โศกา โศกา โศกาเสียจนน้ำตา ไม่ไหล โศกาเสียจนน้ำตา ตกใน ใครเล่าใคร เขาจะเห็นใจโศกี เสีย ใจ เสีย ใจ เสีย ใจเสียจนหัวใจ ไม่มี เสีย ใจเพราะไปเชื่อใจสตรี ดวง ไม่ ดีรักมันก็หนีหน่ายทรวง เดือนอ้ายหนาวร้ายสากรรจ์ คิดถึงยอดขวัญสั่นหนาวกุมพุ่มพวง ดาวเอ๋ย โอ้ดาวพราวดวง ฉัน ยัง ห่วง แม่ดวงดาวใจ คิด ถึง คิด ถึง คิดถึงเสียจนซึ้งตรึง ทรวงใน ฝันเห็นเสียจนไม่เห็น อะไร คร่ำครวญไปรักมันก็ไม่ กลับคืน โศกา โศกา โศกาเสียจนน้ำตา ไม่ไหล โศกาเสียจนน้ำตา ตกใน ใครเล่าใคร เขาจะเห็นใจโศกี เสีย ใจ เสีย ใจ เสีย ใจเสียจนหัวใจ ไม่มี เสีย ใจเพราะไปเชื่อใจสตรี ดวง ไม่ ดีรักมันก็หนีหน่ายทรวง เดือนอ้ายหนาวร้ายสากรรจ์ คิดถึงยอดขวัญสั่นหนาวกุมพุ่มพวง ดาวเอ๋ย โอ้ดาวพราวดวง ฉัน ยัง ห่วง แม่ดวงดาวใจ คิด ถึง คิด ถึง คิดถึงเสียจนซึ้งตรึง ทรวงใน ฝันเห็นเสียจนไม่เห็น อะไร คร่ำครวญไปรักมันก็ไม่ กลับคืน

หลักศาสนา ทั่วไป ย่อมมีสรณะยิ่งใหญ่ องค์เดียว ยึดไว้ แน่นหนา หลัก รักควร ตรึงติดตรา เช่นศาสนา ที่บูชานั้นเทียว ศาสนารัก ก็มี สั่งสอน ซาบซึ้งทวี บูชาสามี ผู้เดียว นอก นั้นไม่ปอง ข้องเกี่ยว มั่นแต่ รักเดียว ผัวเดียว ตลอดไป มี พระเจ้าแห่งรักเพียงหนึ่ง เป็น ที่ พึ่ง นับถือ ให้ซึ้ง ฤทัย ชู้ เท่ากับมาร พาลหัวใจ ใช่พ่อพระ ควรอาลัย ใจอย่าได้ บูชา กงจักร ไม่เหมือน ดอกบัว เรื่องชาย เรื่องชู้เรื่องชั่ว พาตัว หมองมัว หนักหนา ผิด ศีลธรรม แลต่ำช้า บาปกรรม หนักหนา ชั่วช้า เลวทราม มี พระเจ้าแห่งรักเพียงหนึ่ง เป็น ที่ พึ่ง นักถือ ให้ซึ้ง ฤทัย ชู้ เท่ากับมาร พาลหัวใจ ใช่พ่อพระ ควรอาลัย ใจอย่าได้ บูชา กงจักร ไม่เหมือน ดอกบัว เรื่องชาย เรื่องชู้เรื่องชั่ว พาตัว หมองมัว หนักหนา ผิด ศีลธรรม แลต่ำช้า บาปกรรม หนักหนา ชั่วช้า เลวทราม

โอ้เคยภิรมย์สุขสมจินต์ แผ่นฟ้าแผ่นดินเชียงใหม่ ขวัญข้าคือดอยสุเทพเด่นไกล ภูพิงค์นั่นไงชีวิตแห่งเรา ไม่ลืมร้างราสามัคคี ที่สวนดอกนี้ไงเล่า สายธารห้วยแก้วเย็นใสดั่งเงา เหมือนใจพวกเราใสเย็นดั่งธาร ทองกวาวเหมือนความฝัน ร่วงพลันเตือนถึงวันคืนผ่าน อยู่กันมานาน ร่วมมิตรสราญ สราญสดใส แต่วันนี้ไปไม่เหลือเลย ลาแล้วที่เคยเชยใกล้ ขอลาโอ้ลาที่รักแห่งใจ ถึงกายห่างไปฝังใจไม่เลือน

อยากเติมความรักสักวันละนิด ออมไว้ ในจิตสถิตย์นิรันดร์ ชีวี ไม่มีวันแล้งแห้งดวงใจนี้ อาศัยเป็นที่ผดุงฤดีมั่นคง รักเดิมแห้งทรวง รักลวงให้ตรม เมื่อยามแรกรักรื่นรมย์ ไม่นานรักล่มจมลง ทุ่มเทความรักปักใจจนหลง รักเอ๋ย มิคงดังฉันพะวงทุ่มใจ อยากเติมความรักสักวันละน้อย เติมรัก ค่อยๆ บ่อย ๆ เสริมรอยอาลัย ไม่ยอมเติมรักให้เต็มดวงใจ ยามร้าง จะได้บรรเทา ฤทัยที่ตรม รักวันเติมวันสำคัญที่เธอ ฝากใจตอบฉันหมั่นเปรอด้วย ความรักเอ่ออารมณ์ จะคอยเติมรักตอบแทนเธอสมเติมรัก คอยบ่มเราสองภิรมย์ไม่คลาย

รักน้องเพียงใจ...จากไปหทัยระกำ อกฉันมืดดำ น้ำตาพร่างพรำมิวาย คะเนนองโลก โชกเกินท่วนเนินไศล ท้มท่วมไกลถึง พรหมพี่จมแทบตาย รักน้องชูใจ...ให้พี่มีชีวิตมา ขอจงเมตตา รักข้าอย่าพา แหนงหน่าย แม้วันจะเคลื่อน หรือเดือนจะเลื่อนลอยหาย รักแนบใจยิ่งไกลยิ่งใฝ่ชม พอลมโบกโศกสวนมาหวนหอม กลิ่นพะยอมรื่นเร้าเข้าผสม โหยหาอาวรณ์...ให้อ่อนอารมณ์ เหมือนกลิ่นผมกลิ่นแก้มเนื้อนาง รักเคล้าเคยชม...คู่เคียงภิรมย์นิทรา ครั้นยามจากมา น้องเอยไม่พารักห่าง รักน้องเพียงหนึ่ง หนึ่งน้องพี่ปองไม่วาง รักน้องนาง... ไม่จางไปจากใจ

เย็น ยามเมื่อเย็นลมว่าว ปัดลมร้อนผ่าวเป่าลมที่หนาวไปสิ้นร่มเย็น ทั่วทุกถิ่น บนแผ่นดินสายลมรำเพยเรื่อยไป เย็น เย็นเพราะลมโชยเฉื่อย จิตใจหายเหนื่อยด้วยลมชโลมจิตใจ ว่าวน้อยลอยลมฉันพลอยรื่นรมย์ ยิ่งชมยิ่งคิดไปได้ สายลมชื่นใจว่าวลอยเหลิงไปเกลื่อนตา ดู ดูเหมือนว่าเริงร่าย จุฬาคว้าส่ายปักเป้าเจ้าย้ายเริงร่ายิ่งดู ดูเหมือนว่า เจ้าจุฬาคว้าไปไม่มีผ่อนเบา หลงความคะนองเพลินพล่าม จิตใจเหิมห่ามจู่โจม เพราะความโฉดเขลา โฉบฉายกลายมาเดี๋ยวเดียวจุฬา กลับมาติดเหนียงปักเป้า ฝืนดึงฉุดเอายิ่งพันรัดเข้าแน่นตัว โอ้ความรักเราเหมือนว่าว ว่าวลอยหาญห้าว ดังคราวที่รักเกลือกกลั้ว ไม่ดูดีหรือชั่ว ใจมืดมัวเพราะรักพันพัวติดตา แม้ใครคะนองลองเล่น อวดดีถือเด่นจะเป็นเหมือนเช่นจุฬา ลุ่มหลงเริงใจหลงเข้าบ่วงไป ก็ควรให้สมน้ำหน้า ว่าช้ำในอุราต้องกินน้ำตาร่ำไป แม้คนทะนงเองเล่า จัดเจนเสียเปล่าก็ยังโง่เขลาไปได้ พูดมา จริงหรือไม่ใครต่อใครช้ำใจตายไปมากครัน ขอจงคะนึงดูบ้าง เล่ห์เหลี่ยมหลายอย่าง ต้องตรองทุกทางให้ทัน ว่าวเหลิงเริงลมหลงต้องป่านคม ขาดลอยหล่นผล็อยไปนั่น รักเราเช่นกัน หมั่นคอยระวังเถิดเอย

เขาภูกระดึงเสน่ห์ตรึงใจจริง สัณฐานเหมือนดังกระดิ่งทับหล้า สูงล้ำดั่งค้ำนภา สูงลิ่วทิวทัศน์ตื่นตาสวยกว่าเทวาสรรค์สร้าง หนทางขึ้นลงไม่เรียบแต่ชวนเพลิน เห็นเนินซ้อนเนินลดหลั่นสล้าง น้ำใสตกไหลเป็นทาง ไหลพุ่งจากสูงสุดทางไหลหลั่งพื้นล่างสุธา สระอโนดาตดาษน้ำธาร น้ำใสตระการปานแก้วแววตา ริมธารละลานไปด้วยบุปผา ดอกแดงกุหลาบพนาประดับลัดดากล้วยไม้ไพร หนาวเย็นด้วยลมอากาศชื่นชมดี ทุกยามนาทีลมโบกพัดให้ เหมือนแม้นสวรรค์ชาวไทย ทุกสิ่งยวนเย้าหทัยโน้มจิตโน้มใจสุดฝืน เสียงภูแว่วดังชวนชื่นดั่งฟังเพลง เหมือนลมบรรเลงเป็นเพลงรักชื่น หวิวหวิวพร่างพลิ้ววันคืน เหมือนกล่อมและย้อมจิตชื่นระรื่นด้วยลมพลิ้วพร่าง สนยามต้องลมโอนอ่อนเอนลมปลิว สนยืนเป็นทิวแลลิ่วสล้าง หงส์เหินสุดเหินเนินทาง ทุกสิ่งดูสวยสะอางทุกแห่งทุกทางตื่นตา เมื่อขึ้นสุดเหนื่อยเมื่อยล้ากาย ครั้นถึงก็คลายหายเหนื่อยเมื่อยล้า ผิวหญิงเมื่อขึ้นถึงยอดภูผา แก้มแดงผิวตึงซึ้งตา เนื้อเต่งโสภาผ่องโสพรรณ ทุกคนได้ยลขออยู่ไปจนตาย เพราะความสบายยอมตายที่นั่น โสฬสฟากฟ้าลาวัณย์ สามโลกไม่แม้นเทียบทันเหมือนหนึ่งสวรรค์นั่นเอย

ปลูกรัก อุตส่าห์พิทักษ์รักษาไว้ ชื่นช่อชูใบปลูกรักไว้หมายดอมดม พรวนดินรดน้ำเช้าค่ำพร่ำชม แดดลมมิให้พัดส่องดอกใบ ฉันถนอมออมไว้ชื่นชู้ชูใจมิให้หมางเมิน โอ้รัก น่าน้อยใจนักรักร้างรา ปกปักรักษาปลูกเจ้ามาหวัง ชมเพลิน เฝ้าคอยน้อยใจมิได้ล่วงเกิน เจริญแล้วรักทำลายจิตตรม รักเคยชมกลับช้ำ ยิ่งช้ำระกำช้ำในฤทัย รักมลาย กลับกลายหายไป ใครเขาชิงดวงใจ ให้เราหมองไหม้ใฝ่ฝัน ซ่อนรัก เจ็บปวดใจนักนะรักเอย อ้อมกอดพี่เคย ได้ชมเชยทุกคืนวัน ไม่เห็นหัวใจว่าใจผูกพัน ไม่สงงสารฉันหรือไรแก้วตา รักเอยจงกลับมา อย่าร้าง แรมราฉันยังหวังคอย

โฉมเอย โฉมงาม อร่ามแท้แลตะลึง ได้เจอ ครั้งหนึ่งเสน่ห์ซึ้งตรึงใจ ครั้งเดียวได้ชม สมัครภิรมย์รักใคร่ พันผูกใจไม่ร้างรา น้ำคำลือเลื่อง ไปทั่วเมื่อ นานมา ชมว่าวิไลงามตา ดังเทพธิดาองค์หนึ่ง มาเห็นเต็มตา พลอยพา รำพึง ติดตรึงชวนให้คะนึงอาจิณ เห็นเพียง นิดเดียว ให้ชาบเสียววิญญา ได้ชมโฉมหน้าดังหยาดฟ้ามาดิน โสภาท่าทางดูช่างสำอางงามสิ้น คำที่ยินยังน้อยไป หรือว่าชาติก่อน นางได้รับพรของใคร คงสร้างผลบุญยิ่งใหญ่ จึงได้วิไลงามตา นางฟ้าองค์ใด แปลงกายลงมา จึงงามดังเทพธิดา ลาวัณย์

นวลปรางนางดูช้ำ ใครทำให้หมอง รัญจวนในนวลน้อง ฉันต้องเศร้าใจ ปรางนางเคยนวลยวนเย้าฤดี เสื่อมสิ้นราศีเศร้าไป พี่มองแก้มนางหมางดวงใจ หมองได้ไฉนเล่า เสียดายปรางทองต้องตรม ใครลอบชมแล้วฤาเจ้า โถใครคงชมข่มเอา เหลือจะเศร้าเร้ารัญจวน เหลือบจะไต่หรือริ้นไรแกล้งทำ ฤาพรายย้ำคนลอบทำกล้ำกวน โถทำเสียจนสิ้นนวล เรียมสู้สงวนช้ำนวลตรมใจ นวลปรางนางหมอง พี่หวังปองต้องหมองไหม้ ปรางทองหมองลงไป พี่พลอยหม่นหมองดวงใจ พี่สุดแสนจะมองได้ โอ้ใจจะขาดแล้วเอย

จำ เรียง ถ้อย ร้อย คำฮัม เป็น เพลง ให้ วัง เวง เสนาะ จิต คิด ถวิลขอ ฝาก เสียง ฝาก เสียง แทน เสียง พิณครา ได้ ยิน จง นึก ถึง ตรึง จิต ใจ เธอ อยู่ ไหน ฝาก ลม ไป ให้ ถึงเธอประโลม ใจ ไว้ เสมอ ไม่ ห่าง หายระ รื่น จิตพิศวาส ไม่ คลาด คลาย ฝาก เสียง ไว้ชื่น แทน กาย แนบ ใจ เธอ จำ เรียง ถ้อย ร้อย คำฮัม เป็น เพลง ให้ วังเวง เสนาะ จิต คิด ถวิลขอ ฝาก เสียง ฝาก เสียง แทน เสียง พิณครา ได้ ยิน จง นึก ถึง ตรึง จิต ใจ เธอ อยู่ ไหน ฝาก ลม ไป ให้ ถึงเธอประโลม ใจ ไว้ เสมอ ไม่ ห่าง หายระ รื่น จิตพิศวาส ไม่ คลาด คลาย

เสียง ครวญคร่ำจากดอนทรายเหมือนใจ จะขาด โอ้ อนาถรักพลาดผิดหวังแต่ครั้ง ปางก่อน ด้วย บุญเราไม่เทียม ถึงกันพลันจากจร เฝ้า อาวรณ์เจ็บทรวงร้าวรอนร้อนใจขมขื่น แว่ว รัก เรียก หาฉันต้องผวา ทุกคืน สุด ช้ำ กล้ำ กลืนหัวใจสะอื้น โศกศัลย์ ใย ชาตินี้สองเราไม่มีบุญพา มาเคียงคู่กันทุกคืน ทุกวัน ขอพรพระอธิษฐานพบกันชาติหน้า แว่ว ความรักเรียกจากดอนทราย เหมือนใจจะขาดแว่ว ความรักเรียก จากดอนทรายมิคลายครวญคร่ำ

เมื่อยามจะนิทรา หลับตายังมิลง จิตพะวงหลงคอยเธอเรื่อยมา ก่อนเราเคยรักกัน ผูกพันในสัญญา ยอดปรารถนายังใฝ่หาเธออยู่ อย่ามัวทำเฉยเมย อยู่เลยนะพธู เฝ้าคอยยอดชู้ เธอไม่รู้อยู่ไหน คิดถึงหนักหนา คอยแก้วตาเคียงใกล้ ขวัญดวงหทัย เธอจะรู้หรือเปล่า พี่มองแลหาเธอ ไม่เจอเพียงแม้เงา เศร้าใจ โอ้ลมที่หนาวเอย ผ่านเลยจงพัดไป ฝากดวงฤทัย รักไป ให้แจ่มจันทร์ โปรดจงได้เห็นใจ ฝากให้ความสัมพันธ์ ประโลม จอมขวัญ เป็นสื่อรักแทนให้ อย่าทำลืมเสียเลย ฝากรำเพยพัดไป หากเธออยู่ไหน วานช่วยไปจูบพลัน เคล้าเคลียผ่านผิว เธอให้หวิวใจสั่น พัดความฉ่ำหวาน คืนให้ฉันเชยบ้าง ช่วยบอกเธอนั้นที ว่ามีใครเขายัง คอยอยู่

เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ เกิดมาชาตินี้ฉันพลีชีพบูชา แต่แล้วเธอไม่เมตตา เอาเลือดรักฉันมาทาพื้นแล้วย่ำ เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ เกิดมาชาตินี้ฉันมีแต่กรรม บุญน้อยฉันได้สร้างทำ ไม่มีพอนำฉันให้สุขใจ เธอเป็นเพชฌฆาต ประหารสายสวาทให้วอดวายไป เธอพร่าชีวิตปลิดดวงใจ ขยี้แหลกไปมิได้ปรานี เธอได้สัญญาสัญญาเป็นมั่น ว่าเธอรักฉันยิ่งกว่าชีวี เธอปลิดหัวใจฉันไปขยี้ ขยี้เสียสิ้นดีรักไม่มีวันคืน

1.นางฟ้าจำแลง - ชรินทร์ นันทนาคร 2.ฉันยังคอย - ชรินทร์ นันทนาคร 3.นวลปรางนางหมอง - ชรินทร์ นันทนาคร 4.ปลูกรัก - ชรินทร์ นันทนาคร 5.ภูกระดึง - ศรวณี โพธิเทศ 6.รักวันเติมวัน - ศรวณี โพธิเทศ 7.ลาภูพิงค์ - ศรวณี โพธิเทศ 8.ศาสนารัก - ศรวณี โพธิเทศ 9.เย็นลมว่าว - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 10.รักเพียงใจ - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 11.โศกาโศกี - ธรรมรัตน์ นวมะรัตน์ 12.ขยี้ใจ - รวงทอง ทองลั่นทม 13.ดอนทรายครวญ - รวงทอง ทองลั่นทม 14.ถึงเธอ - รวงทอง ทองลั่นทม