เพลง | MUSIC

ทอดร่างเป็นทางยาวไม่ปวดร้าว ไร้หัวใจชื่อว่าถนน ให้ผู้ให้คนที่ร้อนรน ก้าวย่ำไปด้วยส้นรองเท้า จะหนักจะเบาแบกรับเอา ไม่ร้องไห้อ้อนวอนร้องขอ รถถีบสิบล้อมอเตอร์คาร์ ถลาลมไม่บ่นให้ร้าย เป็นที่ดับตายของเหล่าหมา พเนจรร่อนเร่ทั้งหลาย เกลื่อนกล่นล้มตายมากมาย บนถนนไร้คนสนใจ ไอแดดแผดเผา ไร้ร่มเงาจะลี้หลบยืนหยัดอดทน ถึงแตกซ่านเพราะฝนก็คงทน ไม่รู้สึกไม่เจ็บไม่ตาย มีคนมากมายมาล้มหาย มาตายจากซากทับถนน เพิ่มงอกพอกพูน ทับถมทวีคูณนับซากไม่ไหว เป็นที่ทำกินของเหล่าหมา ในร่างคนกลับมาเกิดอีกครั้ง แก่งแย่งชิงกันเพราะมุ่งหวัง ในทรัพย์สิน จากซากจากคน คนเจ็บ เจ็บจนจวนสิ้นใจ ยังเข้ากลุ้มรุมกันฉีกทึ้ง หมดตัวแล้วจึงพาฝูง ถอยทัพลับร่างจากไป เกิดในสังคมที่วกวน ต้องทำตนดังเช่นถนน แบกรับอารมณ์ของทุกคน ที่สับสนแปรเปลี่ยนง่ายดาย บดเบียดเสียดแทรกแหวกทาง ให้ถึงจุดหมายเร็วพลัน ระวังสินทรัพย์ของคุณ ถูกฉีกทึ้งก่อนถึงจุดหมาย

ดอกเอ๋ยดอกเบี้ยเอ๋ย เจ้าไม่เคยเหี่ยวเฉาซักที บานเบ่งชั่วนาตาปี แต่ดอกทวีบานอยู่ที่ธนาคาร ในทุ่งนากว้างใหญ่ไพศาล เหลืองตระการดังทุ่งรวงทอง เป็นข้าวเขียวยังไม่เกี่ยวลงมากอง ก็ติดจํานองมาซื้อปุ๋ยซื้อยา มาในเมืองอยากมีบ้านมีรถ มีเงินสดไม่พอยังมีปัญญา มีเงินดาวน์เอาไปดาวน์เขาออกมา ที่เหลือผ่อนเรื่อยมากินเวลาจนเป็นปูน ดอกเอ๋ยดอกเบี้ยเอ๋ย เจ้าไม่เคยเหี่ยวเฉาซักที บานเบ่งชั่วนาตาปี แต่ดอกทวีบานอยู่ที่ธนาคาร *นั่นแน่ะแบงค์กรุงศรี ตรงนี้แบงค์กสิกรไทย ตรงโน้นฟองซิเออร์หลังใหญ่ บานอยู่ทั่วไปไม่มีวันร่วงโรย เมื่อวานร้อยละห้าสลึง วันนี้ร้อยละหกสลึง พรุ่งนี้ร้อยละเจ็ดสลึง พอถึงมะรืนกลายเป็นสิบสลึง ดอกเอ๋ยดอกเบี้ยเอ๋ย เจ้าไม่เคยเหี่ยวเฉาซักที บานเบ่งชั่วนาตาปี แต่ดอกทวีบานอยู่ที่ธนาคาร

เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น พ่อแม่นั้นส่งมาให้เรียน ให้อ่านเขียนเล่าเรียนวิชา เติบใหญ่ได้มีการศึกษา เป็นที่เชิดชูหน้าตาของครอบครัว โบยบินจากท้องทุ่งกว้าง สู่หนทางชนชั้นปัญญาชน เจ้าจงหมั่นเพียนและอดทน จงฝึกฝน จงพึ่งตน เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น ยากจนนั้นสู้ทนหาให้ ขายวัวขายควายส่งเจ้าเรียน จงอดออมใช่เงินอย่าเบียดเบียน มุ่งเรื่องเรียนคิดเพียงปริญญา ลากอวนตัดยางได้เท่าไร จะส่งไปให้ใช่ในโรยรา หวังเพียงมีใบปริญญา รอชื่นชมการกลับมา เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น นานแล้วเจ้าทำไมไม่หลบบ้าน หรือมีเงินมีงานไม่พอกิน เท่าใดถึงกลับมาคืนถิ่น มาพลิกผืนดินที่บ้านเรา นำวิชาที่เจ้าได้เล่าเรียน มาแปรเปลี่ยนปรับปรุงท้องทุ่งเรา มาเถิดพวกเราหนุ่มสาว กลับบ้านเราบินหลาเอ๋ย เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น เจ้าบินหลาเหอ เจ้านกพลัดถิ่น

ในวันคืนที่เราเปลี่ยวเหงาใจของเรามีความต้องการ ชีวิตผ่านเรื่องราวร้ายร้ายใครช่วยเอาเหงาไปจากฉันที ในสังคมแกร่งแย่งแข็งขันไปไม่ทันคงไม่คอยดี มีความเศร้าความจริงเจ็บลึกฝังอยู่จะร้องให้ใครได้ยิน คงมีคนที่คอยปลอบขวัญลบวันวานเจือจางหายไป เพียงคำบอกออกมาจากใจไม่หลอกไม่โกหกซ้ำอีกที คงมีเสียงเพลงบรรเลงกู่ร้องมีทำนองภาษาดนตรี เสียงที่ผ่านทางวิทยุเขาละ มิสเตอร์ เรดิโอ อยากฟังอยากร้องเป็นเพลง ที่ชี้ให้เห็นจากชีวิตเป็นอยู่อยากดูอยากเห็นตัวจริง คนที่จริงใจมีกำลังสู่ไป เรดิโอ อยากฟังอยากร้องเป็นเพลง ที่ชี้ให้เห็นจากชีวิตเป็นอยู่อยากดูอยากเห็นตัวจริง คนที่จริงใจมีกำลังสู่ไป มิสเตอร์ เรดิโอ... มิสเตอร์ เรดิโอ… มิสเตอร์ เรดิโอ…มิสเตอร์ เรดิโอ เรดิโอ

(รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ ยี้) ประชาชนหาเช้ากินค่ำ ตากแดดตัวดำจำไว้ให้ดี เลือกตั้งผ่าน ไปแต่ละที ใครเล่าได้ดีใครที่ยังยากจน ผู้คนส่วนหนึ่งถึงดวงดาว หน้าใหม่หน้า เก่าละแค่สี่สิบตน แต่ที่เหลือหกสิบล้านคน กล้ำกลืนฝืนทนเขาร้องบ่นว่ายี้ (รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ ยี้) ตั้งไม่ดูตาม้าตาเรือ มันจึงไร้หางเสือ เหลือแต่สิงห์กระทิงแรด หุ้นถลาดิ่งลงแทดๆ ร้อยแปดปัญหาก็ลอยมาตามน้ำ เอาครูมาทู่ซี้คลัง เรื่องกระตุ้งกระตาง พังสังคมตกต่ำ คนลงทุนหน้าแดงหน้าดำ หาเช้ากินค่ำล้วนชีช้ำกะหล่ำปลี (รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ ยี้) เอารมต.คุณคืนไป เอาประชาธิปไตย เราคืนมา (เอารมต.คุณคืนไป เอาประชาธิปไตยเราคืนมา) แต่งตั้งไม่ตามเนื้อผ้า ผลลัพธ์ออกมา เละเป็นเต้าหู้ยี้ บ้านเมืองมันจะสดจะสวย ด้วยส.ส. เป็นมวยมีเข่าเขย่ากึ๋น ไม่ใช่เพียงเด็กเมื่อวานซืน มีเงินแสนเงินหมื่นทุ่มซื้อเทเสียง เที่ยวยืนเถียงกันอยู่ในสภา เก่งกันนักวาจา จำเขามาเรียบเรียง ครม.เป็น ใครฉันไม่เกี่ยง แต่ว่าขอแค่เพียง สมองเดี้ยงอย่าเอามา (รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) รมต. เต้าหู้ยี้ (ยี้) ครม. เต้าหู้ยี้ ยี้ ยี้

ยุคสมัยที่เปิดเว้าโชว์แหว่ง จับสาวแก้มแดงมาถ่างแข่งถ่างขา ประกวดประชันส่งกันเข้ามา กำหนดเงินตราชื่อเสียงรางวัล หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์ เมื่อก่อนนี้เป็นเทพีชาวบ้าน ผู้ใหญ่กำนันส่งประชันในอำเภอ ต่อจากนั้นก้าวไปเป็นอินเตอร์ สวยเลิศเลอลีลานางสาวไทย หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์ เป็นดอกไม้หอมไกลไทยแลนด์ มีชาวต่างแดนแฟนๆมาสนใจ เป็นมาลีปีท่องเที่ยวไทย บรรยากาศแจ่มใสสนองรับนโยบาย หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์ ผ่านไปแล้วก็เลิกแล้วกันไป ไม่มีรอบใหม่เพื่อให้โชว์ของดี ผ่านสมัยนางสาวไทยเสียที มาเป็นประชาชี ประชาชนธรรมดา หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์ หุ่นยังสวยเหมือนนางสาวไทย หน้ายังใสยักย้ายลีลา สาวตำบลไม่ได้เป็นดารา ต้องทำมาหากินตามแสงไฟมัวซัว หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์ หุ่นอย่างคนที่ไม่สนใจอะไร ยังสบายยังเป็นนางสาวไทยแลนด์ หน้ายังยิ้มรับคนต่างแดน มีแฟนๆช่วยเชียร์กันมากมาย หน้ายังยิ้มพิมพ์ใจไทยแลนด์

โอ่ย โอ๊ย โอ่ย โอ๊ย บ้านเมืองทุกวันนี้ มันอึดอยากหมากแพง โอยนาแห้งปลาตาย ทุ่งโลงโจงโปง ไม้แห้งยืนตาย...ตาย ลมแล้งแฮงฮ้าย อยู่หมดปี โอ โอ โอ โอ โอ...โอ... โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ แดนอีสานกำลังเดือดฮ้อน มันเป็นย่อนพวกเจ้านายมัน มันกวดขัน ตั้งแต่เรื่องการปราบ มันกำหราบชาวไร่ชาวนา มันตั้งข้อหา ให้เป็นคอมมิวนิสต์ เอาคนบ่ผิดมันก็จับไปขัง มันชังไผมันก็เอาไปฆ่า ผู้ใดว่ามีเหตุมีผล ประชาชนปากหลายก็บ่ได้ มันก็ใช้อำนาจข่มเหง มันเป็นนักเลงยิงปืนเข้าใส่ พวกผู้ใหญ่บ่มีศีลธรรม พวกห่าตำ พวกทรราชย์ ละมันปล้นชาติ ฉ้อราษฎร์บังหลวง มันหลอกลวงพวกเฮาพี่น้อง มันยกย่องอเมริกา ให้มันมาจัดตั้งฐานทัพ มันตั้งไนต์คลับ เต็มบ้านเต็มเมือง ไทยเฮาเปลืองทั้งข้าวทั้งน้ำ คนชั้นต่ำอึดอยู่อึดกิน บนแดนดินอีสานอึดอยาก เก็บหมากไม้ หมากอี หมากแตง เอามาแกงกินแล้งต่างข้าว โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ โอ้ โอ้ย... โอ โฮ๊ะ โอ โฮ๊ะ โอ โอ้ โอ้ โอ้ย... โอ โฮ๊ะ โอ โฮ๊ะ โอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ ลูกสาวเฮามันก็เอาไปกอด ละเมียเฮาฮอดมันก็จับไปเซิ้ง มันอยู่เทิงกฎหมายของชาติ น่าอนาถแท้หนอพวกเฮา โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ โอ้ ฮะโอ ฮะโอ้ ฮะโอ เฮาจงฆ่า จงถั่ง จงแทง เฮามีแฮงสองแขนเฮาอยู่ เฮาบ่สู้ก็สิว่าจังใด พวกจัญไรไสหัวมันออก เอาตีนมาตอกเตะแม่มันไป ไป ไป...โอ้...โอ้...โอ้... โอ่ย

วิยะดาเธอเป็นคนใจดี ใครหนอมีน้ำใจที่เมตตา วิยะดาต้องเป็นหญิงไม่ดี เพราะต้องการที่จะมีเงินตรา ตามหากันมานานหลายปีมา วิยะดา วิยะดา ถูกขังขายตัวหลายปีมา น่าสงสารวิยะดา วิยะดาเธอเป็นหญิงแสนสวย เธอคอยช่วยพ่อแม่เรื่อยมา วันหนึ่งมีไอ้หนุ่มหล่อเหลา มาเพียรเฝ้าแต่นวลน้องวิยะดา มันปรนเปรอทรัพย์สินก้อนใหญ่ หวังเพียงได้หัวใจนั้นมา เป็นเพราะความที่ไม่เข้าใจ เธอจึงได้หนีตามเขามา วิยะดาเข้ากรุงแสนสวย หวังร่ำรวยทรัพย์สินนานา วิยะดาเข้ากรุงดีใจ หารู้ไม่นั่นและพวกแมงดา มันพาไปยังบ้านหลังใหม่ สูงใหญ่วิไลเทียมฟ้า ปัญหามันจะเกิดกับใคร มันก็ใช้ขายตัวเรื่อยมา วิยะดาแอบเขียนจดหมาย ฝากชายที่ไปไปมามา วิยะดาเธอรำพันจดหมาย ให้หาใครรีบมาช่วยวิยะดา วิยะดารู้ตัวก็คิดหนี ต้องถูกเฆี่ยนถูกตีหลั่งน้ำตา แม่จ๋าลูกไม่น่าด่วนหนี คิดถึงถิ่นท้องที่กำเนิดมา รอเวลาหาคนมาปลดปล่อย สาวน้อยรอเวลาร่ำหา อย่าให้ตกนรกคนทัณฑ์ ช่วยกันช่วยสาววิยะดา

พี่จากหนึ่งวันมาถูกสาวห้ำหั่นบั่นจนช้ำ ซ้ายขวาหน้าที่ช่างมีกรรมถูกเธอทำจนช้ำใจ เมาหนักทั้งกะปีโอ้คนสวยของพี่ดาบใจหาย คิดถึงพี่หน่อยค่อยคิดก็ได้อย่าทิ้งไปให้ชายตามอง วอนดวงดาวหล่นมาให้ฉันคายเศร้าบ่าทั้งสอง ขอจงกลับมาอย่าลาล่องเฝ้าแอบจองเอาไว้ในใจ มาหักดาบคมโอ้สวรรค์มาล่องจมหายถ้าดาวเมตตา สัญญาก็ได้จะเลิกเมามายเพราะฉันรักเธอ

หลับตาเถิดน้อง มีเพียงสองคนเราเข้าใจ นอนสักนิดค่อยคิดกันไป วันนี้เหนื่อยใจอ่อนเพลียและเสียน้ำตา เมื่อเป็นคนแพ้ ใจมีแผลที่ต้องรักษา ชีวิตเธอยังคงสูงค่า ยังสูงเทียมฟ้า ยังปรารถนาจีรัง พี่คนงี่เง่าทิ้งให้เจ้าเดินให้เจ้าเผชิญแต่เพียงรำพัง จนต้องมาพบกับควันรากคราวแม้นเจ้าระวังยังเสียที หลับตาก่อนขวัญ จงหลับฝันนะเจ้าเด็กดี เช็คน้ำตาเถิดนะขวัญพี่ หลับเถิดคนดีพรุ่งนี้ก็ดีขึ้นเอง พี่คนงี่เง่าทิ้งให้เจ้าเดินให้เจ้าเผชิญแต่เพียงรำพัง จนต้องมาพบกับควันรากคราวแม้นเจ้าระวังยังเสียที หลับตาก่อนขวัญ จงหลับฝันนะเจ้าเด็กดี เช็คน้ำตาเถิดนะขวัญพี่ หลับเถิดคนดีพรุ่งนี้ก็ดีขึ้นเอง

เป็นศูนย์รวมในใจของลูก ทั้งความรักและความผูกพัน เป็นดวงตาดวงใจของฉัน คือแม่นั้นที่เราเถิดทูน เฝ้าอบรมเลี้ยงดูจนเติบใหญ่ ชี้นำทางให้เราเดินไป ต้องทุกข์ทน และต้องเหนื่อยทั้งกายใจ แต่อย่างไรใจแม่เข้มแข็งเกินพอ เป็นพระคุณอันยิ่งใหญ่ที่แม่มอบมา คือความรักและความอาทรจากใจ เป็นพระคุณอันยิ่งใหญ่มามอบด้วยใจ แม้ชีพสลาย ไม่ลืมบุญคุณ (ถึงฟ้ามลาย ไม่ลืมพระคุณ) เหนื่อยเท่าไร แม่นั้นไม่เคยบ่น หวังเพียงลูกอยู่อย่างสบาย หมื่นล้านคน แม่ต้องเหนื่อยทั้งใจกาย แต่อย่างไรใจแม่เข็มแข็งเกินพอ

หัวใจติดลบเมื่อครั้งเก่าเก่า หัวใจของเรา ลุ่มลุ่ม ดอนดอน ซ่อนตัวหลบเร้นตกเป็นตะกอน นอนก้นขุ่นมัวเก็บตัวเดียวดาย หัวใจอ่อนล้าเมื่อคราครั้งก่อน หัวใจอ้อนวอนก่อนจะสลาย เจอะใหม่กี่ครั้งพลั้งไปง่ายดาย จะเข็ดจนตายที่ดูไม่ออก จนแล้ว จนรอด ตุ้มตุ้ม ต่ำต่ำ มันโดนกระทำร่ำไป ใจเอ๋ยใจเราเปราะบางกว่าใคร จึงเป็นดวงใจที่หวาดผวา หัวใจปิดแล้วเมื่อ พ.ศ. ใหม่ น้ำใจยังหลั่งออกมาช้า ช้า ต่อแต่ไปนี้ ต้องมีเวลา จะไปช้าช้า เขาว่ายั่งยืน

ฝันเธอฝันอยากได้สิ่งนั้นสิ่งนี้ อยากมีไม่หาเธอ บ่นเพ้อไปวันๆ หากเธอมัวนั่งฝัน อีกกี่วันจะสำเร็จดั่งใจหวัง อยากให้ความฝันเป็นดั่งใจตน ก็อย่ามัวหลง พะวงและไม่คิดไม่ทำ เธอคิดเธอฝัน เธอมีสิทธิ์ทำ ทั้งกายใจนั้นสองสิ่งมันเป็นของเธอ อย่ามัวแต่ฝัน อย่ามัวแต่เพ้อ ไขว่คว้าไม่เจอ เหมือนหมาเห่าปลากระป๋อง มันแค่ได้มอง จ้องแค่ได้เจอ เปรียบคนละเมอ เพ้อหาแต่สิ่งเกินตัว พันผูกเอาไว้ ฝันไปแล้ววิ่งตาม ไม่นานต้องเจอ อย่าทิ้งให้ผ่านไป เพียงหวังวันสุดท้าย ฝันกลายเป็นจริง อย่าหวังพึ่งพิง ผลกรรมโชคชะตา พันผูกเอาไว้ ฝันไปแล้ววิ่งตาม ไม่นานต้องเจอ อย่าทิ้งให้ผ่านไป เพียงหวังวันสุดท้าย ฝันกลายเป็นจริง อย่าหวังพึ่งพิง ผลกรรมโชคชะตา มีแขนมีขาจะกลัวอะไร ต่างคนต่างไป มุ่งหมายสายทางต่างกัน ถึงเป็นแค่ฝันขอเพียงไม่เพ้อ สักวันคงเจอ ความฝันสมดังตั้งใจ

เสียงพิณเสียงแคนเรียกร้อง บอกทำนอง เป็นเพลงเศร้าเป็นเพลงอีสานบ้านเฮา มันเศร้า มันเว้ามันวอน เหมือนให้เตือนความจำ กลัวเจ้าถลำ กับแสงสีนีออน ขาเจ้าปีกเจ้ายังอ่อน อย่ามัวออนซอน กับแสงสีลีลา ท้องนาท้องไร่เงียบเหงา ตั้งแต่เจ้าจากไป ทุ่งทองที่เคยหว่านไถ มันร่ำมันร้องเรียกหา เสียงฝนตกพรำๆ กลัวเจ้าถลำ กับแสงสีลีลา ขอวอนให้ลมพัดพา ฝากเพลงบ้านนาเอิ้นเจ้ากลับคืน กลับเถิดบ้านนา อย่าให้ร้างห่างคอย ทุ่งนาเหงาหงอย เหือดแห้งอุรา กลับเถิดบ้านนากลับอีสานบ้านเฮาๆ เสียง คนเสียงควายเรียกหา โอ้บ้านนา ยังคอยเจ้า กลับเถิดอีสานบ้านเฮา มันเศร้า ยังรอๆ เสียงเพลงที่ฝากไปขอให้ดลใจให้เจ้าคึดฮอดบ้านนา ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์นำพา ให้เจ้ากลับมา คืนถิ่นอีสาน

เห็นอยู่ตำตาว่าเธอนั้น เปลี่ยนจากฉันกลายเป็นอื่น เกือบจะเป็นลมล้มทั้งยืน สุดจะฝื่นอาวรณ์โหยให้ น้องผิดวาจาน่าอดสู แอบมีชู้ครองคู่ใหม่ ไม่อิ่มในรักเลยหรือไร จึงให้ชายอื่นปรนปรือ ดวงใจมีสิทธ์จะรักกันได้ แต่ว่าใจรักเดียวไม่ได้หรือ โมรากากีที่เขาลือ นั้นก็คือตัวอย่างนางหลายใจ แม้นผ่าดวงใจได้สักหน ก็จะค้นดูให้ได้ ว่าใจหญิงเป็นเช่นใด ทำไมใจไม่แน่นนอน

ท้องฟ้ามืดดำค่ำคืนมืดมนหัวใจผู้คนหมองหม่นโหยหาคืนแล้งไร้แสงจันทรา น้ำตาของฉันหลั่งรินราดรดดวงใจวัยรุ่นหน่อนเยาว์ ก้าวเท้าย่างเดินวัยอันจำเริญวัยหวานแห่งวัยฉัน ก้าวเดินพลาดไป หมองไหม้ดำดิ่งลึกลงชีวิตหมองลงหวัง เพียงหวัง สู้ทนกล้ำกลืนยืนเพื่อลืมลบรอยความหลังด้วยฉันยัง ฝันใฝ่ดีงามล่องลอยเวียนวนทะเลสังคมคลื่นสาดซัดโถม ชีวิตเปลี่ยนไปและแล้วเส้นทางสุดท้ายร่างกายฉันถูกจองจำ รักษาจิตใจเขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือนลืมเลอะเลือนเลื่อนลอยล่องฝัน แต่บางวันฉันมันจดจำเขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือนลืมเลอะเลือน เลื่อนลอยล่องฝันแต่บางวันฉันมันจดจำหวังเพียงหวัง สู้ทนกล้ำกลืนยืนเพื่อลืมลบรอยความหลังด้วยฉันยังฝันใฝ่ดีงาม เขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือนลืมเลอะเลือนเลื่อนลอยล่องฝัน แต่บางวันฉันมันจดจำเขาว่าฉันนั้นคนฟั่นเฟือนลืมเลอะเลือน เลื่อนลอยล่องฝันแต่บางวันฉันมันจดจำ

กินเหล้า เมากับ เราไม่นับ ว่าเป็นคนไทย เมาแล้วก็ชื่นอกชื่นใจ เป็นคนไทยนะก็ร้อยเปอร์เซ็นต์ โซดา ก็ไม่ต้องการ ของหวาน ก็ไม่เคยเห็น กับแกล้มก็ไม่เป็น ขอเพียงน้ำเย็น ก็พอ เท่านี้แหละหนอ ชื่นใจ เป็นคนไทยนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง กินเหล้า เมากับ เราไม่นับเป็นคนโคราช เมาแล้วก็ยิ่งผุดยิ่งผาด ไอ้แนวโคราชก็ร้อยเปอร์เซ็นต์ โซดา ก็ไม่ต้องการ ของหวาน ก็ไม่เคยเห็น กับแกล้มก็ไม่เป็น ขอเพียงน้ำเย็น ก็พอ เท่านี้แหละหนอ ชื่นใจ แนว โคราชนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง แนว โคราชนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง กินเหล้า เมากับ เราไม่นับเป็นคนบางกอก เมาแล้วก็รู้ว่าเป็นคนบ้านนอก ไม่ใช่บางกอก ร้อยเปอร์เซ็นต์ โซดา ก็ไม่ต้องการ ของหวาน ก็ไม่เคยเห็น กับแกล้มก็ไม่เป็น ขอเพียงน้ำเย็น ก็พอ เท่านี้แหละหนอ ชื่นใจ คนบางกอกนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง กินเหล้า เมากับ เราไม่นับเป็นคนหาดใหญ่ เมาแล้วครึ้มอกครึ้มใจ คนหาดใหญ่ ร้อยเปอร์เซ็นต์นะ โซดา ก็ไม่ต้องการ ของหวาน ก็ไม่เคยเห็น กับแกล้มก็ไม่เป็น ขอเพียงน้ำเย็น ก็พอ เท่านี้แหละหนอ ชื่นใจ คนสงขลานี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง คนเมืองใต้นี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง คนเหนือ ใต้ ออก ตก ต้องกระดกกระดกทุกภาค เป็นคนไทยนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง เป็นคนไทยนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่คอเลี่ยมทอง เอ้าเป็นคนไทยนี่หนอ ถึงรูปไม่หล่อ แต่ว่า เลี่ยมทอง

เกิด มา เป็นพ่อ ค้า แม่ ขายต้อง หาบ คอน ตั้ง แต่บ่ายไปถึงตอนค่ำต้องเดิน ตากแดด เสีย จน ผิว ดำชี ช้ำ กะหล่ำปลีเอ๋ย นะจ๊ะ ตื่น แต่เช้า ไปขาย ส้ม ตำตำไทยใส่ถั่ว ตำลาวใส่ปลาร้า ใส่ ปูดำ เขาไม่ใส่ปูม้าไม่ใส่ ปูนา ไม่ใส่ปู ทะเล ข้าวเหนียว ส้มตำเขาอยู่ หน้า ปั๊มตำ ปาปาย่า ป๊อก ๆ แปลก แต่จริงไม่ว่าหญิงว่าชายคุณหญิงและคุณนาย ต่างนิยมและยกย่องไทย ลาว ฝรั่ง ต่างก็เคยลิ้มลอง ปวดท้อง ไม่ถึงตายหรอก นะจ๊ะท่าน ผู้นำ ไปยัน ผู้ ตาม ว่าคน ฟัน ดำ หรือว่าคนฟันหลอขับ แท็กซี่ หรือขี่ สามล้อ นั่งรถ ชูคอร่ำรวยหรือยากจนข้าวเหนียว ส้มตำ เขาอยู่ หน้า ปั๊มตำ ปาปาย่า ป๊อก ๆ ข้าวเหนียว ส้มตำเขาอยู่ หน้า ปั๊มตำ ปาปาย่า ป๊อก ๆ เหนื่อย ยังไง ไม่ ท้อ ไม่ สนก็เกิดมาจน ไม่อดทนก็อดข้าว อย่าหมิ่น ว่าเป็น อาหารซาดลาวข้าวเหนียวข้าวเจ้า เรา เข้ากันได้ นะจ๊ะแซบ อีหลี ส้มตำช่วยชาติ เพราะว่าสามารถ สร้างชาติพัฒนา เกิดมาจนหรือว่ารวยล้นฟ้า อย่าเบือน หนีหน้า ปาปาย่า ป๊อก ๆ ข้าวเหนียว ส้มตำเขาอยู่หน้าปั๊มตำ ปาปาย่า ป๊อก ๆ

น้ำตก น้ำหล่น เปรอะรด หัวใจ น้ำตา แทบไหล วันสุดท้ายที่ ระนอง ท่ารถทัวร์จุมพิต เธอไปตั้งสอง ต่างคนประคอง มือสองเคียงคู่กัน น้ำตก น้ำหล่น เปรอะรด สองแก้ม ดั่งคืน เดือนแรมมืดมัว เหมือนเธอกับฉัน ของฝาก กะปิ ปลาหมึก กุ้งแห้งแบ่งปัน ไม่คิด ไม่ฝันว่าเรานั้น ต้องจากกันไกล โอ้ น้องสาว ระนอง เธอร่ำ เธอร้อง กลางสายฝน ช่ำไหล ฉันจำ ต้องจาก จากเธอ ทั้งที่จำใจอีกนาน แค่ไหน สองใจเรา จะได้เจอกัน น้ำตา น้ำหล่น เปรอะรด เต็มหน้า ปะปนน้ำตาที่เธอ บอกลาแก่ฉัน เสียงแตร รถบีบย้ำเตือน เหมือนเชือด ใจฉัน ระนอง น้องนั้น สัมพันธ์ รักกัน เหมือนเดิม น้ำตก น้ำหล่นเปรอะรด หัวใจ น้ำตาแทบไหล วันสุดท้ายที่ ระนอง ท่ารถทัวร์จุมพิต เธอไปตั้งสอง ต่างคนประคองมือสองเคียงคู่กัน น้ำตก น้ำหล่นเปรอะรด สองแก้ม ดั่งคืนเดือนแรมมืดมัวเหมือนเธอกับฉัน ของฝาก กะปิ ปลาหมึก กุ้งแห้งแบ่งปัน ไม่คิด ไม่ฝันว่าเรานั้น ต้องจากกันไกล โอ้ น้องสาว ระนอง เธอร่ำ เธอร้อง กลางสายฝนช่ำไหล ฉันจำต้องจาก จากเธอทั้งที่จำใจ อีกนานแค่ไหน สองใจเราจะได้เจอกัน น้ำตา น้ำหล่นเปรอะรด เต็มหน้า ปะปน น้ำตา ที่เธอบอกลาแก่ฉัน เสียงแตร รถบีบย้ำเตือน เหมือนเชือด ใจฉัน ระนอง น้องนั้นสัมพันธ์ รักกัน เหมือนเดิม

กรีดนิ้วลงบนสาย กรีดสายพร้อมกู่เสียง เพลง ไปสู่เธอ เธอ ผู้ห่างไกล นานเหลือเกินที่เหินห่าง เดินตามทางของตน เวียนว่ายไปบนทาง อย่างสับสน จะมีไหมสักคน ที่จริงใจ กรีดนิ้วลงบนสาย กรีดสายพร้อมกู่เสียง เพลง ไปสู่เธอ เธอ ผู้ห่างไกล บาด หมางใจใดเล่า เพียงสองเราคิดตามใจ ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม บาด หมางใจใดเล่า เพียงสองเราคิดตามใจ ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม ความหวังไม่เคยทิ้ง ความจริงซิยิ่งใหญ่ รับรู้ไว้ในใจแต่สิ่งดีงาม

ดอกไม้ ดอกไม้จะบาน บริสุทธิ์กล้าหาญ จะบานในใจ สีขาวหนุ่มสาวจะใฝ่ แน่วแน่แก้ไขจุดไฟศรัทธา เรียนรู้ ต่อสู้มายา ก้าวไปข้างหน้าเข้าหามวลชน ชีวิตอุทิศยอมตน ฝ่าความสับสนเพื่อผลประชา ดอกไม้ บานให้คุณค่า จงบานช้าๆ แต่ว่ายั่งยืน ที่นี่ และที่อื่นๆ ดอกไม้สดชื่น ยื่นให้มวลชน…

ชีวิต เหมือนพิณกรีดสาย เล่นไปตามไลน์ ไปตามสายเสียงเพลง คนนี้ ใจนี้ มื้อนี้ ชีวิตเขามี แต่ดนตรีบรรเลง พิณ คือเสียงคือสื่อ ที่ใสซื่อ และยุติธรรม ประกอบเสียงร้องลำนำ ที่ขับนำ มานานหลายปี คือเลือดเนื้อวิญญาณ ที่ขับขานคุณงามความดี ตราบ ชีวิตยังมี ชีวี ไม่เคยหมดแรง กี่ป่า กี่เขาเคยผ่าน กี่สายธาร กี่ท้องทะเล เคยแรมรอนร่อนเร่ ไม่รวนเร มีแต่ลูกลุย พูดแล้วอย่าหาว่าคุย ที่กล้าลุยเพราะว่ามีวิญญาณ วิญญาณแห่งความหลัง วิญญาณเมื่อคราวทุกข์ลำเค็ญ คนต้องเวียนยากเข็ญ ด้วยความอยากเห็นสังคมดีงาม ชีวิต เหมือนพิณกรีดสาย เล่นไปตามไลน์ ไปตามสายเสียงเพลง วันนี้ ใจนี้มื้อนี้ ชีวิตเขามี แต่ดนตรีบรรเลง

โบกมือลา เสียงเพลงครวญมาต้องลาแล้วเพื่อน กี่ปีจะลับเลือน ฝากเพลงคอยย้ำเตือนหวนไห้ จากกันไกล แม้เพียงร่างกายแต่ใจชิดใกล้ เมื่อใจเราซึ้งใจ ร่วมทางไม่ร้างไกล หมาย มั่น ขุนเขาไม่อาจขวาง สายทางเที่ยงธรรมได้ ความหวังยังพริ้มพราย เก่าตายมีใหม่เสริม ชีวิตที่ผ่านพบ มีลบย่อมมีเพิ่ม ขอเพียงให้เหมือนเดิมกำลังใจ อย่า อาวรณ์ รักเราไม่คลอนคลางแคลงแหนงหน่าย ให้รักเราละลาย กระจายในผองชน ผู้ทุกข์ทนตลอดกาล

ดั่งดอกไม้ ขึ้นอยู่ตามริมทางเดิน เสริมความเพลิดเพลิน แก่ผู้พบเห็น ปากก็ร้อง ท้องก็บ่นว่าจำเป็น มื้อเช้ามื้อเย็น ยังไม่ตกลงท้อง จากชีวิต ลูกผู้ชายบ้านนอก มุ่งเข้ามาบางกอก ซุ่มเสี่ยงโชค ชะตา เก็บเอาฝัน มาจากบ้านนอกคอกนา เติมแต่งคอร์ดกีตาร์ ร้องเพลง เพื่อชีวิต เคยแอบฝัน ว่าอยากเป็นผู้ โด่งดัง ร้องเพลงฝรั่ง และเพลงไทยสากล และชีวิต เมื่อเปลี่ยนฟ้าหลายฝน อยู่ข้างคนยากจน ทำให้เราเปลี่ยนใจ เมื่อมนุษย์ยังไม่ยอมจนตรอก มันย่อมมีทางออก ไม่ทางหนึ่งก็ทางใด ช่วยสังคม ให้เปลี่ยนแปรแก้ไข เป็นประชาธิปไตย ในฐานะ ศิลปิน ศิลปินศิลปะเพื่อชีวิต ใครบ้างล่ะเคยคิด ว่าเขาก็มีคุณค่า ถึงแต่งตัว คลับคล้ายจะคนบ้า หนวดเคราเสื้อผ้า ใส่แว่นตาโพกหัว แต่ความดีที่มีอยู่ในใจตัว ได้บดบังรูปชั่ว รูปโฉมอัปลักษณ์ ศิลปินศิลปะเพื่อชีวิต ใครบ้างล่ะเคยคิด ว่าเขาก็มีคุณค่า ถึงแต่งตัว คลับคล้ายจะคนบ้า หนวดเคราเสื้อผ้า ใส่แว่นตาโพกหัว แต่ความดีที่มีอยู่ในใจตัว ได้บดบังรูปชั่ว รูปโฉมอัปลักษณ์ ดั่งดอกไม้ ขึ้นอยู่กลางใจมวลชน ให้ยามหมองหม่น มีเสียงเพลงเป็นเพื่อน เพื่อชีวิตลิขิตไม่เคยลืมเลือน คนจนกลาดเกลื่อน เป็นสำคัญมั่นคง เพื่ออนาคตลูกหลานข้างหน้า ถึงต้องเสียน้ำตา แบบไม่ต้องเสียใจ เดินมาถูกทาง กันแล้วและมิตรสหาย แม้เป็นแค่ดอกไม้ อยู่ที่ริมทางเดิน เรามาถูกทาง กันแล้วและมิตรสหาย แม้เป็นแค่ดอกไม้ อยู่ที่ริมทางเดิน

อันลูกผู้ชาย ไว้ลายมือนั้นคือยศ ใช้ดีดกีต้าร์ให้เป็นโน้ตร้องเพลงแหล่ คอยปลุกคอยปล้ำกับสังคมที่ปรวนแปรให้พ่อให้แม่ ให้พี่น้องได้ร้องตามสมญาว่าถึกควาย ทุยเสียงกลองเสียงขลุ่ยปลุกวิญญาณ สมญาว่าถึกควายทุยลำนำขับขานผู้ทุกข์เข็ญ คลายความลำเค็ญแด่กรรมกรชาวนา ดังผืนผ้าเช็ดหน้า ซับน้ำตาผู้ยากจน นานสิบห้าปี ผ่านพ้นมาสิบห้าฝน เรารวบรวมพลรวบรวบเพื่อนผองน้องพี่ กลับมาพบกัน พบกับท่านในครั้งนี้ ใช่ฝากผีฝากไข้แต่ตั้งใจมาฝากเพลง สมญาว่าคาราบาวบัวลอย เจ้าเก่าเขามาเองสมญาว่าคาราบาว มะโหนกหำน้อยลูกชาวนา ฮาร์ดร๊อคช่าๆๆา ลีลาครื้นเครง คารวะด้วยบทเพลงสามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาวมาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว คนเราบางที มีชีวิตคล้ายละคร นำมาสะท้อน ในบทเพลง เพื่อชีวิตเป็นเพื่อนคลายเหงา คอยปลุกเร้าทางความคิดเป็น ผู้ปลอบจิต และปลุกใจให้ต่อสู้ คนเราบางที มีชีวิตคล้ายละครนำ มาสะท้อน ในบทเพลงเพื่อชีวิต เป็นเพื่อนคลายเหงาคอยปลุกเร้าทางความคิด เป็นผู้ปลอบจิต และปลุกใจให้ต่อสู้ เป็นสิบห้าปี ที่ตั้งใจให้จดจำ ตราบที่สังคม ยังเหลื่อมล้ำสู้ต่อ ไปขอร่วมเส้นทางเพื่อสร้างสรรค์สังคมไทย ให้แผ่นดินสดใสฟ้ารุ่งรางสว่าง เรืองมาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาวมาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาวมาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาวมาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว มาๆ มาเริงระบำ สามช่าคาราบาว

ไกลห่างไกลแสน ไกล แต่ดวงใจ ไม่เคยลืมเลือน ภาพหลัง ยังคอยย้ำเตือน เจ็บลึก ในความทรงจำ ดาวหมื่นแสนล้านดวง เปลี่ยวเหงา ไม่เคยชอกช้ำ ส่วนลึก แห่งความทรงจำ แจ่มใส แม้ในราตรี เป็นความรัก รักเอย ที่เคยผูกพัน เป็นความฝัน ฝันเอย มิเคยเหือดหาย ฝัน เจ้าฝัน ฝันเอย มิเคยเสื่อมคลาย แม้ไกลเหมือนใกล้ อุ่นไอ ซึ้งในวิญญา ใจส่งใจถึงใจ จากดวงใจ ย้อนวันเวลา ฝากแสง ดวงดาริกา ส่องถึง ให้กำลังใจ กางปีกบางคลี่โอบ อุ่นไอรัก ให้เธอสดใส แผ่นฟ้า แผ่นดินแดนใด ปีกรัก ทอดยาวถึงเธอ เป็นความรัก รักเอย ที่เคยผูกพัน เป็นความฝัน ฝันเอย มิเคยเหือดหาย ฝัน เจ้าฝัน ฝันเอย มิเคยเสื่อมคลาย แม้ไกลเหมือนใกล้ อุ่นไอ ซึ้งในวิญญา ใจส่งใจถึงใจ จากดวงใจ ย้อนวันเวลา ฝากแสง ดวงดาริกา ส่องถึง ให้กำลังใจ กางปีกบางคลี่โอบ อุ่นไอรัก ให้เธอสดใส แผ่นฟ้า แผ่นดินแดนใด ปีกรัก ทอดยาวถึงเธอ

แม้ชีวิตได้ผ่านเลยวัยแห่งความฝัน วันที่ผ่านมาไร้จุดหมาย ฉันเรียนรู้เพื่ออยู่เพียงตัวและจิตใจ เป็นมิตรแท้ที่ดีต่อกัน เหมือนชีวิตผันผ่านคืนวันอันเปลี่ยวเหงา ตัวเป็นของเราใจของใคร มีชีวิตเพื่อสู้คืนวันอันโหดร้าย คืนที่ตัวกับใจไม่ตรงกัน คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข คืนนั้นคืนไหน ใจแพ้ตัว คืนและวันอันน่ากลัวตัวแพ้ใจ ท่ามกลางแสงสีศิวิไลซ์ อาจหลงทางไปไม่ยากเย็น คืนนั้นคืนไหน ใจเพ้อฝัน คืนและวันฝันไปไกลลิบโลก ดั่งนกน้อยลิ่วล่องลอยแรงลมโบก พออับโชคตกลงกลางทะเลใจ ทุกชีวิตดิ้นรนค้นหาแต่จุดหมาย ใจในร่างกายกลับไม่เจอ ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข

เก็บเอาสิ่งดีดีผ่านพ้นมา เก็บมาเอาไว้ในใจ สิ่งที่เราร่วมกันเพื่อฝันไกล สิ่งนั้นจากกันไปเพียงกายแต่หัวใจ คงไว้ในความสำคัญ ไม่เคยลืมวันคืนที่พบกัน เก็บไว้อาจจะเป็นเวลาที่แสนนาน กว่าที่เราจะมาพบกัน แต่ไม่ผันแปรไปจากใจ อยากให้เธอมีวันที่สวยงาม กับความหวังไว้ในใจ ก้าวไปบนหนทางที่ตั้งใจ สิ่งนั้นให้เวลาคืนวันเป็นของเธอ อยู่เสมอจวบจนนิรันดร์ เก็บเกี่ยวฝันด้วยความสุขใจ หากวันไหนที่เธอสับสน ขอจงมีใจต่อสู้ และมีฉันยังคอยเฝ้าดูไม่เคยห่างไกล ส่งความรักข้ามขอบฟ้าไป เธอจะอยู่แห่งไหน โปรดรับรู้เอาไว้ว่าฉันยังคงห่วงใย โปรดรับรู้เอาไว้ว่าฉันยังคงห่วงใย ให้เธอรู้เอาไว้ว่าฉันยังคงห่วงใย

ปิคอัพปิคอัพปิคอัพเตรียมเอาใจมาจ่อ อย่าลืมคนหล่อที่ขับปิคอัพปิคอัพคันใหม่ ยาวได้สี่เมตรเจ็ดสิบขับกระร่อยกระหลิก เหยียบแค่สี่สิบเอาไว้รับสาวเชิญขึ้นเลยคนดี ไม่เกินยี่สิบสี่ขึ้นฟรีเลยนะเจ้าอย่านะหน้าขาวขาว ผิวใสใสอยากเอาไว้แนบข้างปิกอัพคันโก้ใหญ่โตเตรียมไว้โชว์ให้นั่ง สาวเจ้าเนื้อปลูกฝั่งถ้าจะนั่งเดี๋ยวเที่ยวหลังจัดให้ ขึ้นต้องชั่งตราชั่งแนบพังอาจจะวิ่งไม่ได้ หากเกิดอันตรายประกันไม่จ่ายใครจะรับผิดชอบ ปิคอัพปิคอัพปิคเตรียมเอาใจมาจอดอย่าลืมคนหล่อที่ขับปิคอัพ ขึ้นมาเลยมาเลยคนดีเขามาเลยมาเลยคนดีส่งฟรีไม่ต้องเสียตัง ผมบอบผมยาวเข้าไปๆสาวสวยต่างๆให้นั่งฟรีๆแหนบไม่หักเนื้อไม่เหี่ยว ไม่ต้องเสี้ยวประกันชั้นดีไปไหนบอกได้ทันทีไปไหนบอกได้ทันทีขับฟรีทุกที่ทุกทาง

สายลมหนาว พัดมาพาให้กายหนาวเย็น สายลมพัด ยามเย็น มันเสียดแทง ทุกห้วงใจ กระท่อมน้อย ในท้องนา ชายคาที่พอ คุ้มกายแต่หนาวมันโหดร้าย ยังย่างกราย มาเยี่ยมเยือน ผ้าผวยเรามีน้อยผืน กลางคืน แม่คอยย้ำเตือนแต่หนาว มันเชือดเฉือน และเสียดแทง ทุกห้วงใจลูกเอ๋ย แม่ก่อไฟ ลูกจ๋ามาอิงผิงไฟ มาอาบไออุ่นไฟแรงฟืน จนกว่ากลางคืนจะผ่านไปอีกวัน ลูกเอ๋ย แม่ก่อไฟลูกจ๋า มาอิงผิงไฟ มาอาบไออุ่นไฟแรงฟืน จนกว่ากลางคืนจะผ่านไปอีกวัน จนกว่ากลางคืนจะผ่านไปอีกวัน

อีเรียม อีเรียม อีเรียม มันคงไม่พ้นเข็มยา อีเรียม อีเรียม อีเรียม ยังอยากเห็นพ่อแม่มา อีเรียมเธอเป็นสาววัยรุ่นหัวใจว้าวุ่น อยู่ในการศึกษาไม่พากเพียร หนีเรียนเป็นประจำหัวใจมืดดำ หรือว่ากรรมทำมาพ่อแม่ก็ไม่เคยสนใจ ว่าอีเรียมทำไมจึงหนีการศึกษา สาเหตุว่าแม่ย้ายพ่อแยกอีเรียมใจแตก ทิ้งตำหรับ ตำรา อีเรียม อีเรียม อีเรียม มันคงไม่พ้นเข็มยา อีเรียม ชักเริ่มมั่วสุมเดินทางเข้ากลุ่ม ไปกับพวกติดยาบ้านช่องก็ไม่เคยสนใจ เป็นเพราะใครเล่าใครทำให้เธอเจียนบ้า ความสุขอบอุ่นก็ไม่มีเหลือบมองดูพี่ ก็ล่อแต่บ้องกัญชา อีเรียมเลยต้องมาเป็นสาวเสพ นึกจะฉีดก็กลัวเจ็บเลยต้องเอ๊บแต่ยา อีเรียม อีเรียม อีเรียม มันคงไม่พ้นเข็มยา อีเรียม ติดยางอมแงมทำผมเหมือนแหม่ม หมดสภาพงามตาหากใครเห็นใจช่วยที ส่งเธอไปที่ถ้ำกระบอกรีบพา อนาคตยังไม่หมดความหมายพ่อแม่เร็วไว กลับใจกันเถิดหนาอย่าปล่อยให้อีเรียมจรจัด หากใครเป็นญาติญาติพาอีเรียมกลับมา อีเรียม อีเรียม อีเรียม มันคงไม่พ้นเข็มยา อีเรียม อีเรียม อีเรียม ยังอยากเห็นพ่อแม่มา

เหนื่อยมานาน กับชีวิตที่ต้องฝ่าฟัน กับความหวัง สิ่งที่ฉันทุ่มเทให้ไป จากบ้านมาตั้งนาน เฝ้ารอวันจะกลับไป จากอบอุ่นไอที่เคยผูกพัน เหนื่อยและท้อกับชีวิตในคืนและวัน กว่าสิ่งนั้นกว่าที่ฉันไขว้คว้าได้มา ต้องทุ่มเททั้งใจ ให้เขานั้นเห็นคุณค่าสิ่งที่ได้มาแค่เพียงเศษใจ อยากจะทิ้งความรุ่งเรืองจากเมืองที่เคยเป็นอยู่ อยากเดินทางไปสู่อ้อมอกอุ่นไอ เก็บฝันที่ได้มาจะพกพานำกลับไปยาวนานเพียงไหนอยากกลับไปบ้านเรา แต่วันนี้สิ่งที่ฉันเฝ้ารออดทนเพื่อหลุดพ้นจากวันนี้ยังดูห่างไกล จะขอสู่ฝ่าฟันเพื่อฝันวันอันยิ่งใหญ่ ยากเย็นแค่ไหนจะไขว่และคว้ามา จะขอสู่ฝ่าฟันเพื่อฝันวันอันยิ่งใหญ่ ยากเย็นแค่ไหนจะไขว่และคว้ามา

อยากจะบอกด้วยปากจา ใจว่าพ่อเป็นสุขแค่ไหน เมื่อเจ้าได้มีวันนี้วันที่ลูกจบการศึกษา แต่งตัวไปรับปริญญาเป็นนักศึกษาดีกรี ถึงจะเหนื่อยจะหนักเท่า ไหนจะกู้เขายืมใคร พ่อทุ่มเทเต็มที่ เพราะพ่อมันจบ ป.สี่ เลยต้องมาขับแท๊กซี่ส่งให้เจ้าเรียน อย่าไปบอกกับเพื่อนกับ ใครว่าเจ้ามีพ่อเป็นควายทำงานต่ำต้อย บอกเขาไปว่าเป็นนาย ร้อยอยู่ชายแดนชายดอยมั่งมีไม่น้อย คนเราควรจะพูดความจริงเพื่อศักดิ์ศรีบางสิ่ง ต้องปกปิดนิดหน่อย ไม่อยากให้ลูกด่างพร้อย ไม่ใช่ว่าคุยเลิศลอย แค่อยากให้ลูกเป็นสุขพ่อเป็นนายร้อย ก็ร้อยละสิบสลึง เพื่อลูกพ่อจึง ดิ้นรนขนขวาย รถติดดังตังเม รายได้มันหดหาย ไม่ให้กู้เขาจะทำไง ไม่อยากให้ลูกต้องเป็นควาย นายร้อยละสิบสลึง ร้อยละสิบสลึง

นวลนาง น้องกางจ้อง พี่นี้แอบมอง นานสองนาน เสื้อทรง รัดเอวสั้น ยืนเฝ้าหน้าร้านดูเข้าที พูดจาอ่อนหู ดู ดี ดี บ่อสร้างเจ้ามีแม่ศรีลานนา ของถูกของแพงคนแย่งกันซื้อ ฝากไว้เป็นชื่อ ฝีมือไทย ทุกสิ่งสวยงามตามแบบชาวเหนือ อุดหนุนจุนเจือ เพราะถูกใจ ก็แอบรักเธออยู่ แอบรักเธออยู่ แอบรักเธออยู่ เธอคงรู้ซิ ส่งยิ้มให้ก่อน ส่งยิ้มให้ก่อน ส่งยิ้มให้หล่อนแล้วกลับไปนอนฝันดี นวลนาง น้องกางจ้อง เธอมีเจ้าของ กันหรือยัง ถ้ายัง ขอจงช่วย ยกมือบอกด้วยพอชื่นใจ รับ รักพี่โตย จะได้ไหม บ่อสร้างเชียงใหม่สาวไทยลานนา ขออยู่ขอตายพูดไม่อายแล้ว จอดไม่ต้องแจวแล้วซิหัวใจ แต่เล็กจนโตมาจนป่านนี้ เพิ่งจะพบของดี ที่ถูกใจ

อาดูรดวงใจ ข้าสูญสิ้นไปทุกอย่าง เพราะใช้ชีวิตผิดทาง สร้างความร่ำรวยด้วยหวยใต้ดิน อาจารย์ใหนดี ข้าไปหามาจนสิ้น ตัวเก็ง.ตัวกัน.ตัวกิน ข้าแทงจนสิ้นวัวควายไร่นา เคยทำการงาน จิตใจก็พลันผันเปลี่ยน ทั้งวันข้านั่งขีดเขียนพากเพียรคำนวณหวยตัวที่จะมา บนบานพระภูมิ เทพใดผีไพรเจ้าป่า อินทร์พรหมสยมเทวา โปรดจงช่วยข้าให้รวยสักที อาจารย์ท่านใบ้ ว่าช้างไปใข่ในเรือสำเภา ตามกำลังวันก็ เข้า บวกลบคูณหารได้904 เพราะความอยากรวย รวบรวมทรัพย์สินที่มี แทงหวยตัว904 หวังครองตำแหน่งเศรษฐี เมืองไทย ชะตาคนเรา เมื่อคราวมันจะถึงฆาต หวยกินอย่างน่าอนาถโชควาสนา ชักพาเป็นไป มัวเมา 3 ตัวชั่วเพียงไม่นานเท่าไหร่สินทรัพย์เงินทองบรรลัย ต้องกลายสภาพกลับเป็นขอทาน ลงเอยกันที ไม่มีวันจะฝันใฝ่ 3 ตัวข้าขอห่างไกล ยากจนเพียงใดไม่ขอพบพาน นอนตามศาลา ต้องอาศัยวัดแทนบ้านขอร้องพี่น้องทั่วกัน อย่าได้เมามัว 3 ตัวอีกเลย