำเป็นมิตรเหมือนดั่งเช่นเคย สุดที่รักบูชาเธอหาควงแฟนมาเย้ยใจเราไม่เคยสะเบย เขาเยาะเย้ยแทบฆ่าตัวตายหลายทีซ้ำเหมือนกรรมนำท่อ ฮักไผแล้วพ้อเจ็บซ้ำบ่เซานั่งกอดเขารำพันรำพึง จะไม่คิดถึงที่เขาหลอกชอกช้ำใจขาดคนแลมอง เมื่อปวดสมองจะมองหาใคร โอ้ใจเอ๊ย นึกสังเวยดูบ้างซิพบความลำเค็ญ ยากเย็นมาเหลือคณา น่าจะรู้แล้วนี่กลับมาซ้ำสามทุกข์คุกคามตลอดชีวี จะมีสมหวังหาไม่เป็นอย่างไรเข็ดแล้วหรือยัง น้ำตาของเจ้าที่ไหลทำเขื่อนไว้คงล้นถึงฝั่ง ทั้งรู้ว่าเขาชิงชังเจ้าก็ยังรักเขาหัวใจ คำใด๋ที่เขามาเว้าหวานคารมเขาต้มอีกดื่ม ทั้งที่ยังสะลือสะสืมยังซึมสู้แม่นบ่ถอย เว้าชู้ปล่อย คอยทางแลงๆ น้ำตาแสนแพงยังไหลเปื้อนยังไหลเปื้อน "

"ล่ะพอแต่มาเห็นอ้ายประคองกายตั้งบ่เที่ยง มาดแมนดำก่ำเกลี้ยงใจน้องหลดเหนื่อยมีน โฮ้..โอ มาพบอ้ายผู้ชายงามรูปหล่อเท่หลายกะด้อใจสะท้านหวั่นทรวง ดวงดอกแว้แวววาดเก๋คักจักแม่นเทวดาใด๋ท่านลงมาปั้น เทวัญพร้อมประชุมปั้นหล่อจั่งมาดแมนกะด้อน้ออ้ายผู้เก๋ หล่อแท้เด้คือดั่งเทวบุตรคนในเมืองมนุษย์ว่าบ่เก๋คืออ้าย ว่าบ่เก๋คืออ้ายเตี้ยลงสาระวันเตี้ยลง เตี้ยลงสาระวันเตี้ยลงเตี้ยลงหน่อยบ่าวพี่ชายเอ้ย เตี้ยลงแล้วฟังน้องสิเดี่ยวเพลงพลับพลึงกำลังช่อใหม่ ปลูกเอาไว้อยู่ในแดนดงรูปหล่อเชิญออกมาโค้ง รำวงรำวงสาระวันสาระวันลุกขึ้น ลุกขึ้นลุกขึ้นสาระวันลุกขึ้นหน่อยสาระวันเอ้ย ลุกขึ้นแล้วน้องขอถามข่าวถามบ้านเจ้านั้นอยู่ที่ใด๋ ลูกชายไผ๋ส่างมาสูงเท่อเล่อเจอแฟนแล้วหรือมีแฟนแล้วบ่ คั่นบ่มีคู่ซ้อนอยากยืมพี่ไปย่างควงสาระวันเดินหน้า เดินหน้า เดินหน้าสาระวันเดินหน้าหน่อยสาระวันเอ้ย เดินหน้าแล้วตาซอนแลหน่อยน้องซิอ๋ออ่อมอ้อยรำคู่พี่ไป รำใกล้ๆใจซิขาดรอนๆออนซอนเด้คนเก๋ อยากนั่งแยงอยู่เมิดมื้อสาระวันถอยหลัง ถอยหลังถอยหลังสาระวันถอยหลังหน่อยสาระวันเอ้ย ถอยหลังแล้วขอเชิญรำต่อเชิญพ่อรูปหล่อมาม่วนนำกัน สาระวันนี้รำขึ้นรำลงยืนขึ้นแล้วกะเดินหน้าถอยหลัง ล้าบ่ระวังสิเอวเคล็ดดอกพี่สายตาเสื่องชำเลืองมาทางน้องแน น้องคอยแลรำจ้องมองอ้ายหน่ายมาอยากพ้อหน้าตาส่องมองตา อยากให้มาเคียงกันสู่วันบ่วายเว้นเหลียวเห็นอ้ายลอยมาเวิ้นๆ น้องคงเพลินแต่จ้องจนเซ่อเหม่อลอย อยากเกี่ยวก้อยเป็นคู่ควงแขนอยากเป็นแฟนเคียงกาย นะบ่าวพี่ชายคนโก้นะบ่าวพี่ชายคนโก้ "

"พื้นเมืองอีสานเฮาตั้งแต่เก่าโบราณมา คุณยายและคุณตากินข้าวเหนียวเรี่ยวแรงดี เดือนหกฝนตกโฮ่งควายเขาโค้งบ้านสาวมี บักตู้อ้ายเซียงสีหน้ากี่หวี่เขาซ้วนคาง แขวนขอไม้ไผ่ฝนตกใหม่เต้นผางๆ หน่อไม้กับหญ้านางทั้งจุดจี่มีถมไป ผักเม็กผักกระโดนผักติ้วหม่นแม่นอยู่ไส ถูกฝนบ่งคืนใบบ่อึดหยากมากแนวกิน อีสานเอ้ยแล้งแต่ฝนคนใจกว้าง บ่าวสาวไปเมืองหลวง ขอให้เจ้าคืนถิ่นคืนมาดินบ่อนบ้าน อีสานสร้างให้ฮุ่งเฮือง พี่น้องเอ้ยอ้ายเอ่ยอ้ายเอ่ย พื้นเมืองประเพณีเดือนเจียงยี่บุญเข้ากรรม พ่อแม่เฮาพาทำเดือนสี่นำพาแห่กัณฑ์หลอน เดือนห้าแม่นสงกรานต์หนุ่มสาวผ่านสาดน้ำกัน เดือนหกเข้ามาพลันบุญบั้งไฟหม่วนเหลือหลาย ขาดจากฝนตกรินบุญกฐินบ้านใกล้ไกล บั้งพุและตะไลซื่นหัวใจเฮาอี่หลี อีสานรวยน้ำใจไม่เลือกได้ จนหรือมี บ้านใต้มีเกลือบ้านเหนือมีข้าว รัฐเพิ่นเฝ้าสิซ่อยอีหลี รวดเร็วทีเดียวอีสานเขียวอีกห้าปี กลับมาสร้างความดีดินอิสานเห้ยบ้านนาเฮา "

"เอาเด้อมองเห็นฟ้าเป็นลายปลาโดมันหลดเกี้ยวปลาข่าย นางคอยท่าอ้ายใจตั้งต่อหานาท่งกว้างข้าวแก่ฮวงเหลือง ลำเฟืองเอนเอียงเมื่อลมมาต้อง หัวลมล่องตีมาถี่ๆใบวีข้าวกั้วตัวน้องสั่นหนาว ลมแฮงน้าวไกลเขตยามฝนกังวลหัวใจปล่อยไปตามช่วง เห็นฮวงข้าวลมตีปิ้นไป่รักไกลจากแล้วเห็นข้าวจ่อรวง ในทรวงขาดรักมันแย่คงตายแน่ลมหนาวพัดมา คร่ำครวญหาพี่น้องนี้คอยอยู่บ้านนา นั่งเหม่อมองหาพี่มาทุกเวลายังคอย กินข้าวแสลงกินแกงนับวันจะกร่อย เฝ้านั่งตาลอยรักข้าที่คอยแล้วมาลอยเลือนไกล ทนหมองไหม้คนไกลบ่ตาวทนหมองไหม้คนไกลบ่ตาว เจ็บปวดรวดร้าวคือผ่ำใส่หนอง ลมลวงต้องใจอ่อนตามลมผสมความหนาวเยือกเย็นมาใกล้ เขาไกลแล้วแต่ตอนสงกรานต์ มาทอดผ้าป่าป๋านาท่งกว้างเป็นเหี่ยบ่คืน กล้ำกลืนฝืนทนเป็นห่วงข้าวออกรวงทรวงข้าแสนตรม พอแต่ข้าวออกรวงทุ่งกว้างข้าวสวยอร่าม ชูช่อจากกองามๆใกล้หนองน้ำนกน้อยบินจร ผีเสื้อหลายหลากมากสีต่างมีสุขกันบินว่อน สาวนายิ่งใจอาวรณ์ยืนใกล้ดอนฟังเสียงลมโชย โอย..โอย..นอข้าวที่กอก็จะแก่เหลือง อ้ายหลดไปฟุ้งเฟื่องอยู่ในเมืองพบสาวคนงาม นั่งน้ำตารินไหลยิ่งน้อยใจเห็นข้าวอร่าม เสียงลมเหมือนเสียงประณามสุดจะห้ามน้ำตาไม่ทัน อดทนกลั้นลมหนาวน้าวส่งลมลงสู่ใต้ใจน้องห่วงชาย ปีกลายน้องพี่ถิ่นนี้เราเคยสุขสันต์ ดั่งเมืองสวรรค์รักกันเหมือนจะกลืนกิน ไปลับไปลาจากนาลืมถิ่น น้ำตาร่วงรินเฝ้าถวิลนับวันคอยพี่มา คอยตั้งตานับเวลาคืนแดน ลืมลงนะพี่คนที่เฝ้าคอยห่วงแหน ลำบากแสนห่วงแฟนแสนจะทรมาน ลมหวิวพัดเย็นคิดเห็นแต่หน้า มองข้าวในนาหวั่นอุราแสนระทมตรมตรอม นั่งซอมเหมือนสายลมเย้ยนั่งซอมเหมือนสายลมเย้ย อุกจังเลยเพราะน้องเป็นห่วงข้าวออกฮวงทรวงขาดรักแท้ มันแปรปิ้นได้จั่งได๋ได้ซู้ใหม่ไลลาแฟนเก่า ละไปหลงมัวเมาอยู่ไสอ้ายอยู่ไสอ้าย "

"โอ้ยเด้ชาย มาเห็นอ้าย มาเห็นอ้าย ชายงามบ้านเพิ่นบ้านเพิ่น มาเห็นอ้าย ชายงามบ้านเพิ่นบ้านเพิ่น ตกกะเทินแล้วน้องตาจ้องส่องชาย งามแท้อ้ายคุณพี่คนสวยงามแท้อ้ายคุณพี่คนสวย เจ้าผู้ม้วยผมดำให้ร่ำมาหาน้อง มองเห็นหน้าหวานตายิ้มใส่มองเห็นหน้าหวานตายิ้มใส่ อดเด้อใจอย่าเต้นอดเด้อใจอย่าเต้น เป็นบ้าฮักชายหรือว่าอ้ายมีคู่เทียมสอง หรือว่าอ้ายมีคู่เทียมสอง คั่นบ่มีแฟนจองส่วนพระนางจองไว้ หัวใจของน้องยังว่างหัวใจของน้องยังว่าง ยังเปิดหน้าต่างไว้รอคอยชาย เมื่อไรหนอจะกลับมาเมื่อไรหนอจะกลับมา น้องนางคอยหาพี่อยู่ทุกวันน้องนางคอยหาพี่อยู่ทุกวัน ตะวันรอนแสงแดดอ่อนอ่อนตะวันรอนแสงแดดอ่อนอ่อน หัวใจอาวรณ์พี่อยู่ทุกวัน โอ้รักที่เราสร้างสรรค์โอ้รักที่เราสร้างสรรค์ ให้เรารักกันรักกันตลอดไปให้เรารักกันรักกันตลอดไป หัวใจน้องนี้ชื่นบานหัวใจน้องนี้ชื่นบาน โอ้พ่อตาหวานยิ้มหน่อยเป็นไรโอ้พ่อตาหวานยิ้มหน่อยเป็นไร อ้าวยิ้มนิดอ้าวยิ้มนิดยิ้มนิดชีวิตยั่งยืนยิ้มนิดชีวิตยั่งยืน ผู้บ่าวบ้านอื่นส่างงามแท้น้อผู้บ่าวบ้านอื่นส่างงามแท้น้อ รอรอให้พี่รอน้องก่อนรอรอให้พี่รอน้องก่อน ถ้าพี่จะย้อนกลับคืนไปนอน น้องนี้ขอสมัครเป็นหมอนน้องนี้ขอสมัครเป็นหมอน ให้พี่หนุนนอนพี่กอดชมทั้งคืนให้พี่หนุนนอนพี่กอดชมทั้งคืน ในคืนนี้สิยอมเป็นของพี่ในคืนนี้สิยอมเป็นของพี่ แม่นอีหลีละอ้ายแม่นอีหลีละอ้าย อ้ายนางเว้าแน่นอน รอน้องบ้างเถิดพี่คนสวยรอน้องบ้างเถิดพี่คนสวย หรือสิซวยซะบ่คั่นหม่อมพระนางไปด้วย คั่นหม่อมพระนางไปด้วย โอ้ยเด้ชาย ฟังเด้ออ้าย ชายงามรูปหล่อฟังเด้ออ้ายชายงามรูปหล่อ กะซ่างมางามกะด้อน้ออ้ายผู้สวย ฝากรักด้วยสิได้บ่คนงามฝากรักด้วยสิได้บ่คนงาม น้องขอตามเมื่อนำว่าจั่งได๋น้ออ้าย ชายคนนั้นคันหันมาพี่แน่ชายคนนั้นคันหันมาพี่แน่ อีนางมักแท้แท้จึงมาเว้าจ่มถาม อ้ายเอ่ยเจ้ามางามพอแท้อ้ายเอ่ยเจ้ามางามพอแท้ พ่อแม่เจ้าเป็นผู้ได๋พ่อแม่เจ้าเป็นผู้ได๋ ข่อยอยากเป็นลูกใภ้ของแม่เจ้าเด้ข่อยอยากเป็นลูกใภ้ของแม่เจ้าเด้ อกเด้อพี่ อกเด้อพี่อกสิเพเดี๋ยวนี้อกสิเพเดี๋ยวนี้ มาเว้ากันดีดีกระดิกคิ้วนำแหน่กระดิกคิ้วนำแหน่ ฮักละแม้จังเว้าเอาได้แน่นอน แต่ก่อนพู่นเจ้าไปอยู่ไสชายแต่ก่อนพู่นเจ้าไปอยู่ไสชาย ซ่างบ่เดินมาใกล้โอ้ยห่ากินผีคั้น งามเด้อพี่ งามเด้อพี่ งามปานจันทร์เพ็ญแจ้งท่อแสงใสเด่น คล้ายกันกับจันทร์เพ็ญโหลดบ่มีบ่อนเศร้ามีเงาโก้โง่งอน แขนอ่อนเชิญว่าฟ้อนรำวงแขนอ่อนเชิญว่าฟ้อนรำวง นวลระหงเชิญมาฟ้อนรำนวลระหงเชิญมาฟ้อนรำ ออกท่าเต้นแบบทวิตออกท่าเต้นแบบทวิส หนูจะร้องเพลงฮิตเต้นทวิสติดพัน หนูจะร้องเพลงฮิตเต้นทวิสติดพัน ชิดกันแบบวาตูซี่ชิดกันแบบวาตูซี่ หนูน้อยคนงามจะเป็นคู่รำเคียง หนูน้อยคนงามจะเป็นคู่รำเคียง เป็นเสียงร้องคือทำนองออดอ่อย เป็นเสียงร้องคือทำนองออดอ่อย อดสาเด้อ อดสาเด้อ อดสายิ้มแต่ละน้อยอดสายิ้มแต่ละน้อย พอให้คิดนำ หรือฝ่ายก่ำคั่นทางพี่มีสองหรือฝ่ายก่ำทางพี่มีสอง คั่นบ่มีแฟนจองอุ้ยสนใจยังว่าง โอ้ยเด้พี่ให้พระนางจองไว้เป็นไรน้อพี่สามัคคี เกี่ยวข้องจองไว้หว่างใจ รักใหม่พี่อย่าได้ลืมเลือนรักใหม่พี่อย่าได้ลืมเลือน คั่นน้องเป็นแสงเดือนน้องขอเตือนบอกให้ อย่านะอย่านะพี่ขาอย่านะอย่านะพี่ขา อย่าได้ลืมสัญญาสาวน้อยยังคอย อย่าได้ลืมสัญญาสาวน้อยยังคอย พอใจแล้วหรือว่ายังคุณพี่พอใจแล้วหรือว่ายังคุณพี่ คั่นได้สาวผู้นี้คั่นได้สาวผู้นี้ไปนอนกอดอุ่นโดน แคนเอ๋ยแคนให้เจ้าเป่าจ่นจ่นเป่าจ่นจ่นสิออกท่าลำเพลิน ใส่กระโปรงเขินสิย่างเวิ่นเทิ่งฮ้านให้ล่ำมองแน่เด้ออ้าย "

"ตามองตาพาอุราไหวหวั่นตามองกันทำให้ฉันละเมอ จ้องมองกันทำให้ฉันรักเธอไม่รู้แล้วเออว่าในตาเธอมีอะไร ทำให้ใจฉันผวาเมื่อสบตาฉันจึงงง เหมือนดั่งตานั้นมีความประสงค์ บอกเหตุจำนงค์ว่าตานั้นคงไม่ปิดบัง ตามองไปทำให้ใจรู้ว่าทุกเวลาอยากสบตาเขาจัง มองทีไรเหมือนดั่งโดนจังงังเหมือนโดนพลัง จากของดวงตาเธอให้ละเมอทุกเวลาเป็นปริศนาไม่รู้วาย สบตากันมันต้องมีความหมายระแคะระคายให้หัวใจฟั่นเฟือน ตามองตาพาอุราหวานชื่นใครจะฝืนถูกรักคืนเชือดเฉือน ยิ่งนานวันรักก็ยังมาเตือนนับวันนับเดือน รักลอยเลื่อนเข้ามาเพราะว่าตาเป็นสะพานเป็นสื่อสารของหัวใจ สบตากันเหมือนน้ำมันมาราดไฟมันร้อนรนแทบจะทนไม่ไหว สบตาทีไรหัวใจวุ่นวาย หมายมาฆ่าหรือมาหากันแน่หมายมาฆ่าหรือมาหากันแน่ พอมองเห็นแก่นแท้ในเล่ห์เหลี่ยมตา จันทร์แจ่มฟ้ายังมีเมฆมาบังประสาหยังตาคนซิบ่มีแนวเปื้อน เลือนลางได้เอาใจออกห่างปล่อยให้ตาน้องค้าง บ่มาจ้องลำแยงเห็นชัดแจ้งว่าอ้ายบ่จริงใจ ไปหามองผู้สาวใด๋บ่อาลัยตาน้อง เคยมองจ้องกันทุกเมื่อแทบไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเมิน เขามองผ่านทำให้เราขวยเขินเขาไม่เผชิญสายตาจริงใจ เพิ่งรู้ดีว่าตาพี่พิฆาตมองแล้วบังอาจเป็นเพชฌฆาตร่ำไป น้ำตาร่วงจากดวงตาหยดไหลทำไม๊ ทำไม จึงฆ่าใจด้วยตา อยากเอาเข็มทิ่มตาให้บอดจะได้ไม่สอดส่องเหมือนเป็นมา บอดสนิทจะไม่คิดมุสาเอาเข็มเย็บตาให้ติดกันทันใด ใจตายด้านตาพิการสองหน่วยใจตายด้านตาพิการสองหน่วย เหลียวไปไสอีกด้วยบ่มีมื้อข้างแรมเอาให้แอ้มตาพิฆาตทั้งสอง บ่ให้มองสาวใดจึงสิสมใจน้อง "

"ข้าวขึ้นลานสัญญาก็ผ่านสิ้นไป เกือบสิ้นใจเพราะเขาแหนงหน่ายตัวเรา ทำไมเถือคนเคยเป็นเพื่อนเจ้า ต้นรักต้นเก่าสองเราใส่ปุ๋ยพรวนดิน พี่ปล่อยให้ต้นรักตายหรือไม่ก็ให้ด้วงกิน ต้องนั่งน้ำตารินข้าวไม่อยากกินอดตาย ก็เพราะพี่ชายแน่นอน สิ้นชีพลงไปวันใดเธอจะรู้ไว้เธอเป็นฆาตกร เธอทำเจ็บช้ำเท่าไหร่ควงคนใหม่ฉันขอวิงวอน บอกว่าทนไม่ไหวเห็นทีไรฉันต้องใจอ่อน หลายอย่างเธอเล่นแง่งอนชักสังหรณ์เธอไม่หวังดี ใจดวงนี้บ่ไหวอีหลีถูกขยี้เหยียบย่ำ ช้ำท่อใด๋แห่งย้อยามพื้นบ่มีพี่เอยพี่คั่นบ่อยากนอนแฝง คั้นบ่แพงบ่ว่าเลยทางน้องเฮาทั้งสองเคยตกลงมั่น เคยตกลงกันฮีบมาฮ้างมาหย่านี่อิหยังพ้อหน้าว่าอย่าได้บ่เซา ไม่รักอย่าหวานอย่าทรมานให้ฉันถึงตาย เพียงเท่านี้ฉันก็เจ็บช้ำฉันถลำหัวใจจะวาย ฉันรู้ตัวหนักเข้าคงตายโรคที่ร้ายคือโรคน้ำตา พบพามาแล้วสะอื้นแม้กลางคืนหลับไม่ลงเสียเลย เก็บเรื่องนี้มาคิดหลับสนิทก็ฝันไปขวัญเอย ฝันเห็นแต่เขามาเย้ยโอ้อกเอ๋ยระทมตรมตรอม หัวใจน้องเอาธรรมเข้าพึ่งเถิงสิไหว้พระแล้วกะใจเต้นบ่เซา เธอที่รักถ้าหากฉันตายไม่มีโรคร้ายอย่างอื่นเข้ามาแทรกแซง ตายเพราะตรอมใจหลักฐานได้มัดเธอชัดแจ้ง หลักฐานบ่งชัดชี้แจงตริตรองแจ้งและเจตนา ตรึกตรองนี่มาโดนหวังฆ่าทางวาจาหวังฆ่าหวังเข่น เอาเลือดเย็นฆ่าหญิงให้ได้เจ้าใจร้ายอย่างแน่นอน ฆาตกรหัวใจดำปี๋สงสารบ่มีเด้อใจอ้ายเด้อใจอ้าย "

"เอาเด้อติ้งเจ้าติ้งลิงตี่ลิ้งติงอติ้งเจ้าติ้งลิงตี่ลิ้งติง สิงลูกแล้วสิงพ่อมันนำกรรมหยังหนอมารดาจำพราก ยากพ่อเจ้าทนท้อสู่วันซ่อนอีกก่อนทีสองอีกก่อน ซ่อนอีกก่อนทีสองอีกก่อน พ่อลูกอ่อนกะอย่าฟ่าวจะเสียใจเมียป๋าไปแล่นนำชายชู้ อดสูกันวันคืนเป็นง่อยพลอยเลี้ยงลูกน้อยกลอยกันหวั่นไหว เมื่อเมียหนีไกลเศร้าดวงใจอยู่ทุกเวลา ทุกๆครายามคิดถึงหน้ายิ่งพาใจหมอง ใจชักปลิวเหมือนนุ่นลิ่วตามลมละล่อง ใจคิดจะอยู่ร่วมสองได้แต่นั่งมองที่นอนหมอนเสื่อ หน้าก็ไหม้หลังก็แดดแผดเผาไม่น้อย เห็นตาลอยอุ้มลูกน้อยนั่งซึมนักเหลือ ใครไม่จริงใจน้องนี่ไงห่วงพี่ทุกเมื่อ จะช่วยกล่อมลูกจุนเจือไม่คิดเบื่อถึงเป็นมือรอง ใครมองเป็นของไร้ค่าน้องนี้ว่าด้วยน้ำใสใจจริง สมัครขอนอนแอบอิงใครจะท้วงติงไม่นึกอายใคร บุตรตาไห้สิอ่อยเอาลูกอ่อน กล่อมลูกนอนเรียบร้อยสิหอมแก้มพ่อมัน กล่อมลูกนั้นจือแต่ใด๋มาภาษาโบราณก่อนกาลจำได้ นอนแล้วไปนอนๆแล้วไปนอนแล้วไปนอนๆแล้วไป แม่ไปไฮ่กะได้ไข่มาหาแม่ไปนาได้แต่ปลามาป้อน แม่เลี้ยงหม่อนนอนอู่สายไหม นอนซะแม่เยอหลับตาซะแม่เยอ นอนซะแม่เยอหลับตาซะแม่เยอ นอนอู่แก้วสาแล้วแม่ไกวฮักลูกด้วยฮักพ่อมันแฮง ความแพงความฮักให้กว่าเมียคนเก่า จะเอามือสองของเก่าขอรักเจ้าล่ะถนอมบูชา เป็นม่ายเมียห่างร้างลามารักกันมาจะถนอมเอาใจ ไผๆก็ซังซังเป็นฮ้างใจสาวนางนี้บ่ได้เปิดหน่าย มากผู้ชายหนุ่มมีมากล้นบ่ปานฮ้างฮักบ่หมาง ช้างเคยแห่นี้เสยงโทนบ่ตื่น กลางเว็นกลางคืนเขาเคยแล้วเขาเคยแล้ว "

"แน่แล้วชายกะจังว่าพอคราวแล้ว คราวแล้วซิลำตัดดอกข่อยซิลำตัดดอกข่อย ซิลำเกี้ยวสาระพันแต่ก่อนนั้นซิลำเกี้ยวคือฮัก กะว่าให้สองแพงฮักต่อกันให้ลำเกี้ยว ลำคืนเดียวจะขอซอนไปก่อนลำคืนเดียวจะขอซอนไปก่อน ซิขอกอดหมั้นนำเกี้ยวเกี่ยวพัน ก่อนแรกนั้นลำเกี้ยวบ่ทันเขาก่อนแรกนั้นลำเกี้ยวบ่ทันเขา ละเอาจังวะผู้ลำไทยดอกกระจิงทิงเทียว ฉันนอนเดียวผู้แสนละเปลี่ยวกายาฉันนอนเดียวผู้แสนละเปลี่ยวกายา มาพบเห็นโสภาจะเอาไหมพ่อคุณ บุญไปได้คือเจ้าเพลงไทยเขาว่าบุญไปได้คือเจ้าเพลงไทยเขาว่า โอ้นักกีฬาชอบเล่นลองเสียงแสงตะเกียงมาใส่ส่องเวที น้องนารีมาเกิดฮักสัมพันธ์น้องจำได้ละเพลงไทยเขาว่า น้องจำได้ละเพลงไทยเขาว่าน้องจำได้ละเพลงไทยเขาว่า กีฬาชอบดูเพลิดเพลิน ฉันเมินมองผู้ฉันต้องกายาฉันเมินมองผู้ฉันต้องกายา เอาน้องไหมวันทามาเรียกผ้าพันคอ ฟังเสียงฆ้องสะตีดังตุ้มเติ้น ตุมต๊ะต๊ะต๊ะตุมเตินตุมต๊ะต๊ะต๊ะตุมเติน โอ้ผู้บัดเยิ้นจนลำพ้อนฮักแขนต้อน ตี่แต้นเจ้าผู้ติงพมันแกว ต้อนตี่แต้นผู้เจ้าผู้ติงสะลิงติง เจ้าผู้หญิงลมพัดผู้ย่างลมพองต้อง ลมพานต้องเจ้าใบต้องคูยาวลมพานต้องเจ้าใบต้องคูยาว สาวผนางขาดชู้ใจถ้าขาดชม อ้มเอ๊ยอ้ม อย่าสูจมนำหลาย อ้มเอ๊ยอ้ม อย่าสูจมนำหลาย สาวอีนางผู้นอนครอง แห่งคนิงผู้นำอ้ายแห่งคนิงผู้นำอ้าย "