เพลง | MUSIC

1. 00:00:00 จากน้ำตามาเป็นเพลง - ธานินทร์ อินทรเทพ 2. 00:04:07 เฝ้าไข้ใกล้เตียง - ธานินทร์ อินทรเทพ 3. 00:08:05 เหมือนเลือดก้อนเดียว - ธานินทร์ อินทรเทพ 4. 00:12:04 นั่งมองฟองเบียร์ - ธานินทร์ อินทรเทพ 5. 00:16:40 หรีดรัก - ธานินทร์ อินทรเทพ 6. 00:20:39 เพ็ญโสภา - ธานินทร์ อินทรเทพ 7. 00:23:28 กุลสตรี - วงจันทร์ ไพโรจน์ 8. 00:26:03 ขุ่นลำโขง - วงจันทร์ ไพโรจน์ 9. 00:28:33 รักในอก - วงจันทร์ ไพโรจน์ 10. 00:31:16 รักข้ามขอบฟ้า - วงจันทร์ ไพโรจน์ 11. 00:34:19 ลูกสาวกำนัน - วินัย พันธุรักษ์ 12. 00:37:30 ส่วนเกิน - ดาวใจ ไพจิตร 13. 00:41:20 คนไกลบ้าน - ชรัม เทพชัย 14. 00:45:26 ตำแหน่งที่ไม่ต้องการ - ดาวใจ ไพจิตร 15. 00:49:32 แฟนฉันชื่อดาว - วินัย พันธุรักษ์ 16. 00:52:22 เหมือนคนละฟากฟ้า - ธานินทร์ อินทรเทพ 17. 00:55:40 ธรณีสายเลือด - ธานินทร์ อินทรเทพ 18. 00:58:16 จับกระแต - ธานินทร์ อินทรเทพ 19. 01:01:01 ทำบุญด้วยอะไร - ธานินทร์ อินทรเทพ 20. 01:04:22 งานศพฉันคงไม่ขาดเธอ - ธานินทร์ อินทรเทพ 21. 02:07:48 หน้าเนื้อใจเสือ - ธานินทร์ อินทรเทพ 22. 03:09:48 รักเขาข้างเดียวนั้นเป็นกรรมอันหนึ่ง - ธานินทร์ อินทรเทพ 23. 04:13:28 รักเขาสงสารเธอ - ธานินทร์ อินทรเทพ 24. 05:17:14 ดวงใจ - วงจันทร์ ไพโรจน์ 25. 06:20:01 ระฆังทอง - วงจันทร์ ไพโรจน์ 26. 07:22:31 หนึ่งในร้อย - วงจันทร์ ไพโรจน์ 27. 08:24:57 เริงละลม - วงจันทร์ ไพโรจน์ 28. 09:27:55 แม้ทะเลยังระทม - วงจันทร์ ไพโรจน์

เมื่อไม่มีเขาฉันเหงาสุดพรรณนา แต่มีเขามาอุราฉันยิ่งเศร้าใหญ่ เพราะรู้ดีว่าเขามาแล้วเขาต้องไป มาพอฉันชื่นใจแล้วก็ไปให้ใจสะท้อน ฉันมาทีหลังเคี้ยวซากบดซังร่ำไป ไม่มีหวานให้อิ่มใจเหมือนคนมาก่อน เขามากลางวัน พบกันเดี๋ยวเดียวก็จร เอาคำหวานมาป้อนแต่กลางคืนเขานอนบ้านใน ช้ำช้ำแต่ต้องจำใจฝืนอยากไปหลงชื่น ของรักคนอื่นทำไมสมน้ำหน้าและก็สาแก่ใจ กินน้ำใต้ศอกเขาไปจะโทษใครเรามันใจอ่อน ค่ำคืนหลับนอน สะท้อนจิตจนสะเทือน ไม่มีเขาเยือน เยี่ยมกรายชิดกายอิงอ้อน ห้องนอนบ้านใน เขาซิสนใจอ้อนวอนบนเตียง ชั้นที่นอนเจอะแต่หมอนข้างกายใบเดียว ค่ำคืนหลับนอน สะท้อนจิตจนสะเทือน ไม่มีเขาเยือน เยี่ยมกรายชิดกายอิงอ้อน ห้องนอนบ้านใน เขาซิสนใจอ้อนวอน บนเตียงชั้นที่นอนเจอะแต่หมอนข้างกายใบเดีย

ฉันเป็นดอกไม้ เกิดในป่าดงดอน สดสวยอยู่ตามโขดขอน หมู่ภมรมาเฝ้าดอมดม อยู่มา อยู่มานานนม สายลมแสงแดดชื่นใจ ใจไม่คิดอะไร อยู่ต่อไปเพื่อมวลพฤกษา กลีบใบไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตให้งาม ฉันเป็นดอกไม้ เกิดในสองข้างทาง เบิกบานเมื่อฟ้าสาง น้ำค้างพรมพร่างฉ่ำเย็น ลมร้อนลมหนาวเช้าเย็น ใครเห็นเขาชอบเด็ดไป ใจไม่คิดอะไร อยู่ต่อไปเพื่อมวลพฤกษา กลีบใบไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตให้งาม ฉันเป็นดอกไม้ เติบวัยจากกระถาง สดใสใบสล้าง ค่ำเช้ามีคนเฝ้ารักษา กระถางดอกไม้นานา ปรารถนาคนที่เข้าใจ ใจไม่คิดอะไร อยู่ต่อไปเพื่อมวลพฤกษา กลีบใบไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตให้งาม ฉันเป็นดอกไม้ คือนิยายของแผ่นดิน แต้มสีทั่วธรณิน ไม่เคยสิ้นกลิ่นหอมจรุง ป่าเขาหรือเมืองหรือทุ่ง หมายมุ่งแต้มสีดอกไม้ ใจไม่คิดอะไร อยู่ต่อไปเพื่อมวลพฤกษา กลีบใบไม่เคยไร้ค่า ช่วยกันสร้างสาชีวิตให้งาม

นวลนาง น้องกางจ้อง พี่นี้แอบมอง นานสองนาน เสื้อทรง รัดเอวสั้น ยืนเฝ้าหน้าร้านดูเข้าที พูดจาอ่อนหู ดู ดี ดี บ่อสร้างเจ้ามีแม่ศรีลานนา ของถูกของแพงคนแย่งกันซื้อ ฝากไว้เป็นชื่อ ฝีมือไทย ทุกสิ่งสวยงามตามแบบชาวเหนือ อุดหนุนจุนเจือ เพราะถูกใจ ก็แอบรักเธออยู่ แอบรักเธออยู่ แอบรักเธออยู่ เธอคงรู้ซิ ส่งยิ้มให้ก่อน ส่งยิ้มให้ก่อน ส่งยิ้มให้หล่อนแล้วกลับไปนอนฝันดี นวลนาง น้องกางจ้อง เธอมีเจ้าของ กันหรือยัง ถ้ายัง ขอจงช่วย ยกมือบอกด้วยพอชื่นใจ รับ รักพี่โตย จะได้ไหม บ่อสร้างเชียงใหม่สาวไทยลานนา ขออยู่ขอตายพูดไม่อายแล้ว จอดไม่ต้องแจวแล้วซิหัวใจ แต่เล็กจนโตมาจนป่านนี้ เพิ่งจะพบของดี ที่ถูกใจ

สายัณห์บัดนี้ ไม่เหมือนครั้งก่อน สุริยาเรืองอ่อน ส่องอัมพรหลากสี แว่วเสียงครวญ เรียกร้องไปทั่วราตรี ดังจะกล่อมโลกนี้ ให้เพลินเมื่อยามนิทรา สายัณห์ก่อนนี้ เคยมีรักชื่น แว่วเสียงครวญระรื่น ชื่นใจรักหนักหนา สุขสองเรา คลอเคล้าริมไทรปลายนา จอมใจปรารถนา น้อมพาเอนอิมคู่กัน ฟังเสียงภิเปรยพูดจา พร่ำเสน่หา จะครองความรักไว้มั่น เงาร่มไทร ได้ครองรักร่วมใจกัน สุข ดัง ฝัน ไม่ลืมวันนั้นไปได้ สายัณห์บัดนี้ไม่มีรักอยู่ แว่วเสียงลมครวญกู่ ยิ่งฟังดูบาดใจ ซากรักยังฝากฝังตรึงตราทรวงใน มองที่เก่าเมื่อใด หัวใจก็แทบขาดรอน

ล้นเกล้า เผ่าไทย ศูนย์รวมใจคนไทยทั้งชาติ ขอ อภิวาท เบื้องบาทองค์ ภู-มิพล ยามใดไพร่ฟ้า ชาวประชายากจน ทรงห่วง กังวล ดั่งหยาดฝนชะโลมพื้นหล้า ถึงว่าป่าดง พฤกษ์ไพรพง ทรงสู้ดั้นด้น ถึงกายหมองหม่น แดดฝนไม่คิดนำพา ร่วมสุขร่วมทุกข์ ทุกข์หรือสุขมีมา ทรงแผ่ เมตตา ให้ชาวประชาชื่นใจ มิ่งขวัญดวงใจ ชาวไทยทั้งผอง ทอแสงเรืองรอง ผุดผ่องดังร่มโพธิ์ใหญ่ พระบารมี เป็นที่ ลือขานนามไกล ข้าบาท ภูมิใจล้นเกล้าเผ่าไทยแห่งวงศ์จักรี เหนือยิ่ง สิ่งใด เหนือดวงใจชาวไทยรักยิ่ง เหมือนเป็นขวัญมิ่ง พักพิงยามทุกข์ภัยมี ชาวไทยแหนหวง ยิ่งกว่าดวงชีวี แม้นใครย่ำยีใต้ฝ่าธุลี ขอพลีชีพแทน ล้นเกล้า เผ่าไทย ศูนย์รวมใจคนไทยทั้งชาติ ขอ อภิวาท เบื้องบาทองค์ ภู-มิพล ยามใดไพร่ฟ้า ชาวประชายากจน ทรงห่วง กังวล ดั่งหยาดฝนชะโลมพื้นหล้า ถึงว่าป่าดง พฤกษ์ไพรพง ทรงสู้ดั้นด้น ถึงกายหมองหม่น แดดฝนไม่คิดนำพา ร่วมสุขร่วมทุกข์ ทุกข์หรือสุขมีมา ทรงแผ่ เมตตา ให้ชาวประชาชื่นใจ มิ่งขวัญดวงใจ ชาวไทยทั้งผอง ทอแสงเรืองรอง ผุดผ่องดังร่มโพธิ์ใหญ่ พระบารมี เป็นที่ ลือขานนามไกล ข้าบาท ภูมิใจล้นเกล้าเผ่าไทยแห่งวงศ์จักรี เหนือยิ่ง สิ่งใด เหนือดวงใจชาวไทยรักยิ่ง เหมือนเป็นขวัญมิ่ง พักพิงยามทุกข์ภัยมี ชาวไทยแหนหวง ยิ่งกว่าดวงชีวี แม้นใครย่ำยีใต้ฝ่าธุลี ขอพลีชีพแทน

แสงเรืองเรือง ที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่ โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง เหนื่อยยากอย่างไร ไม่เคยบ่นไปให้ใครเขามอง ครูนั้นยังลำพอง ในเกียรติของตนเสมอมา ที่ทำงานช่างสุดกันดาร ในป่าดงไพร ถึงจะไกลก็เหมือนใกล้เร่งรุดไปให้ทันเวลา กลับบ้านไม่ทัน บางวันต้องไปอาศัยหลวงตา ครอบครัวคอยท่าไม่รู้ว่าไปอยู่ไหน ถึงโรงเรียนก็เจียนจะสาย จวนได้เวลา เห็นศิษย์รออยู่พร้อมหน้า ต้องรีบมาทำการสอน ไม่มีเวลาที่จะได้มาหยุดพอพักผ่อน โรงเรียนในดงป่าดอนให้โหยอ่อนสะท้อนอุรา ชื่อของครูฟังดูก็หรูชวนชื่นใจงานที่ทำก็ยิ่งใหญ่ สร้างชาติไทยให้วัฒนาฐานะของครูใครใครก็รู้ ว่าด้อยหนักหนา ครูสู้ทนอุตส่าห์ สั่งสอนศิษย์มาเป็นหลายปี นี่แหละครูที่ให้ความรู้ อยู่รอบเมืองไทยหวังสิ่งเดียวคือขอให้ เด็กของไทยในผืนธานีได้มีความรู้ เพื่อช่วยเชิดชูไทยให้ผ่องศรีครูก็ภูมิใจที่ ถึงความเหนื่อยยาก ตรากตรำมา

สวนลุมพินีเป็นสวนสวรรค์ หนุ่มสาวพากัน มาพรอดรำพันรักใคร่ ด้วยบรรยากาศ ชวนพิศวาสชื่นใจ เสียงลมซึ้งพาให้ หนุ่มสาวคลั่งไคล้หนักหนา สวนลุมพินีเป็นแดนหนุ่มสาว เกี่ยวก้อยชมดาว ระยิบสกาวบนฟ้า ซึ่งมีความสุข ลืมแม้ความทุกข์นานา สวนสวรรค์ในหล้า ไม่แพ้สวนฟ้าเมืองเรืองรอง สวนลุมเป็นหลุมบ่อรัก หนุ่มสาวบางรายสมัคร รับฝากไม้เท้ายอดทอง บางรายเศร้าใจ เมื่อรักนั้นไม่สมปอง สวนลุมให้ทั้งสุขทุกข์หมอง ชอกช้ำน้ำตา สวนลุมพินีแดนอนุสรณ์ ควรต้องสังวร ชั่วนิรันดรทั่วหน้า แม้ใครหาคู่ชู้ชื่นในสวนเทวา ควรต้องรักษาสัญญา เทิดรักชั่วฟ้าดินสลาย สวนลุมพินีแดนอนุสรณ์ ควรต้องสังวร ชั่วนิรันดรทั่วหน้า แม้ใครหาคู่ชื่นชู้ในสวนเทวา ควรต้องรักษาสัญญา เทิดรักชั่วฟ้าดินสลาย โอ้สวนลุมพินี จะได้ไม่มีจุดด่างพร้อยเลย

ใจใครหนอโอ้ใจ ว่าดุจดังไฟ เผา ร่าง ห่างแม้นไม่สมรักนาง อกต้องอ้างว้าง แล้งใจ คงสุขใจนัก ถ้าแม้มีรัก มาไล้ ขอชื่นใจ จากนาง นี่ แหละชาย ฝนตกเป็นฝอย ยังเที่ยวลอย คอยท่า เปียกหนาวก็ไม่ว่า เที่ยวอุตส่าห์ ยืนคอย เห็นหญิงสวยสวย งามระทวย หยดย้อย ใจก็คอยอยากชิดชม นี่แหละชาย กลางคืนนอนฝัน กลางวัน คอยท่า พร่ำเพ้อไปจนกว่า สุขอุราอยู่ในใจ ลับตาฝันเห็น มีอันเป็น คลั่งไคล้ ว่าสมใจ ได้แนบนาง โอ้ ละเน้อ ใจใครหนอนี่ใคร ว่าอกว่าใจ แล้งหนัก หากแม้นได้สมความรัก คงสดชื่นนัก หัวใจ นอนหลับฝันหวาน คอยสวรรค์ วาดไว้ไม่สมใจ แห้งแล้งเอย โอ้ ละเน้อ

แก่งคอย หัวใจ พี่คอย น้องอยู่ เกาะแก่งเก่า ที่เรา สมสู่ ยังคอย น้องอยู่ ทุกวัน เคยรื่น ชื่นใจ สายน้ำ สายลม แสงจันทร์ สิ่งเก่าเก่า เผารุม อกฉัน ทุกวัน มันชวน หมองหม่น แก่งคอย รักพี่ คล้อยตาม ชื่อแก่ง เจ้า มาจาก ปากทาง สามแพร่ง ดูใจ มันแพร่ง เล่ห์-กล โอ้โอ๋ แก่งคอย รักลอย ลวงข้า ช้ำทน อยู่ อย่างเบื่อ เหมือนดัง เดนคน เพราะพี่ เป็นคน ใจเดียว น้ำ ในลำธาร ไหลเอื่อย-ริน ที่ จะดิ่ง ยังคง รู้สิ้น แม้น้ำ จะริน ไหลเชี่ยว แต่น้ำ ใจเจ้า ลึกล้น จนใจ จริงเจียว สุด หยั่งพ้น วน หลายเกลียว เหลียวไหล ตามใจ ต้องการ แก่งคอย พี่คอย เหมือนดัง ชื่อแก่ง เกลียด สุดเกลียด ที่ใจ น้องแบ่ง ดวงใจ รักให้ ชายชาญ โอ้ว่า แก่งคอย เหลือเพียง รอยเงา ร้าวราน สิ่ง เก่าเก่า เผาใจ ไปนาน โอ้ชาน กระท่อม แก่งคอย แก่งคอย แก่งคอย แก่งคอย

คำมั่นสัญญา ที่ว่า กันไว้ ขายข้าวเมื่อไร จะได้แต่งงาน วิมานที่หมาย ทลายแหลกลาญ เพราะมีเหตุการณ์ ทุกข์ไม่บรรเทา กอดเข่าครวญคิด ชีวิตชาวนา เสี่ยงโชคชะตา ทุกข์ใจไม่เบา ฟ้าดิน ไม่ช่วย ต้องซวยซบเซา ปีแล้ว ปีเล่า หมองหม่นทนไป ปีก่อนน้ำท่วม เงินรวม ไม่ติด เจ้าหนี้คอยคิด ติดตามถามไถ่ ปีนี้ฝนแล้ง น้ำแห้งเหือดไป ข้าวปลา ไม่ได้ ตื้นตันอุรา คู่หมั้น คู่หมาย อย่ากลายเป็นอื่น อือ ว่าคู่หมั้น คู่หมาย อย่ากลายเป็นอื่น ทุกข์ตรม ขมขื่น เห็นใจเถิดหนา อย่าด่วนใจลอย ลืมถ้อยสัญญา ไอ้หนุ่มบ้านนา หลงเก้อเพ้อคอย หากแม้นมีใคร เขาใช้เงินหว่าน คิดดู นานๆ เชื่อพี่ สักหน่อย คิดถึงความหลัง อย่านั่งใจลอย บอกน้องให้คอย อย่าเวียนเปลี่ยนใจ โชคดีปีหน้า ดินฟ้าอำนวย หมดโศก พ้นซวย โชคช่วยแจ่มใส ข้าวมีราคา ชาวนา ชื่นใจ ปีหน้าฟ้าใหม่ สดใสกันที จะซื้อข้าวของ เงินทองมาหมั้น น้องอย่า เสียขวัญ เลยนะน้องพี่ ไม่หลอก ให้คอย ละใจน้อยคนดี รักพี่ เชื่อพี่ คราวนี้แน่นอน ปีหน้าแต่งแน่ ไม่แปรผันเปลี่ยน ขายข้าวสิบเกวียน พี่กะไว้ก่อน ไม่มีหนี้สิน ถวิลอาวรณ์ แต่งงานแน่นอน กับน้องบ้านนา

คนอะไรสวยตลอดปี ถึงมีลูกสี่ เธอนั้นก็ยังสวย เธอสวมเสื้อคอย้วย แต่งทรงผม เฝ้าแอบชมเมียเขาเพลินเดินเหม่อ เรานั้นเหมือนคนเซ่อ เจอแต่ที่ขี้เหร่ เมื่อเดินควง พวกทั้งปวงฮาเฮ โธ่เราไม่เก๋ รักรวนเรพันพวน เจอคนดีก็ไม่ได้ชม รักใครโดนต้ม ลวงเสียแทบหมดตัว ดูแล้วช่างเวียนหัว โชคอับเฉา ที่ชอบเราอายุคราวคุณแม่ ซวยเหลือทนคนแก่ มาแอบรักกันใหญ่ ได้ไม่ดีแล้วที่ดีไม่ได้ จะทำไฉน ช้ำดวงใจจริงๆ พอกันทีรักที่หลอกลวง ฝืนใจไม่ห่วง พอแล้วเรื่องผู้หญิง ความรักหักใจทิ้ง ตัดอาลัย อยู่มันไปทนช้ำใจทนเศร้า ลืมขอลืมเรื่องเก่าใครไม่รักเราแน่ โอ้ผู้หญิงที่รักจริงคือแม่ แน่นอนเที่ยงแท้ รักของแม่ชื่นใจ

เหล้าทำให้ฉันนั้นมีความสุข เหล้าทำให้ทุกข์ของฉันหายไป เหล้าทำให้ฉันสุขสันต์ชื่นใจ ฉันจึงดื่มไปเพื่อให้มันเมา เมาแล้วลืมได้สบายทุกอย่าง เจ็บปวดอ้างว้าง ทุกอย่างบรรเทา เมาแล้วคงคลาย หายความทุกข์เศร้า วันนี้ปวดร้าวพึ่งเจ้าสุรา ดื่มให้เขาในวันสุขสันต์ ดื่มให้ฉันในวันโศกา ฉลองให้เจ้าวันเข้าวิวาห์ ฉลองให้ข้าวันที่ปราชัย ฉลองความเศร้า ด้วยเหล้าผ่าเบียร์ แก้วหนึ่งเพื่อเสี่ยคนที่มีชัย แก้วสองเพื่อน้องคนที่หลายใจ แก้วสามปราชัยของตัวฉันเอง

โอ้ความรัก หวานชื่นใจนักนั่น รักผูกพัน หญิงชายรักกันด้วยใจ ต่างคนซื่อตรง มั่นคงในฤทัย ยิ่งใหญ่ เปรียบอะไรมิเทียมเท่าได้เลย แม้นใครนำเงินมา แลกรักเพื่อหวังเชย หัวใจใครเล่าเอย จะขายให้กับใคร ใช่เงินนั่นหรือ ไหนจะมาซื้อรักได้ ซื้ออะไรซื้อไป ซื้อได้ด้วยเงิน ค่าแห่งความรัก มากมายเหลือเกิน ฟังก่อนอย่านำเงิน ซื้อฉันไปชื่นใจ ขอจงนำความรัก แลกรักจากฉันไป แล้วคุณก็จะได้ ความรักและใจฉัน โปรดอย่าซื้อหัวใจฉันด้วยเงิน

เสียง คลื่นซัดฝั่ง มันคลุ้มคลั่งฝั่งรอยสวาทใจ มันซุกมันไซ้ มันซบทรวงทราย แทรกซึมไม่มีวันวาย มันเคลิ้มมันคลุกมันเคล้า มิคลาย รสทรายรื่นรมย์ เสียง กระซิบแผ่ว ฟังหวานแว่วตามเกลียวคลื่นมา เรา รักกันหนามาหามาชม คลื่นคอยติดตามเกลียวลม มาร้อยรอยรัก มาพักคลื่นชม ภิรมย์เพียงฝั่ง ฟังซิคลื่นมันละเมอ ฝากสวาทเหมือนเธอ ละเมอเพ้อให้ฟัง เห็นใจฝั่งบ้างหรือยัง ฝั่งรักจีรังเหมือนคลื่นยืนใจ เสียง คลื่นซัดฝั่ง กระซิบสั่งฝังรักตลอดไป มันซุบมันซิบ กันชื่นใจ มันซบมันหนุนจนอุ่นไอ กระซิกกระซี้กันเรื่อยไป จะรัก กันไว้ตลอดกาล มันซุบมันซิบกันชื่นใจ มันซบมันหนุนจนอุ่นไอ กระซิกกระซี้กันเรื่อยไป จะรักกันไว้ตลอดกาล เสียงกระซิบ กระซิบ ตลอดกาล เสียงกระซิบ ว่ารัก ตลอดกาล

พี่รักเจ้ายิ่งกว่าปลารักน้ำ กินนรรักถ้ำไม่ล่ำพี่รักเจ้า กุญชรหวงงา มฤคาหวงเขา ยังไม่เท่าพี่หวงนงเยาว์ พี่หวงเจ้ากว่าดวงฤทัย กระต่ายพะวงหลงจันทร์ ถึงมัวเมา พี่หลงเจ้ามัวเมากว่านั้น นะชื่นใจ พี่นี้แสน รักใคร่ รักเจ้ายิ่งสิ่งใด ปองฤทัยใฝ่หาแม้พี่ขาดเจ้าเท่ากับพี่นี้ขาดใจ สูญสิ้นอาลัย สิ้นใจเพราะขวัญตา อยู่ไปไร้คุณค่า ใจปองน้องนางร้างราคงตรมน้ำตาร่ำไป พี่รักเจ้ายิ่งกว่าคำรักนี่ ยุพารักพี่ ครึ่งนี้ได้หรือไม่ จงปลงน้ำคำ โน้นนำดวงฤทัยพี่เพียงให้น้องนางรักใคร่ได้ แม้ครึ่งพี่เอย

เห็นแดนแผ่นดินท้องถิ่นไทยงาม ดูอยู่ด้วยความเพลินใจนิยม อากาศก็ดี น่าสบาย พระพายรื่นรมย์ ใครได้มาชมคงชื่นในใจ สวยงามชื่นจริงทุกสิ่งสะคราญมีห้วยละหานลำธารแนวไพร น้ำตกกระเซ็นเป็นฟองละอองพราวไป โปรยฉุ่มฤทัยชวนให้ชื่นบาน เขาสูงเงื้อมง้ำค้ำฟ้า ชวนชื่นชูแหงนดูอยู่นาน สายน้ำซับซ้อนแลดูลานเป็นวิมานสำราญแห่งไทย ไม้งามปกคลุมชอุ่มดูเขียว ได้แต่แลเหลียวตะลึงลานใจพันธุ์บุปผชาติดาษดาล้วนงามวิไล ดมกลิ่นชื่นใจในเมื่อลมพา หมายถึงแผ่นดินท้องถิ่นทางเหนือ ประเสริฐเลิศเหลือจะพรรณนา ทั่วบ้านทั่วเรือนครอบครัวสวนครัวเกลื่อนตา มีผักมีปลานาไร่น่าชม วัฒนธรรมล้ำเลิศงามครัน มีอยู่ทั่วกัน ตามความนิยม สวมหมวกงามงามทั่วกันผิวพรรณขำคม ใครได้มาชมคงชื่นทรวงในสาวสาวจิ้มลิ้มยิ้มชื่นฉ่ำ งามด้วยธรรมชาติสร้างให้สวยนัก สวยล้ำสาวชาวไทยงามวิไลทั้งใจและกาย ขอเชิญพวกเราผองเผ่าชาวไทย ไปอยู่ยังในที่สุขสบายมีที่งามงามทำกินพื้นดินมากมาย น่าอยู่สบายยังถิ่นไทยงาม

งามแสงเดือนสว่างสีนวลกระจ่างเปล่งรัศมีสีงามอำไพ ยิ่งพิศยิ่งเพลินงามเหลือเกินจันทราน่าชื่นใจ เสียดายอยู่ไกลสูงสุดนภาไม่ลอยลงมาให้ชม ได้แต่จ้องมองละเมอเพ้อพูดพร่ำรำพัน มุ่งใจใฝ่ฝันอาจเอื้อมชมจันทร์นั้นก็คงไม่สม ไม่เคยนึกเลยว่าได้เชยชม คงไม่สมอารมณ์ปอง ตั้งจิตใจจองจะหมองหม่นไหม้ อย่าอาจเอื้อมชมดวงเดือนเหมือนกระต่ายต่ำต้อยเลย ต้องอดชวดเชยอย่ามุ่งนักเลยหวังจะเชยชื่นใจ ระกำช้ำทรวงเพราะดวงเดือนไกล สุดสอยด้วยไม้มาชม ไม่สมควรคู่อยู่ใกล้กับเดือน

ก่อนจากกัน คืนนั้นสองเรา แนบซบเนาเคล้าคลอพ้อพรอดภิรมย์ หวานล้ำบำเรอ เธอให้ชิดชม ฉันกอดเล้าโลม ชื่นใจ จูบแก้มนวล ช่างยวนเย้าตรึง จิตคะนึงถึงวันรักซ่านฤทัย หอม หอมนวลปราง มิสร่างหายไป ถึงห่างแสนไกลจำติดหัวใจมิเลือน ยามรักร้างแรมกัน เพ้อทุกคืนวัน ติดตรึงใจฝันเตือน มาเจอกัน แล้วอย่าเฉยเชือน ฉันมาเยี่ยมเยือน อย่างเคย สุดที่รักลืมแล้วหรือไร โปรดเห็นใจขอให้สมจิตชิดเชย หวานซึ้งอันใด จงอย่าร้างเลย ขออย่าเฉยเมย รักเอย ขอให้เหมือนเดิม

ฉัน ชื่นใจเมื่อได้เห็น หัวใจเต้นเพราะได้เห็นดวงหน้า เฝ้าแต่มอง มิคลายสายตา ชื่นนักหนาชักพาสุขฤทัย ฉัน จ้องมองเป็นหนักหนา เห็นเธอเต็มตาแล้วพาเพลิน ได้เปรียบดังยา รักษาดวงใจ ชุบอารมณ์ให้สดใสชื่นชีวัน มองขอมองให้ชื่นใจ เดี๋ยวเธอจะจากไป เหมือนใจะขาดพลัน ต้องโศกศัลย์เพ้อรำพัน เห็นเพียงหน้ากัน ไม่พอฉันสุขใจ แม้ จากไปใจคงเหงา ฉันคงจะเศร้าทุกข์จะเผาทรวงไหม้ อกจะตรมทุกข์ถมทรวงใน ขวัญเอยเมื่อไหร่ จะได้เจอ ขวัญ จากไปใจก็หาย ฉันแสนเสียดายคิดไม่วายใจสั่น อยากจะเจอ เห็นเธอทุกๆวัน เธอกับฉันยังไม่ทันจะพูดจา แม้ ตื่นไม่ได้เจอขวัญ ขอให้ฉันพบในฝันดีกว่า จะได้พร่ำน้ำคำนำพา ฝันคงเพลินกว่า อาจหาสุขด้วยกัน เพียงเห็นกันไม่ชื่นเชย นิจจาโอ้อกเอ๋ยมิเคยสัมผัสกัน แต่ในฝันสองเรานั่น เนื้อตัวอาจถูกกันเสพสวรรค์ยั่งยืน ขอ ให้เจอเธอในฝัน เพราะว่าที่นั่นฝันร่วมกันคงชื่น อยากจะฝันเห็นกันทุกวันคืนฝันดีกว่าตื่นสดชื่นสุขใจ

คิดถึงใจจะขาด แล้วเอย คิดถึงที่เคยได้เชยได้ชมชื่นใจ คิดถึงรอยยิ้มเพราพริ้มผ่องใส คิดถึงจนใจจะขาดรอนๆ คิดถึงแต่ดวงหน้าหวานละมุน คิดถึงความอุ่นที่เคยได้หนุนตักนอน คิดถึงแต่เสียงกระซิบอ่อนซ้อน คิดถึงจนนอนละเมอทุกวัน สัมผัสรัดน้อมอ้อมกอด ฉะอ้อนออด นุ่มนวลชวนให้ฝัน ยังฝังใจชื่นทั้งคืนทั้งวัน เราเคยรักกัน ลืมแล้วหรือดวงใจ คิดถึงใจจะขาด ร้าวรอน คิดถึงความก่อนให้สะท้อนร่ำไป คิดถึงแต่รสจุมพิตติดใจ คิดหวนอาลัยไม่รู้ลืม

ริมฝั่งน้ำ พร่ำเพ้อละเมอครวญ เคยชื่นชวน เมื่อหวนคะนึงไป จิตใจยิ่งชื่นชู แสงเดือนส่อง ยิ่งมองแล้วจิตเผลอ เธอยังอยู่ เคล้าคลอคู่ ชื่นชูรู้สึกเหมือน เตือนใจจำ เธอกับฉัน ก่อนนั้นเคยชื่นฉ่ำ ริมฝั่งน้ำ สุขล้ำฉันจำได้ อะไรจะเทียม เคยเรียกเธอ เสนอรักรำพัน เคยคู่กัน ใฝ่ฝันถึงเพลงชื่นค่ำคืนเคยได้ฟัง น้ำเต็มเปี่ยม ก็เทียมรักสุดหวานปานไหลหลั่ง น้ำเต็มฝั่ง ดุจดังรักที่หวัง ยังคงคอย เคยชื่นใจ ฝากไว้หัวใจลอย เฝ้าแต่คอย โอ้รักนั้นเลื่อนลอย ยิ่งคอยยิ่งใจหมอง

ปาหนันเจ้าเอยแสนงาม ทั้งรูปทั้งนามงามเหมือนยั่วนิยม ปาหนัน เจ้างามหนามคม เพราะกลิ่นภิรมย์ชมแล้วชื่นหัวใจ หอมเอยเชยชื่นชวน กลิ่นเจ้าเย้ายวน เหมือนชวนให้ร่ำไป สวยเอยเชยชื่นใจ ยั่วยวนฤทัย ใครๆ เขาใคร่ชิดชวนเพราะคนเห็นเจ้าวิไล สุดหักใจรักรัญจวน หักโหมโจมลามลวน สิ่งสงวนก็สิ้นราคาเศร้าเอยเศร้าใจให้ตรม สุดฝืนชื่นขมอุรา อยู่เดียว เปลี่ยวใจใฝ่หา หาความรัก ตามสัญญา หลั่งน้ำตานองหน้าทุกกวัน โอ้น่าเวทนา เสียดายน้ำตา ปาหนัน ชอกช้ำรำพัน เสียพรหมจรรย์ นับวันหมองไหม้ระกำ หม่นหมองร้องไห้ เศร้าหัวใจ อาลัยรักไม่เว้นวัน เศร้าหัวใจ อาลัยรักไม่เว้นวัน รักไม่เว้นวัน

ใจหายสุดเสียดายใจเจ้า น้องไปไหนเล่าโอ้เรานี้ใจหาย จากฉันไปเพราะเหตุใดน้องจึงแหนงหน่าย เหมือนแกล้งทำลายให้ตายทั้งเป็นดวงใจ ใจหายเมื่อน้องคลายไม่ชื่น หลงไปเป็นอื่นชื่นใจเขาคนไหน ปล่อยฉันตรมไร้คู่ชมระทมหมองไหม้ คิดบ้างเป็นไรว่าเคยรักใคร่กันมา อยู่ไกลหรือใกล้เพียงไหน ขอตามเธอไปจนสิ้นชีวา หากน้องไม่เมตตา ไม่ยอมพบหน้าพาฉันสิ้นใจหมอง ใจหายที่รักคลายไปได้ หรือไปมีใหม่โธ่ใจนะใจน้อง หากน้องยังรักพี่ดังครั้งเคยร่วมห้อง ขอให้นวลน้องกลับมาร่วมห้องดังเคย อยู่ไกลหรือใกล้เพียงไหน ขอตามเธอไปจนสิ้นชีวา หากน้องไม่เมตตา ไม่ยอมพบหน้าพาฉันสิ้นใจหมอง ใจหายที่รักคลายไปได้ หรือไปมีใหม่โธ่ใจนะใจน้อง หากน้องยังรักพี่ดังครั้งเคยร่วมห้อง ขอให้นวลน้องกลับมาร่วมห้องดังเคย

ขอฝากเพลงนี้เพื่อคุณ ถึงโลกเวียนหมุนขออย่าให้คุณลืมได้ บรรจุถ้อยคำ หวานซึ้ง ซึ่งกลั่นจากดวงฤทัย ให้คุณอาลัยเคลิ้มฝัน ขอฝากเทวัญชั้นฟ้า ช่วยส่งทำนองร้องพาให้คุณจำมั่น ลำบากอยากเย็นเข็ญใจ ก็ไม่เป็นสิ่งสำคัญ หวังให้คุณนั้นชื่นใจ เตือนรำลึกให้นึกถึกคืนวันหนึ่ง ซึ่งเราสัญญากันไว้ สาบานว่ามีรักเดียว จะเกี่ยวจะก้อย จะร้อยดวงใจ ห่างกันแสนไกลไม่คลาย แม้ได้ฟังเพียงเสียงนี้ หวานชื่นชีวีขออย่าได้มีวันหน่าย ถ้าหาก จะลืมรักใคร ขอให้ลืมได้ง่ายดาย ผู้เดียวไม่คลายคือฉัน

หาดงามยามเห็นเหมือนเช่นครั้งมา คู่ชื่นชีวาแล้วเริงร่าแจ่มใสผิดเพียงวันนี้ หนอพี่แสนไกลแม้นมีพี่ใกล้ คงได้พลอยชมหมู่เรือใบน้อยทยอยเข้าฝั่ง ดั่งนกคืนรังเห็นแล้วช่างขื่นขม พี่เคยเชยชิด.สมจิตภิรมย์เหมือนวิมานล่มไม่สมดวงใจ โครมครืนคลื่นหวนทวนฝั่งดั่งเพลงที่พี่กล่อม อารมณ์จึงน้อมถึงพี่ผู้มีแต่ฝังใจ ลมโชยโปรยพรมเหมือนดังพี่ชม สุขสมเพียงละเมอไปมองดูทางไหนชื่นใจดั่งมีพี่ชิดเชย โน่นทิวมะพร้าวไหวราวครื้นเครงได้ลมบรรเลง เหมือนดังเร่งพี่เอ๋ยโปรดมาเถิดหนา เพราะว่าเหมือนเคยเหมือนคำที่เอ่ยเฉลยลอยมา

ลมพระพาย ชายชื่น ในคืนนี้ กลิ่นราตรี หอมระรื่น ชื่นใจแสน ดอกไม้อื่น ดื่นไป ในดินแดน จะเหมือนแม้น ราตรี ไม่มีเลย เจ้าโชยกลิ่น ต่อเมื่อสิ้น แสงอาทิตย์ เหมือนให้คิด ปริศนา ราตรีเอ๋ย คิดคำนึง ถึงราตรี ที่เราเคย ได้ชมเชย ชื่นชวน รัญจวนใจ พอสิ้นคืน คืนสิ้น กลิ่นเสาวรส ความช้อยชด สดชื่น คืนไปไหน ทิ้งแต่รอย รัญจวน ป่วนฤทัย ฝากเอาไว้ กับราตรี ไม่มีเลือน กลิ่นอายเจ้า เร้าใจ ให้ใฝ่ฝัน ทุกคืนวัน ครั่นใจ ใครจะเหมือน โอ้ราตรี เจ้าเอ๋ย ที่เคยเยือน ยังตามเตือน ใจอยู่ ไม่รู้วาย มาคืนนี้ กลิ่นราตรี ที่ไหนหนอ ลอยมาล่อ ล้อให้ ใจคอหาย อกระทึก นึกประหวั่น ครั่นใจกาย หรือราตรี ที่หมาย ชายกลิ่นมา เพื่อทวนถาม ความใน ให้ประจักษ์ เหมือนถามรัก ทวนเล่ห์ เสน่หา โอ้ราตรี ที่เคยชื่น รื่นอุรา ลอยทวนมา หรืออย่างไร ใคร่รู้เอย

เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว ปัดลมร้อนผ่าวเป่าลมที่หนาวไปสิ้นร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น บนแผ่นดินสายลมรำเพยเรื่อยไป เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย จิตใจหายเหนื่อยด้วยลมชโลมจิตใจ ว่าวน้อยลอยลมฉันพลอยรื่นรมย์ ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้ สายลมชื่นใจว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา ดู ดูเหมือนว่าเริงร่าย จุฬาคว้าส่ายปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่ายิ่งดู ดูเหมือนว่า เจ้าจุฬาคว้าไปไม่มีผ่อนเบา หลงความคะนองเพลินพล่าม จิตใจเหิมห่ามจู่โจม เพราะความโฉดเขลา โฉบฉายกลายมาเดี๋ยวเดียวจุฬา กลับมาติดเหนียงปักเป้า ฝืนดึงฉุดเอายิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว โอ้ความรักเราเหมือนว่าว ว่าวลอยหาญห้าว ดังคราวที่รักเกลือกกลั้ว ไม่ดูดีหรือชั่ว ใจมืดมัวเพราะรักพันพัวติดตา แม้ใครคะนองลองเล่น อวดดีถือเด่นจะเป็นเหมือนเช่นจุฬา ลุ่มหลงเริงใจหลงเข้าบ่วงไป ก็ควรให้สมน้ำหน้า ว่าช้ำในอุราต้องกินน้ำตาร่ำไป แม้คนทะนงเองเล่า จัดเจนเสียเปล่าก็ยังโง่เขลาไปได้ พูดมา จริงหรือไม่ใครต่อใครช้ำใจตายไปมากครัน ขอจงคะนึงดูบ้าง เล่ห์เหลี่ยมหลายอย่าง ต้องตรองทุกทางให้ทัน ว่าวเหลิงเริงลมหลงต้องป่านคม ขาดลอยหล่นผล็อยไปนั่น รักเราเช่นกัน หมั่นคอยระวังเถิดเอย

คุณคิดดูซิว่าคนไหน รักคุณรักยิ่งจริงใจ อยู่ที่ไหนใครเล่า คนไหนที่รักภักดีคอยเฝ้า หลงติดตามเหมือนดังเงา เฝ้าคอยเฝ้า รักดังใจ อย่า ทำเมินเสียเลย อย่าทำเฉยเมยมองเห็นแล้วเลยข้ามไป คิดดู มิไกลมิใกล้เพียงใด คนรักคุณจริงใจ ไม่ใกล้หรือไกลตัวคุณ ลองคิดดูซิว่าใครรัก หลงคุณหลงด้วยใจภักดิ์ ด้วยความรัก คุกรุ่น ใครเขาเฝ้ารักบูชาตัวคุณ หวังได้แนบชิดไออุ่น ก็คุณไม่รู้ หรือไร แอบมองคุณทุกวัน ได้แลเห็นกันดชเพียงนิดก็พลันชื่นใจ รัก คุณรักจริงรักยิ่งกว่าใคร เขารักดังดวงใจ ไม่เคยคิดไปไกลห่าง เขารักคุณรักอยู่ข้างเดียว น้ำใจนะไม่แลเหลียว ไม่เฉลียวใจ บ้าง คนไหนที่เขาเอาใจทุกอย่าง เขาอยู่แค่นี้เคียงข้าง แกล้งทำเมิน หมางไปได้ อยู่ใกล้คุณนี้เอง แต่ตัวเขาเกรงจะพบแต่ความช้ำใจ เขา อายเขาจึงมิกล้าบอกใคร คุณคิดดูเป็นไร ว่าใครรักคุณแน่เอย

ช. โอ้แม่สาวสวรรค์ ญ. เฉิบ เฉิบ ช. เกิดมาฉันเพิ่งเห็น ญ. โยน โยน ช. แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นลออตา ญ. โอ้แม่สาวสมัย ช. เฉิบ เฉิบ ญ. เลิศวิไลหนักหนา ช. โยน โยน ญ. จากสวรรค์ลงมา งามสง่ามารำวง ช. ร่างสะครางสวยจริงจริง แม่ยอดหญิงไทย งามวิไลทรวดทรง อนงค์แน่งน้อย เชิญมารำด้วยกัน อย่าให้จันทร์หลงคอย เอวบางร่างน้อยนิดหน่อยเชิญ จงมาร่ายรำอย่าทำหมางเมิน คนดีพี่เชิญอย่าสะเทิ้นเอียงอาย พร้อม) อาละว้า ช. โอ้แม่สาวสวรรค์ ญ. เฉิบ เฉิบ ช. เกิดมาฉันเพิ่งเห็น ญ. เฉิบ เฉิบ ช. เกิดมาฉันเพิ่งเห็น ญ. โยน โยน ช. แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นลออตา ญ. โอ้แม่สาวสมัย ช. เฉิบ เฉิบ ญ. เลิศวิไลหนักหนา ช. โยน โยน ญ. จากสวรรค์ลงมา งามสง่ามารำวง อย่ามาลวงฉันให้รำ เบื่อคำชักชวน กิริยายั่วยวนกระบวนผู้ชาย เจรจาไม่จริง หลอกให้หญิงเขาอาย มารยาผู้ชายร้ายกาจจริง เยินยอล่อใจจะใคร่พักพิง เพื่อแนบแอบอิง หลอกให้หญิงตายใจ พร้อม) เอ้าละว้า ช. โอ้แม่สาวสวรรค์ ญ. เฉิบ เฉิบ ช. เกิดมาฉันเพิ่งเห็น ญ. โยน โยน ช. แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นลออตา ญ. โอ้แม่สาวสมัย ช. เฉิบ เฉิบ ญ. เลิศวิไลหนักหนา ช. โยน โยน ญ. จากสวรรค์ลงมา งามสง่ามารำวง ช. ยอดชีวันขวัญชีวา พี่มาง้องอน พยายามอ้อนวอนจนอ่อนอกใจ กิริยาท่าทีโกรธเคืองพี่หรือไร คนงามชื่นใจขอให้รำ ญ. วิงวอนป้อนเหยื่อ ไม่เชื่อน้ำคำ ทำมาลวงให้รำ พลาดกลัวช้ำตายใจ พร้อม) อาละว้า ช. โอ้แม่สาวสวรรค์ ญ. เฉิบ เฉิบ ช. เกิดมาฉันเพิ่งเห็น ญ. โยน โยน ช. แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นลออตา ญ. โอ้แม่สาวสมัย ช. เฉิบ เฉิบ ญ. เลิศวิไลหนักหนา ช. โยน โยน ญ. จากสวรรค์ลงมา งามสง่ามารำวง ช. ไม่เคยลวงหญิงคนใด อย่าได้ระแวง ญ. มาแสดงเจ้าชู้ดูน่าไม่อาย ธรรมดาทั่วไป นิสัยของชาย ช. เธอยังไม่วาย คล้ายเกลียดชัง ญ. เชิญไปให้ไกลพอใจหรือยัง ช. แหมวาจาน่าฟัง ญ. ไม่มีหวังได้ชม พร้อม) เอ้าละว้า โอ้แม่สาวสวรรค์ เฉิบ เฉิบ เกิดมาฉันเพิ่งเห็น โยน โยน แม่บุญเหลือเนื้อเย็น งามสวยเด่นลออตา โอ้แม่สาวสมัย เฉิบ เฉิบ เลิศวิไลหนักหนา โยน โยน จากสวรรค์ลงมา งามสง่ามารำวง

หาก ชาตินี้ ขาดเธอ ฉันคงเศร้าใจ เหมือน โลกขาด แสงรำไพ ของสุรีสีย์ เหมือน ดังเช่น เวหา ไร้รัชนี เหมือนดัง นที ไม่มีมัจฉา หาก โลกนี้ ขาดเธอ ฉันคงวุ่นวาย เหมือน เช่นขาด มิตรเรือนกาย ยอดปรารถนา ถึง จะสิ้น จะสูญลับแสงทิวา ขออย่า ให้สิ้นเธอ เป็นพอใจ แม้เธอ จะไม่รักฉัน เรื่องนั้น ฉันไม่หวั่นไหว เห็นหน้าเธอ ฉันชื่นใจ เธอเป็นของใคร ช่างเธอ ให้ โลกนี้ มีเธอ ฉันเป็นสุขใจ ถึง ไกลใกล้ ฉันพอใจ รักอยู่เสมอ เห็น เพียงหน้า พาฉัน ฝันรักละเมอ แม้นได้ อยู่ใกล้เธอ ยิ่งสุขเอย ดนตรี ให้ โลกนี้ มีเธอ ฉันเป็นสุขใจ ถึง ไกลใกล้ ฉันพอใจ รักอยู่เสมอ เห็น เพียงหน้า พาฉัน ฝันรักละเมอ แม้นได้ อยู่ใกล้เธอ ยิ่งสุขเอย

ดวงใจฉันยังมั่นคงเสมอ เสมอ ไม่คลายรักเธอ รักเธอ รักเธอ สักวันสักคืน แม้เธอแต่งงานไปแล้วพบความหวานชื่น ก็ไม่อาจฝืน ฝืนใจให้ลืมอกเอ๋ย ดวงใจฉันมีหนึ่งดวงเท่านี้นี่หนา และมันก็มาทุ่มเทรักเธอเสียจนหมดเลย เมื่อเธอขว้างปาใจฉันก็เหลือจะเอ่ย โอ้ดวงใจเอ๋ยไม่เคยจึงต้องผิดหวัง รักเธอชาตินี้มีเพียงเพื่อพลาด ก็แสนประหลาดไม่อาจจะลืมความหลัง เธอเป็นของใครใจฉันก็รักจีรัง หนึ่งปีพบเธอหนึ่งครั้ง ฉันก็ยังชื่นใจ ดวงใจแม้เป็นแต่เพียงก้อนเนื้อเล็ก เล็ก แต่มันแข็งเป๊กและแสนมั่นคงเหมือนดังเหล็กไหล รักมีต่อเธอจึงแสนมั่นคงยิ่งใหญ่ ไม่อาจเปลี่ยนใจเหมือนดังที่ใครชอบทำ

อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเลให้ลมและคลื่นมันเห่ ซัดจมทะเลเสียทีไม่อยากมีไว้ ให้มันหมองไหม้ฤดีอยู่เซาะซอกซอนชีวีไม่มีวันหยุดสร่างซา อยากเอาความตรมไปทิ้งเสียทีเก็บไว้เหมือนคอยขยี้ เฉาดวงฤดีทุกคราตั้งแต่พลาดรัก ทุกข์หนักร้าวใจเรื่อยมายังคิดถึงทุกเวลาปรารถนาฉันยังไม่ขาด รักเอยก่อนเราเคยชื่นใจกลับถูกพรากไปโถใครช่างมีอำนาจ. เธอคงสุขสันต์เธอคงสุขสันต์ โอ้ขวัญสวาท ฉันยังเป็นทาษสวาทเธอนั้น.อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเล ท่ามกลางเสียงลมคลื่นเห่ให้จมทะเลไปพลัน ไม่อาจทำได้นอกจากความตายเท่านั้น อยากจะคิดสั้นๆพุ่งชีวันลงกลางทะเล อยากเอาความทุกข์ไปทิ้งทะเลท่ามกลางเสียงลมคลื่นเห่ ให้จมทะเลไปพลันไม่อาจทำได้ นอกจากความตายเท่านั้นอยากจะคิดสั้นๆพุ่งชีวันลงกลางทะเล

บ้าน คือวิมานของเราเราซื้อเราเช่า เราปลูกของเรา ตาม ใจย่อมเป็นสถานทิพย์วิมานพอหาได้ เป็นที่เกิด ที่ ตายที่เราสร้างเอาไว้คอยท่า บ้าน คือวิมานของ คนถึงแม้ยากจน ก็ต้องดิ้นรนอย่าจนปัญญา หาบ้านสักหลังที่พอประทังชีวา เพื่อสนิทในนิทราให้ตื่นมามองโลกชื่นใจ บ้าน ฉัน มีเพลงฝันให้ฟังมีเสียงระฆัง จากกังสดาลพริ้งไปมีสวนไม้ดอก ผลิบานก้านกอช่อใบมีความรัก มีน้ำใจมีให้อภัย มีกรุณา บ้าน คือวิมานของเรายามพบความเศร้า รีบกลับบ้านเราจะเปรมปรีดา เพราะบ้านมีรักน้ำใจอภัยกรุณา คอยเราอยู่ทุกเวลาในชายคาเขตบ้านของเรา

น้อง เอย ทุกวันแม่เคยออดออเซาะ หวานฉ่ำฉอเลาะเพราะจริงถ้อยคำ พี่จำไว้ไม่เคยลืม ปลาบปลื้มยังลืมไม่ลง พี่เฝ้าประโลมโฉมงาม ไม่เคยขัดความประสงค์ น่ารักภักดีซื่อตรง น้องทำให้หลงติดใจ น้องเอย น้องพี่ไม่เคยพรากจากกัน เห็นหน้าทุกวันรำพันพูดจา แม่กระซิบว่าสุขจริง แอบอิงคลอคู่อยู่ใกล้ พร่ำพรอดออดความรักกัน ดวงใจผูกพันธ์หวั่นไหว ร่วมรักเริงรื่นชื่นใจ เหมือนดังอยู่ในวิมาน สมใจได้ชิดชม ใจรวมอยู่ร่วมภิรมย์ สุขสมอย่างนี้นาน นาน ชื่นชีวิต จุมพิตชื่นฉ่ำ สุขสำราญ รักของเราซึมซ่าน หวานอยู่ไม่วาย น้องเอย หรือชาติก่อนเคย คู่เคียงกัน รักร่วมสัมพันธ์กันมาแน่นอน ด้วยบุญชาติก่อนเรามี ชาตินี้ไม่มีเสื่อมคลาย ได้เจอะคู่ชมสมปอง เคยเป็นคู่ครองมั่นหมาย พี่รักจนชีพพี่วายรักยังไม่หาย ไม่ลืม