เพลง | MUSIC

ทุยเอ๋ย โอ้เจ้าทุยเพื่อนข้า ข้าผิดหวังกลับมา เพราะแฟนของข้าเปลี่ยนใจ ให้คนไปขอ แม่ช่อจำปา เลยต้องผวาเมื่อรู้ว่าเขามีใหม่ เจ็บอกเจ็บใจ เมื่อมีอะไรทิ่มแทง สิ้นหวังเราต้องนั่งร้องไห้ อ่อนอกอ่อนใจ จะทำอะไรก็สิ้นแรง ทุยเอ๋ยทุยจ๋า เพื่อนข้าใจดี ทุยเจ้ารู้มั้ยนี่ ข้านั้นมีคู่แข่ง แม่สาวแก้มแดง โดนเขาแย่งเอาไป *ลองถามทุยดู ทุยก็พูดไม่ออก หรือทุยช้ำชอก เหมือนข้าใช่ไหม จึงทำหน้าเศร้า เหมือนดังเจ้าทุกข์ใจ แฟนคงมีแฟนใหม่เช่นกันซิเรา ทุยเอ๋ย โอ้เจ้าทุยเพื่อนข้า สมแต่ไร่แต่นา นั่นละหนาพวกเรา คนรักเราจริง นั้นคงเป็นหญิงบ้า คนดีล้นฟ้าเราต้องมานั่งเจ่า ปรับทุกข์นั่งเศร้า สองเรากับเจ้าทุย

ถึงจะอยู่สุดหล้าฟ้าดิน แม้จะสิ้นสิทธิ์และเสรี แต่วันนั้นใจฉันยังคงที่ ความรักความภักดีไม่มีสิ้นสลาย ถึงโลกแตกแหลกเป็นผงคลี รักเต็มปรี่ ไม่มีรู้คลาย ชีพถูกฝัง ความรักยังเวียนว่าย เคียงคู่เธอมิคลายฝากวิญญาณไว้เตือน ด้วย ความรักไม่รู้จบ แม้ผืนดินกลบ ยากเพราะความรักเลือน จะเนิ่นนานกี่วันกี่ปีกี่เดือน ดินฟ้าจะคล้อยเคลื่อนใจมิเลือนรักเธอ ทุกทุกอย่างบนทางรักจริง ทุกทุกสิ่งบนทางรักเธอ จะสมหวัง หรือพบความเพ้อเจ้อ เป็นที่ใจของเธอ จะจริงจังฉันใด

คิดใหม่ทำใหม่ คิดอะไรไม่ออก ขอให้บอก บอกศรีธนญชัย คิดไวทำไวต้องศรีธนญชัยคนเดียว คนดีศรีกรุงเก่าเป็นเรื่องเล่าต่อกันมา คนดีอโยธยา มีนามว่าศรีธนญชัย คิดใหม่ทำใหม่ คิดอะไรไม่ออก ขอให้บอก บอกศรีธนญชัย คิดไวทำไวต้องศรีธนญชัยคนเดียว

เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา เสี่ยงมาลัยได้เป็นเนื้อคู่ เพราะเธอรู้พระสังข์แปลงมา รูปเงาะแค่เกราะสวมใส่ รูปเงาะแค่เกราะสวมใส่ แต่เนื้อในทองอร่ามตา เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา ถูกผลักไสให้ไปนอกวัง ต้องไปสร้างกระท่อมปลายนา หกเขยก็ยังตามแกล้ง หกเขยก็ยังตามแกล้ง เพราะขัดแย้งหม่อมแม่มณฑา เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา เกิดมาเป็นหอยสังข์ เขาชังขับไล่สู่ป่า อาศัยอยู่กับยายตา ยังแอบออกมาหุงหาอาหาร เวรกรรมก็ยังตามจ้อง เมื่อต้องถ่วงชลธาร เมตตาจากท้าวบาดาล ได้พบพานแม่ยักษ์ใจดี เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา เสี่ยงมาลัยได้เป็นเนื้อคู่ เพราะเธอรู้พระสังข์แปลงมา รูปเงาะแค่เกราะสวมใส่ รูปเงาะแค่เกราะสวมใส่ แต่เนื้อในทองอร่ามตา เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เงาะป่า เงาะป่า บ้าใบ้ เจอหน้าใครไม่พูดไม่จา รูปร่างก็อัปลักษณ์ หน้าตาก็อัปลักษณ์ มีคนรักคือรจนา

ตื่นแต่เช้าเราล้างหน้าแปรงฟัน รีบแต่งตัวพร้อมจะไปโรงเรียน พบเพื่อนพบครู เรามีความสุข แสนสนุกเมื่อไปโรงเรียน หัดอ่านเขียนตั้งใจเรียนวิชา เร่งศึกษาหาความรู้พากเพียง กลับจากโรงเรียนก็เขียนก็อ่าน ทำการบ้านที่คุณครูให้มา เสร็จเรียบร้อยเราก็กราบตำรา ถึงเวลาต้องทานอาหารเย็น อาบน้ำแปรงฟันสวดมนต์เข้านอน ตื่นแต่เช้าพร้อมจะไปโรงเรียน

ก.เอ๋ย ก.ไก่ ข. ไข่อยู่ในเล้า ฃ. ขวดของเรา ค. ควายเข้านา ฅ. คนขึงขัง ฆ. ระฆังข้างฝา ง. งูใจกล้า จ.จานใช้ดี ฉ. ฉิ่งตีดัง ช. ช้างวิ่งหนี ซ. โซ่ล่ามที ฌ. กะเฌอคู่กัน ญ. หญิงโสภา ฎ. ชฎาสวมพลัน ฏ. ปฏักหุนหัน ฐ. ฐานเข้ามารอง ฑ. นางมณโฑหน้าขาว ฒ. ผู้เฒ่าเดินย่อง ณ.เณรไม่มอง ด. เด็กต้องนิมนต์ ต. เต่าหลังตุง ถ. ถุงแบกขน ท. ทหารอดทน ธ. ธงคนนิยม น. หนูขวักไขว่ บ. ใบไม้ทับถม ป. ปลาตากลม ผ. ผึ้งทำรัง ฝ. ฝาทนทาน พ. พานวางตั้ง ฟ. ฟันสะอาดจัง ภ. สำเภากางใบ ม. ม้าคึกคัก ย. ยักษ์เขี้ยวใหญ่ ร. เรือพายไป ล. ลิงไต่ราว ว. แหวนลงยา ศ. ศาลาเงียบเหงา ษ. ฤาษีหนวดยาว ส. เสือดาวคะนอง ห. หีบใส่ผ้า ฬ. จุฬาท่าผยอง อ. อ่างเนืองนอง ฮ. นกฮูกตาโต

เอ บี ซี ดี อี เอฟ ไอ เจ เค เอล เอ็ม โอ พี คิว อาร์ ลัน ลัน ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลา ลัน ลัน ลัน ลา เอส ที ยู วี ดับบิล เอ็กซ วาย เซ็ด

เมืองไทยชื่อเดิมนั้นคือสยาม ตั้งมานมนานกว่าหลายร้อยปี เมืองไทยของเรามีสิ่งดีดี ขนบธรรมเนียม ประเพณียาวนานสืบมา เกิดเป็นไทยทุกคนนั้นต้องรักชาติ มีศาสนาที่บูชาไว้ในจิตใจ พระมหากษัตริย์ ประมุขของประเทศไทย สามสิ่งคงไว้อยู่ในใจชาวไทยทุกคน สร้างเป็นธงสามสีนั้นปลิวสะบัด ให้สีแดงไว้แทนสีของชาติไทย พุทธศาสนาสีขาวนั้นเหมาะกว่าใคร น้ำเงินยิ่งใหญ่ ประมุขชาวไทยของเราทุกคน เมืองไทยชื่อเดิมนั้นคือสยาม ตั้งมานมนานกว่าหลายร้อยปี เมืองไทยของเรามีสิ่งดีดี ขนบธรรมเนียม ประเพณียาวนานสืบมา เราเด็กไทยสวัสดีพร้อมยกมือไหว้ ไปไหนมาไหน ก็ต้องไหว้ก่อนกลับต้องลา มารยาทของไทยสอนไว้ตั้งแต่เกิดมา ควรรู้คุณค่า ดีหนักหนาเกิดเป็นคนไทย เด็กทั้งหลายต้องจำไว้ให้ขึ้นใจ เคารพกราบไหว้พ่อแม่ครูบาอาจารย์ เราเป็นเด็กไทยคงไว้ซึ่งสิ่งดีงาม ชั่วลูกชั่วหลาน มารยาทงามเด็กไทยทุกคน ชั่วลูกชั่วหลาน มารยาทงามเด็กไทยทุกคน

สวัสดีสวัสดีทุกคน มานะมาฟังฉันมีเรื่องจะบอก อยากบอกให้พวกเธอรู้ มาลองฟังดูจำให้ขึ้นใจ ประเพณีไทยเราคนไทยควรรู้ทุกคน และวันสำคัญที่ควรรู้กัน รู้กันทั้งปี อยู่วันที่และเดือนไหน อย่าลืมจดจำให้ดี ต่อไปนี้ฉันจะเล่าให้ฟัง 1 มกราคม เป็นวันขึ้นปีใหม่ เสาร์ที่ 2 ของเดือนมกราคม เป็นวันเด็กแห่งชาติ 16 มกราคม เป็นวันครู 25 มกราคม เป็นวันกองทัพไทย ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 3 เป็นวันมาฆบูชา 6 เมษายน วันระลึกมหาจักรี 13 เมษายน เป็นวันสงกรานต์ 1 พฤษภาคม วันแรงงานแห่งชาติ 5 พฤษภาคม เป็นวันฉัตรมงคล 11 พฤษภาคม เป็นวันพืชมงคล ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 วันวิสาขบูชา และในวันเดียวกันยังเป็นวันต้นไม้แห่งชาติ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 8 วันอาสาฬหบูชา วันแรม 1 ค่ำ เดือน 8 วันเข้าพรรษา 1 กรกฎาคม เสียชีพอย่าเสียสัตย์ วันคล้ายวันสถาปนา คณะลูกเสือแห่งชาติ 12 สิงหาคม วันเฉลิมพระชนมพรรษา สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินินาถ และในวันนี้ยังเป็นวันแม่แห่งชาติ ขึ้น 15 ค่ำเดือน 11 วันออกพรรษา 23 ตุลาคม เป็นวันปิยมหาราช ขึ้น 15 ค่ำเดือน 12 เป็นวันลอยกระทง ลอยลอยกระทง ลอยลอยกระทง ลอยลอยกระทง ลอยลอยกระทง 5 ธันวาคม วันเฉลิมพระชนมพรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช และในวันนี้ ยังเป็นวันพ่อแห่งชาติ 10 ธันวาคม เป็นวันรัฐธรรมนูญ ประเพณีไทยเราคนไทยควรรู้ทุกคนและวันสำคัญที่ควรรู้กัน รู้กันทั้งปี อยู่วันที่และเดือนไหน อย่าลืมจดจำให้ดี อย่ารอรี ท่องจำให้ขึ้นใจ

มามาฟังเรื่องน่ารู้ ที่คุณครูของเราเคยสอนสั่ง มาเร็วมาล้อมวงกัน ตั้งใจฟังให้ได้ความรู้ บวกเป็นเครื่องหมายชนิดหนึ่ง บวกทำให้เพิ่มมากขึ้น ยิ่งบวกเท่าไร ยิ่งมากขึ้นไปลองคิดดู หนึ่งบวกหนึ่งเป็นสอง สองบวกสองเป็นสี่ สี่บวกสองเป็นหก ห้าบวกห้าเป็นสิบ หนึ่งบวกสองเป็นสาม สามบวกสองเป็นห้า ห้าบวกสองเป็นเจ็ด เจ็ดบวกสามเป็นสิบ มามาฟังเรื่องน่ารู้ ที่คุณครูของเราเคยสอนสั่ง มาเร็วมาล้อมวงกัน ตั้งใจฟังให้ได้ความรู้ ลบเป็นเครื่องหมายชนิดหนึ่ง ลบทำให้ลดน้อยลง ยิ่งลบเท่าไรยิ่งน้อยลงไปลองคิดดู หนึ่งลบหนึ่งเหลือศูนย์ สามลบสอองเหลือหนึ่ง ห้าลบสามเหลือสอง หกลบสามเหลือสาม เก้าลบห้าเหลือสี่ แปดลบสามเหลือห้า เก้าลบสามเหลือหก สิบลบสามเหลือเจ็ด มามาฟังเรื่องน่ารู้ ที่คุณครูของเราเคยสอนสั่ง มาเร็วมาล้อมวงกัน ตั้งใจฟังให้ได้ความรู้ ตั้งใจฟังให้ได้ความรู้

ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา จมูกยาวยาวเรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างา มีหู มีตา หางยาว ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา จมูกยาวยาวเรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างา มีหู มีตา หางยาว ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา จมูกยาวยาวเรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างา มีหู มีตา หางยาว ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง ช้าง น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า ช้างมันตัวโตไม่เบา จมูกยาวยาวเรียกว่างวง มีเขี้ยวใต้งวงเรียกว่างา มีหู มีตา หางยาว

เป็นชาวนาข้าไม่อยากคุย ข้าฟังเสียงขลุ่ยตามบ้านไร่ ปลายนาใครไม่ชอบปลาร้าแต่ ข้ากินข้าอยากจนมีผู้คนเข้าหมิ่น ข้าทุกข์ใจไม่สิ้นมีหนี้สิ้นจนแย่ ข้าจนจริงแต่ไม่ทิ้งพ่อแม่อกข้า เป็นแผลสาวไม่แลข้าเข็ญใจ คนยังลือว่าข้าชื่อทุยทุกคนยิ้ม ตุ่ยมองเห็นข้าเป็นควายมันแสน จะอับอายชื่อไม่สวยเกี่ยวข้าวปลา และไถ่นาดีซะด้วยใครเขายอจะช่วย ใครที่สวยไม่สร่างถูกใจเราแล้วไม่เอาข้าจ้าง ไอ้ทุยฝันค้างถึงน้องนางบ้านนา คนในกรุงเข้ามาเที่ยวกันข้ายืนตัวสั่นแหม นึกว่านางฟ้าดูเขาใส่ขนตาหน้าเหมือนแมว ชื่ออะไรมองแล้วใสเหมือนแก้วข้าจ้องดู ใจเปลี่ยวดูภาพแล้วเสี้ยวไส้นุ่งกางเกง นุ่งกระโปรงบานเหมือนสุ่มข้าทนไม่ไหวขอลาไปไถนา

มองเห็นภาพถ่ายข้างฝาโธ่เอยน้ำตาไหลนองใบหน้าอยู่ไม่ว่างเว้น มองพี่มองภาพน้องเนื้อเย็นใจเอ๋ยใจมันเต้น คืนนี้เนื้อเย็นจะเป็นของเขา ถึงวันที่เจ้าโชคดี สวรรค์ปราณีให้ลูกผู้ดีได้คู่นงค์เยาว์ คืนนี้คืนสุขขันของเจ้า เป็นคืนที่พี่แสนเศร้า สวรรค์แยกเราอยู่คนละแดน โธ่เอยกระต๊อบของชายคนยาก ถึงแม้หลังคามุงจาก พื้นปูฟากคว้าเสื่อลำแพรก เคยมีเนื้ออุ่นให้ที่นอนแนบหนุนสองแขน คืนนี้แล้วหนอน้อแฟน เขาจะหนุนน้องแทนพี่ชาย มองเห็นภาพถ่ายของน้อง น้ำตาไหลนองเห็นภาพเนื้อทองหม่นหมองดวงใจ ทนฝืนทนน้ำตาเอาไว้ แต่มันก็ไหลจนได้ เลยต้องกลายเป็นเจ้าน้ำตา โธ่เอยกระต๊อบของชายคนยาก ถึงแม้หลังคามุงจาก พื้นปูฟากคว้าเสื่อลำแพรก เคยมีเนื้ออุ่นให้ที่นอนแนบหนุนสองแขน คืนนี้แล้วหนอน้อแฟน เขาจะหนุนน้องแทนพี่ชาย มองเห็นภาพถ่ายของน้อง น้ำตาไหลนองเห็นภาพเนื้อทองหม่นหมองดวงใจ ทนฝืนทนน้ำตาเอาไว้ แต่มันก็ไหลจนได้ เลยต้องกลายเป็นเจ้าน้ำตา

คึดฮอดแฮ๋มเด สาวญวนปากเซ คึดฮอดอ้ายบ่ อ้ายคนท่าบ่อนอนละเมอเพ้อใฝ่ ค่ำแลงนั่งแนมลำโขง ระรินเลื่อยไหล สาวญวนลาวไม่ได้แนมบ่เด คึดฮอดแฮ๋มเด อันยามเป็นแท้ไปยามขวัญจิต พรหมแดนเขาปิด จึงต้องทนว้าเหว่ ดึกๆเมื่อโดนลมหนาว ร้าวใจอ้ายเด คึดฮอดสาวเซเชื่อญวนในลาว กรรมใดบันดาล ให้เรารักกันชอบกัน ทั้งที่รัฐบาล มีอุดมการณ์ต่างกันเหมือนกลาง อ้ายอยู่หนองคาย สัญชาติไทยแต่เธอเป็นลาว ปาดเซแดงท่าบอขาว แต่ใจเราก็รักกันได้ คึดฮอดเนื้อนวล สาวญวนเขตลาว อย่าลืมอ้ายก่อน ถ้ารักผันผ่อน เปิดพรหมแดนครั้งใหม่ อยากให้สาวลาวข้ามโขง สู่แคว้นแดนไทย ร่วมรักกับอ้ายอยู่โขงฝั่งขวา คึดฮอดเนื้อนวล สาวญวนเขตลาว อย่าลืมอ้ายก่อน ถ้ารักผันผ่อน เปิดพรหมแดนครั้งใหม่ อยากให้สาวลาวข้ามโขง สู่แคว้นแดนไทย ร่วมรักกับอ้ายอยู่โขงฝั่งขวา

สายัณห์ขายใจใครจะซื้อ โปรดยื่นมือรับไว้จะได้ไหม ใครมีสตางค์แดงเดียวเอาไป ขอทุ่มใจ ขายให้อย่างเลหลัง สายัณห์ขายใจที่บอบช้ำ คนใจดำทำอกหักให้รักพัง โถใจ ของเราเศร้าจัง ไร้ความหวังสิ้นกำลังใจ ประกาศขาย หัวใจทอดตลาด ใครเหมาขาด เอาไปค้าหากำไร หัวใจดวงนี้ รักผู้หญิงจริงจากใจ ใครซื้อไปถูกใจ แถมตัวให้ฟรี สายัณห์ขายใจใครจะซื้อ โปรดเชื่อถือข้างในใจดีดี ไม่มีเงิน ใจต่อใจแลกเอาไปฟรี หัวใจดวงนี้สายัณห์อนุโมทนา สายัณห์ขายใจใครจะซื้อ โปรดยื่นมือรับไว้จะได้ไหม ใครมีสตางค์แดงเดียวเอาไป ขอทุ่มใจ ขายให้อย่างเลหลัง สายัณห์ขายใจที่บอบช้ำ คนใจดำทำอกหักให้รักพัง โถใจ ของเราเศร้าจัง ไร้ความหวังสิ้นกำลังใจ ประกาศขาย หัวใจทอดตลาด ใครเหมาขาด เอาไปค้าหากำไร หัวใจดวงนี้ รักผู้หญิงจริงจากใจ ใครซื้อไปถูกใจ แถมตัวให้ฟรี สายัณห์ขายใจใครจะซื้อ โปรดเชื่อถือข้างในใจดีดี ไม่มีเงินใจต่อใจแลกเอาไปฟรี หัวใจดวงนี้สายัณห์อนุโมทนา

ยืนใจลอยคอยแฟน แสนห่วงใย หมดอาลัยใจเศร้า หลงรอคอยอยู่คนเดียว เปลี่ยวใจนัก คอยคนรักอยู่ที่เก่า เธอไม่มา โอ้กานดา ไปไหน ยืนใจลอยคอยเธอ เฝ้าเหม่อมอง ท้องมันร้องกันใหญ่ แม้หิวข้าว หิวอาหาร อยากจะทาน ก็อดกลั้นมันไหว แต่นี่หัวใจ กลับหิวรัก หักห้ามไม่ลง อยากกินความรัก ที่เคยกิน ได้ชมดมกลิ่น โฉมยุพิณจนหลง ยืนคอยคนรัก ตั้งแต่เช้า ไม่ยอมกินข้าว จนเที่ยงตรง บ่าย เย็น ค่ำลง นวลอนงค์ก็ไม่มา เธอได้ยินสำเนียง เสียงร้องเพลง ที่บรรเลงเพลงว่า พี่รักเธอคนเดียว ไม่เกี่ยวดอง พี่รักน้องเท่าฟ้า รู้แล้วรีบมาพี่คอยขวัญตาอยู่ที่เก่า อยากกินความรัก ที่เคยกิน ได้ชมดมกลิ่น โฉมยุพิณจนหลง ยืนคอยคนรัก ตั้งแต่เช้า ไม่ยอมกินข้าว จนเที่ยงตรง บ่าย เย็น ค่ำลง นวลอนงค์ก็ไม่มา เธอได้ยินสำเนียง เสียงร้องเพลง ที่บรรเลงเพลงว่า พี่รักเธอคนเดียว ไม่เกี่ยวดอง พี่รักน้องเท่าฟ้า รู้แล้วรีบมาพี่คอยขวัญตาอยู่ที่เก่า

โย เฮ โน อี โน โม โม โน ซา มี เช โซ แก โน มี ชี มี โอ โม อี เด โน ฮา ฮา ฮา ฮา ดี โว โน ฮา นา วา ซา อี ตา เก โด โฮ โม อี โว โย เซ ดู อี โต วา นา โอ โอ โฮ โม อา โน นี โน วา สุ กา ยู โก อยู่ห่างเธอใจละเมอเพ้อครวญ กำสรวลนิวรณ์ก่อนนิทรา แดนอาทิตย์อุทัยที่จากมา หลับตาครั้งใดใจอาวรณ์ ภาพน้องนั้น ยังลอยเหนือบนดวงใจ ผูกมัดฤทัยคอยหลอกหลอน นอนพะวงมิหลับ หลับมิคืน ดวงใจสะอื้นระทม หากขาดน้องแล้ว พี่คงไม่แคล้วช้ำ น้ำตานองหมองรำพัน อยู่ห่างไกลใจยังครวญถึงเธอ เสมอทุกคืนและวัน มองฟากฟ้าไม่มีแม้จันทร์ ส่องฉายมาน่าเศร้าใจ โอ้เรานี้ เกิดมาเหมือนมีบาปบัง พลาดหวังเชิงชายน่าอดสู อยู่เหมือนคนที่มีเพียงร่างไร้วิญญาณ ไม่เคยฉ่ำหวานในความรักเลย กราบเทพไท้จง บันดาลให้เธอนั้น ผันกลับคืนมา

นอนเสียเถิดน้องนอน อย่ามัวอาวรณ์อาลัยใจหวั่น มองฟ้าคืนนี้ไม่มีดวงจันทร์ จะกล่อมจอมขวัญด้วยเพลงชาวนา จะกล่อมจอมขวัญด้วยเพลงชาวนา ฮา เอ้าฮา ไฮ กระท่อมชาวนาหลังคามุงจาก พื้นปูด้วยฟากไม้ไผ่ มันเป็นรังรักของเราชาวนาไร่ นอนเสียเถิดดวงใจ จะกล่อมให้น้องนอน เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ นอนเสียเถิดเอวกลม เยือกเย็นสายลมโชยมาปลิวอ่อน หลับเสียเถิดหนา อย่ามัวอาวรณ์ แขนพี่แทนหมอนหนุนนอนนิทรา แขนพี่แทนหมอนหนุนนอนนิทรา ฮา เอ้าฮา ไฮ เจ้าเป็นเทวีพี่เป็นเทวา วิมานคือนากว้างใหญ่ มีดนตรีคือเสียงสำเนียงกาไก่ ดาวสวยเด่นอำไพต่างโคมไฟทุกคืน เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เจ้าเป็นเทวีพี่เป็นเทวา วิมานคือนากว้างใหญ่ มีดนตรีคือเสียงสำเนียงกาไก่ ดาวสวยเด่นอำไพต่างโคมไฟทุกคืน เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ เฮ

ใครคนบัญชา หัวใจให้ใฝ่พะวง เฝ้ารักเฝ้าหลง พะวงไม่ถ่ายไม่ถอน คิดถึงทุกคราว ยามกินข้าวยามนอน ถ้าเธอคอยหลอกคอยหลอน เมื่อตอนที่หลับตา อาวรณ์ดวงใจ เหมือนคนบ้าใบ้บอบอ ลุ่มหลงคำป้อยอ เฝ้ารอรักปรารถนา เหมือนโดนยาสั่ง ผีสางเข้าสิงอุรา ถึงเธอจะหลบหน้าตา ยังปรารถนาเธออยู่ ใครที่ไหน อย่ามาห้ามใจฉัน ถึงฟ้าผ่าฟ้าลั่น ก็ไม่หวั่นศัตรู รักฉันสักนิด สงสารสักหน่อยได้ไหมพธู อย่าหลอกต้ม เป็นหมู ถึงมีศัตรูฉันขอสู้ตาย จะทำยังไง หัวใจรักเจ้าจนหลง เจ้าฟ้าอินทร์องค์ อย่าได้ลงโทษให้ใจวาย เธอเป็นเช่นไร แม้ใครว่าเธอเลวร้าย จะขอมอบ ใจกาย ถึงชีพสลายฉันยังรักเธอ ใครที่ไหน อย่ามาห้ามใจฉัน ถึงฟ้าผ่าฟ้าลั่น ก็ไม่หวั่นศัตรู รักฉันสักนิด สงสารสักหน่อยได้ไหมพธู อย่าหลอกต้ม เป็นหมู ถึงมีศัตรูฉันขอสู้ตาย จะทำยังไง หัวใจรักเจ้าจนหลง เจ้าฟ้าอินทร์องค์ อย่าได้ลงโทษให้ใจวาย เธอเป็นเช่นไร แม้ใครว่าเธอเลวร้าย จะขอมอบ ใจกาย ถึงชีพสลายฉันยังรักเธอ

ถิ่นนี้หรือเรียกแค้วนคนเดนคน พลันสะท้านแหล่งทรชน ที่มืดมนจนหนทาง ถิ่นคุกที่สิ้นสุข แดนคุกแดนตาราง ถิ่นดาวร้ายที่เดินหลงทาง หันหน้ามาล้างคาวราคี หลากหลายล้วนมากมายโจรทมิฬ ล้วงกระเป๋าสูบเฮโลอีน ปล้นจี้กินสิ้นรักดี ตัดลักชิงย่องเบาโกงเขาก็มี บ้างโกงเช็คก็โดนหลายปี ค้าผิ่นก็มีล้วนดาวดารา ใครไม่กลัวคุกกลัวตาราง เดินผิดทางถึงเกมเข้ามา ใช้กรรมจำคุกไปจนกว่า คอยนับวันคอยท่า เมื่อไรเล่าหนาจะมีอภัย ถ้าสาบแล้วแคล้วจากคุกพอกันที ซ้ำอีกหนต้องโดนนานปี ตีโซ่ตรวนให้ช้ำใจ ติดคุกสิ้นสุข ต้องทุกข์ร่ำไป กราบลาคุกทุกข์ทนเหลือใจ ทิ้งคราบวายร้าย หมายเป็นคนดี ใครไม่กลัวคุกกลัวตาราง เดินผิดทางถึงเกมเข้ามา ใช้กรรมจำคุกไปจนกว่า คอยนับวันคอยท่า เมื่อไรเล่าหนาจะมีอภัย ถ้าสาบแล้วแคล้วจากคุกพอกันที ซ้ำอีกหนต้องโดนนานปี ตีโซ่ตรวนให้ช้ำใจ ติดคุกสิ้นสุข ต้องทุกข์ร่ำไป กราบลาคุกทุกข์ทนเหลือใจ ทิ้งคราบวายร้าย หมายเป็นคนดี

นึกสงสารพวกนงคราญขอทานน้อย นั่งอยู่ตามสะพานลอยใจละห้อยคอยหา นี่คงจะหิว ท้องดูกิ่วน่าเวทนาเวลาค่ำสนธยา จะนิทรากันที่ไหนแต่เช้าจดเย็น ต้องก็ลำเค็ญทนนั่งรอรับทานเป็นเศษสตางค์ จากคนข้ามมาข้ามไม่ต้องว้าวุ่น ไม่ต้องลงทุนพอมีกำไรแต่ส่วนลึกของจิตใจ ใครจะไปรู้ได้ดีแหมน่าสมเพช เด็กของประเทศแท้แท้แต่กลับมาถูกลอยแพ มาเหลียวแลกันบ้างสิมีบ้างไหม ผู้ที่เป็นใหญ่แต่ใจดี จงมาช่วยเขาทีให้ความปราณี ขอทานสะพานลอย แต่เช้าจดเย็น ต้องลำเค็ญทนนั่งรอรับทานเป็นเศษสตางค์ จากคนข้ามมาข้ามไม่ต้องว้าวุ่น ไม่ต้องลงทุนพอมีกำไรแต่ส่วนลึกของจิตใจ ใครจะไปรู้ได้ดีแหมน่าสมเพช เด็กของประเทศแท้แท้แต่กลับมาถูกลอยแพ มาเหลียวแลกันบ้างสิมีบ้างไหม ผู้ที่เป็นใหญ่แต่ใจดี จงมาช่วยเขาทีให้ความปราณีขอทานสะพานลอย

สวัสดีสวัสดีครับสวัสดี จะเล่าถึงจ่าตำรวจดีชื่อจ่าอารีย์พิทักษ์ชน เขาตรวจตาตามท้องถนนถึงเป็นจ่าจนจน สู่ทนเพื่อปวงไทย สิบกว่าปีที่จ่าอารีย์รับราชการ อย่างดีก็ปีละขั้นต้องกัดฟันทนไป หน้าที่นี้เปี๊ยะลูกเมียแทบจำไม่ได้ เช้ามาเย็นไปตั้งใจเพื่อทำงาน อันความดีจนประชาชีเขาขึ้นชื่อว่า เป็นตำรวจซื่อยึดถือมานมนาน อันชื่ออารีย์จนเป็นที่โจษขาน เรื่องรับเงินรับทานอารีย์นั้นไม่มี ร้อนถึงผู้ใหญ่มั่นหมายจะให้ตำแหน่ง เห็นทำงานเข้มแข็งเลื่อนตำแหน่งกับเขาสักที ย้ายกลับตรวจการเพื่อเตรียมไปนั่งเก้าอี้ เป็นหมวดกับเขาสักทีเจ้าอารีย์พิทักษ์ชน แม้หน้าใจหาวันหนึ่งต้องไปตามแจ้งไปจับโจร ปล้นแบงค์วิ่งแข็งกันกลางถนน น่าเสียดายโจรยิงใส่ทั้งรถทั้งคน จ่าจึงต้องวายชนผู้คนสดุดี ร้อนถึงผู้ใหญ่มั่นหมายจะให้ตำแหน่ง เห็นทำงานเข้มแข็งเลื่อนตำแหน่งกับเขาสักที ย้ายกลับตรวจการเพื่อเตรียมไปนั่งเก้าอี้ เป็นหมวดกับเขาสักทีเจ้าอารีย์พิทักษ์ชน หน้าใจหาวันหนึ่งต้องไปตามแจ้งไปจับโจร ปล้นแบงค์วิ่งแข็งกันกลางถนน น่าเสียดายโจรยิงใส่ทั้งรถทั้งคน จ่าจึงต้องวายชนผู้คนสดุดี

พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ท่านคืนคนจริงยุคพระเจ้าเสือ หน้าที่ได้รับมอบหมายคือเป็นพันท้ายผู้บังคับเรือ เป็นทหารพระเจ้าเสือ เป็นนายท้ายเรือด้วยใจภักดี วันนั้นมีเรื่องร้าย วันนั้นมีเรื่องร้าย วันนั้นมีเรื่องร้ายเรือชนต้นไม้ริมสายนที โทษทัณฑ์ที่กำหนดไว้ ผู้เป็นนายท้ายนั้นย่อมรู้ดี หัวเรือหักลงทันที หมายถึงชีวีต้องดับสิ้นไป พระเจ้าเสืออยู่เหนือกฏเกณฑ์ จะให้ละเว้นโทษทัณฑ์ประหาร พระองค์จึงได้สั่งการ ให้ปั้นหุ่นนรสิงห์เอาไว้ แล้วให้ตัดหัวหุ่นนั้น เป็นการประหารแทนตัวจริงไป แต่พันท้ายนรสิงห์ คุกเขาวิงวอนยอมขัดพระทัย ให้ประหารตนเองให้ได้ ตามกฎตั้งไว้สมเป็นชายชาญ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ นี้คือเรื่องจริงที่นำมากล่าวคาน ท่านเป็นแบบอย่างที่ดี ตราบจนวันนี้ยังมีหลักฐาน รับผิดด้วยใจกล้าหาญ ท่านคือพันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ นี้คือเรื่องจริงที่นำมากล่าวคาน ท่านเป็นแบบอย่างที่ดี ตราบจนวันนี้ยังมีหลักฐาน รับผิดด้วยใจกล้าหาญ ท่านคือพันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์ พันท้ายนรสิงห์

ทั้งรักทั้งโกรธจะโทษใครดี ที่เมียเรานี้ เขาด่าว่าเรื่องกินเหล้า บอกทนไม่ไหว ไม่เลิกจะไปจากเรา เขาคงเบื่อคนขี้เมา กินเหล้าไม่เคยเว้นวัน ทั้งหลวงทั้งราษฎร์ ขาดงานประจำ คิดไปใจช้ำ ทำไม่ไหวใจมันสั้น ตื่นมาต้องถอน แล้วนอนต่ออีกทั้งวัน ตกเย็นก็ตั้งวงกัน งานการไม่เคยใส่ใจ เจ้าเคยขอร้อง ให้เลิกเครื่องดองของเมา แต่ว่าสังคมบ้านเรา ขาดเหล้าได้เสียที่ไหน เมื่อมาเจอกัน ก็ต้องสังสรรค์กันแบบไทยไทย เมียจ๋าพี่เลิกไม่ได้ ต่อไปพี่จะเพลาเพลา จะขอลดเหล้าเพื่อเอาใจเมีย อย่าได้ใจเสีย เมียจ๋าไม่ต้องหมองเศร้า ตั้งแต่วันนี้ พี่จะรินแค่บางเบา สัญญาว่าจะไม่เมา เหล้าจนเสียการเสียงาน เจ้าเคยขอร้อง ให้เลิกเครื่องดองของเมา แต่ว่าสังคมบ้านเรา ขาดเหล้าได้เสียที่ไหน เมื่อมาเจอกัน ก็ต้องสังสรรค์กันแบบไทยไทย เมียจ๋าพี่เลิกไม่ได้ ต่อไปพี่จะเพลาเพลา จะขอลดเหล้าเพื่อเอาใจเมีย อย่าได้ใจเสีย เมียจ๋าไม่ต้องหมองเศร้า ตั้งแต่วันนี้ พี่จะรินแค่บางเบา สัญญาว่าจะไม่เมา เหล้าจนเสียการเสียงาน

อยู่เพียงเดียวดาย ในห้องที่ไม่ใหญ่โต ไม่มีสเตอริโอ เปิดฟังตอนนั่งกินเหล้า พอเมาได้ที่ จะมีเสียงเพลงเบาเบา ร้องมาจากชายขี้เมา สะท้อนความเศร้าในใจ สร่างเมาลงไปหัวใจก็ยังระทม ก็คนเศร้าโศกอกตรม ขื่นขมหายง่ายเมื่อไหร่ มันซึมมันเศร้า เงียบเหงาปวดร้าวทรวงใน หวังเพียงเหล้าช่วยดับไฟ ที่มันเผาไหม้ชีวาถูกคนเหี้ยมโหด ลงโทษทางใจ พ่ายแพ้หมดทางแก้ไข สุดท้ายจึงพึ่งสุรา เห็นใจสักนิดอย่าคิดว่าเป็นคนบ้า หรือเป็นขี้เหล้าเมายา โปรดอย่าซ้ำเติมจิตใจ ขอบคุณที่มีน้ำใจฟังคนขี้เมา ร้องเพลงกล่อมโลกเบาเบา ระบายความเศร้าหมองไหม้ วันใดความเศร้า เงียบเหงานั้นจางหายไป รับรองไม่รบกวนใคร ให้รำคาญใจอีกเลย ถูกคนเหี้ยมโหด ลงโทษทางใจ พ่ายแพ้หมดทางแก้ไข สุดท้ายจึงพึ่งสุรา เห็นใจสักนิดอย่าคิดว่าเป็นคนบ้า หรือเป็นขี้เหล้าเมายา โปรดอย่าซ้ำเติมจิตใจ ขอบคุณที่มีน้ำใจฟังคนขี้เมา ร้องเพลงกล่อมโลกเบาเบา ระบายความเศร้าหมองไหม้ วันใดความเศร้า เงียบเหงานั้นจางหายไป รับรองไม่รบกวนใคร ให้รำคาญใจอีกเลย

แม่ยอดตองน้องศรีไพรพี่แบกรักมาไกล ใยกลับเฉยเมินหน้าบุกป่าฝ่าดงมุ่งตรงมั่นหมายมา น้ำป่าเขาลำเนาพนาข้ามมาด้วยความหวังดี ไม่ใยดีแล้วหรือไรโถภูตผีตนใดดลใจให้น้องชังพี่ อย่าตัดอาลัยศรีไพรคนดี๊ดีหันหน้ามาหน่อยซิอย่าหนี อย่างอนนักสิขวัญอ่อนโอ้น้องเอ๋ยน้องแก้ว พี่กลับมาแล้วน้องจ๋าอย่าเมินหลบลี้หนีหน้า ฟังเจรจาออดอ้อนเมื่อพี่ได้รับจดหมาย ที่น้องส่งไปถึงพี่ ณ บ้านเลขหกห้าสี่ สำนักงานวงดนตรีวันก่อนรีบอ่านด้วยความดีใจ วจีศรีไพรพาดถึงเสกสรรสำนวนหวานซึ้ง ว่าน้องคิดถึงอาวรณ์มันเป็นเวลาห้าปี ที่พี่จำพรากจากน้องไม่เคยลืมเลือนจากสมอง พี่ยังรักนวลน้องเหมือนก่อนถึงจากไปนานแสนนาน พี่กลับมาบ้านคราวนี้เพื่อสร้างสวรรค์กับคนดี ศรีไพรน้องงามงอนจะรับไปอยู่เมืองหลวง เกี่ยวก้อยเดินควงเลยนะน้องดีใจไหมเล่าจ๊ะ ตอบหน่อยสินะบังอรพี่ซื้อละมุดน้อยหน่า ขนุนพุทรามาให้หันหน้ามาซิจอมใจ พี่ชายจะเป็นคนป้อนยิ้มรับพี่หน่อยสักร้อยหน เถิดนะแม่ขนตางอน แม่ยอดตองน้องขวัญตา จะมาขอกานดารอหน่อยนะขวัญอ่อน ตักอันละมุนน้องเอยขอหนุนนอนรักและหวงแม่ดวงสมร ไม่จรหลอนลืมเลือนเลย

โอ้อนงค์ฟ้าคงประทาน งามเย้ยจันทร์เพ็ญส่องนภา คร่ำครวญรัญจวนหวนให้ใฝ่หา หวังปองประคองกานดา จนกวาจะสิ้นชีวัน เนตรคมวาวเย้ยดาวให้อาย พาหัวใจพี่ใฝ่สัมพันธ์ ร่างสุราค์สะอาง เย้ยนางสวรรค์ ไฉไลดังใครมาปั้น ทุกวันคลั่งไคล้ไคร่ชม คงจะเป็นบุญด้วยบุญหนุนให้ พบเธอละเมอฝันใฝ่ หวังใจเชยชื่นรื่นรมย์ บุญสร้างไว้เทพไทอุ้มสม ขวัญตาจึงมาให้ชม สมดังที่เคยตั้งใจ โปรดจดจำน้ำคำพี่วอน ไม่ขอจรจำจากลับไกล จวบจำชีวาฟ้าดินสลาย รักเดียวใจเดียวไม่หน่าย ขอมอบใจไว้ให้เธอ โปรดจดจำน้ำคำพี่วอน ไม่ขอจรจำจากลับไกล จวบจำชีวาฟ้าดินสลาย รักเดียวใจเดียวไม่หน่าย ขอมอบใจไว้ให้เธอ

ยามสายัณห์ตะวันค่ำลง ข้อยคิดถึงฝั่งโขง เมื่อยามข้อยลงเว้าสาว ค่ำคืนนั้น แสงจันทร์เพ็ญส่องสกาว ต้องสองปรางค์นางเจ้า ข้อยนี้เฝ้าแต่มอง คิดถึงคืนที่เฮาล่องโขง ข้อยนี้ลืมไม่ลง ข้อยยังหลงเฝ้าแต่น้อง อยากจะเว้าว่าเฮานี้ฮักอยากลอง ได้แต่มองบ่กล้าสบตายิ่งพาหวั่นไหว คืนนั้นเฮานั่งเรือร่วมกัน กลางแสงนวลจันทร์เจ้า สุขใดไหนเล่าเทียมได้ ดึกค่อนคืนข้อยตื่นผวาตกใจ เสียดายที่เฮาบ่ได้ อยู่ใกล้เหมือนที่ใฝ่ฝัน คิดถึงสาวข้อยเศร้าหนักหนา เมื่อค่ำคืนตื่นตา อุรานึกว่าสุขสันต์ คร่ำครวญเพ้อ ละเมอหาเจ้าทุกวัน ข้อยเฝ้าหลงหมายมั่น รำพันฝันอยู่เดียวดาย คิดถึงสาวข้อยเศร้าหนักหนา เมื่อค่ำคืนตื่นตา อุรานึกว่าสุขสันต์ คร่ำครวญเพ้อ ละเมอหาเจ้าทุกวัน ข้อยเฝ้าหลงหมายมั่น รำพันฝันอยู่เดียวดาย

เห็นฝั่งโขงฟากโน้นใจสั่น โขงเอยเมื่อคราสายัณห์ คิดถึงว่ารักจากไป น้ำตาริมโขงส่งอาลัย ดอกฟ้าลาวฝังใจอยู่ไกลกันคนละฝั่ง เสียงฝั่งน้องร่ำร้องว่าพี่ น้ำคำจาวจีมิรู้เลือนและจืดจาง แม้มีลุ่มลำโขงอยู่กั้นกลาง แต่รักเคียงน้องนาง ขอไม่กลางกั้นรักปักใจ น้ำโขงมาแยกพสุธาแต่สายธารากลั้นความรักเรามิได้ น้ำโขงเต็มสองฝั่งรินไหล ดั่งน้ำใจเราไหลรวมกัน น้ำแม่โขงแยกสองเราห่าง ขอเพียงให้ใจน้องนาง รักจีรังฝังอีกทาง รักจงอยู่คู่โขงจวบนิรันดร์ ฝั่งโขงมองเห็นกันสองฝั่งเป็นเช่นเหมือนฝั่งเดียว น้ำแม่โขงแยกสองเราห่าง ขอเพียงให้ใจน้องนาง รักจีรังฝังอีกทาง รักจงอยู่คู่โขงจวบนิรันดร์ ฝั่งโขงมองเห็นกันสองฝั่งเป็นเช่นเหมือนฝั่งเดียว

ตะวันแดงเริ่มลาลับทิวดง แสงแดดอ่อนลงพะวงวังเวงเศร้าใจ สิ้นแสงตะวันล่วงลับไปจากทิวไผ่ เหม่อมองร้องไห้คิดถึงเดือนหงายที่ริมฝั่งคลอง มืดค่ำลงคิดถึงอนงค์ทั้งคืน กอดหมอนสะอื้นตื้นตันน้ำตาไหลนอง ไม่น่ามาลืมวันเพ็ญเดือนสิบสอง อธิษฐานคู่กับน้องสัญญาเราสองที่ริมคลองน้ำไหล หนึ่งปีผ่านไปรู้ไหมพี่ไม่เคยลืม น้ำตาไหลซึมดูดดื่มไม่ลืมก็ได้ หลับตานอนฝันเห็นหน้าเธอร่ำไป ตะวันแดงแทงใจอดคิดถึงไม่ได้แม่ยอดตอง โอ้เดือนลอยเลื่อนลาลับฟ้า วันใหม่เริ่มมาสองตาพี่เฝ้าเหม่อมอง เมื่อยามเย็นเย็นมองเห็นตะวันสีทอง แว่วเสียงนกการ้องคิดถึงยอดตองอยากโดดคลองตาย หนึ่งปีผ่านไปรู้ไหมพี่ไม่เคยลืม น้ำตาไหลซึมดูดดื่มไม่ลืมก็ได้ หลับตานอนฝันเห็นหน้าเธอร่ำไป ตะวันแดงแทงใจอดคิดถึงไม่ได้แม่ยอดตอง โอ้เดือนลอยเลื่อนลาลับฟ้า วันใหม่เริ่มมาสองตาพี่เฝ้าเหม่อมอง เมื่อยามเย็นเย็นมองเห็นตะวันสีทอง แว่วเสียงนกการ้องคิดถึงยอดตองอยากโดดคลองตาย

กอดรูปจูบหมอน หนาวใจรอนรอน รักคอยอ้อนใจเรา เงียบเหงาสาวไปไกลนา เขาพาเหินกรุง อับไอไฟฟุ้งห้องเย็น โถเรานั้นเป็น ดั้งกองซังข้าวเฝ้านา ย่างมาหน้าฝน พิรุณก็หล่น ไหลซึบซาบอาบดิน เฝ้าถวิลเห็นคนไกลตา เหลียวมองท้องนา น้ำตานางฟ้าพร่างพรม โถเรานั้นตรม น้ำตามาถมท่วมใจ หน้าฝนปีนี้ พี่คงไม่มีสาวเป็นเพื่อนดำนา วาสนาน้อยจนเกินไป หันมองหาใคร เห็นเพียงคันไถเพื่อนทุย โถทุยหนอทุย เจ้าคงไม่รู้ข้าครวญ กอดรูปจูบหมอนเสียดายงามงอน เนื้อทองสองก้อนนะซิ ป่านฉะนี้เขาคงร่ำรวน เสียนางเสียนวล สาวเอยเจ้าหวนบ้านนา โถมาน้องมา มากินปลาร้าถ้วยเดิม

ทรมานฉันให้ปวดใจ โถทำฉันได้ทำใจฉันให้เป็นแผล ดังเหมือนถูกแล่เนื้อ เมื่อรักแพ้ สุดนำพาหายามาแก้ ทาแผลใจให้ติด จากรอยมีดรักเฉือนแย่ เชือดด้วยความรัก มักไม่มียาแก้ ปล่อยใจเป็นแผล ให้แพ้โรครักนงราม ใจเคยดีโถโดนจี้ใจ ให้ใจต้องเดาะ ใจฉันเปราะต้องดาม ความรักหักอกฉันปั่นให้หวาม ถูกความงามตามเคราะห์ใจ ให้หักความรักตรึงสลัก ถูกเธอผลักรักเลยข้าม ต้องถามจิตใจ เพราะเจอคนใจทราม รูปงามทรามวัย คล้ายน้องทองกากี มีความงามไว้ตามล่อชาย แท้มีร่างกาย ใจบุญที่ชอบยอมพลี มีรักหนึ่งไม่พอส่อบัดสี ชอบประลอง สองตามสามาสี่ กากีเห็นยังต้องหลบ พบเธอต้องเผลอเรียกพี่ ดั่งญาติวันทอง มาสำรองเกิดชาตินี้ นี่แหละสตรี ที่ผลาญใจชายทรมาน

อ่างทองระทม พระเพลิงเผาโหมมหันต์ โอ้ชีวันโอ้ชีวันแทบบรรลัย นี่บาปนี่กรรม ฉันทำมาแต่หนใด สูญสิ้นทรัพย์ไป หัวใจเหมือนจะวายปราณ ห้างร้านเรียงราย ถูกไฟเผาไหม้หม่นหมอง เฝ้าคอยมอง เฝ้าคอยมองแม่นงคราญ เมื่อสูญทรัพย์ไป หัวใจก็แทบแหลกลาญ ไม่เห็นนงคราญ ก็พาลชอกช้ำระทม ไหนเคยบอกว่ารัก คราวทุกข์หนักตรอมตรม แล้วจะเป็นลม พัดพรมให้ชื่นอุรา ไม่ได้ฟังข่าวคราว เลยหรือแม่สาวบ้านา จึงไม่มาให้พี่ตั้งตารอคอย อ่างทองระทม ใจโดนเขาข่มซ้ำสอง ไม่อยากมอง ไม่อยากมองกลัวใจลอย รถเมล์ผ่านไป ไม่เคยเห็นหน้าน้องกลอย รักเราหลุดลอย เหมือนเพลิงพลอยเผาผลาญสูญ อ่างทองระทม ใจโดนเขาข่มซ้ำสอง ไม่อยากมอง ไม่อยากมองกลัวใจลอย รถเมล์ผ่านไป ไม่เคยเห็นหน้าน้องกลอย รักเราหลุดลอย เหมือนเพลิงพลอยเผา ผลาญสูญ

ปีนี้ฝนตกทั้งปีไม่มีสร่างกบเขียดร้องครางเค้าเสียงอึ่งอ่างระงม ฟังเสียงลอยมาตาม ลมคิดถึงแม่เองกลมอกพี่อกพี่ขื่นขมสุดจะฝืน ปีนี้ฝนตกทั้งปีชุ่มช่ำเมื่อยามฝนพร่ำฟ้าครางระง่ำดังครืนฟังเสียง คล้ายแม่ขวัญยืนอกเจ้าวานซืน น้องมาซะอื้นในอ้อมอกพี่น้องมาบอก ว่าหนุ่มบางกอกมาขอหัวใจพี่ฟ่อเหมือนมือพระกาฬพีถ้าอกกลัดหนอง ก็เห็นจะต้องพาหนีน้องจะไปกับพี่หรือจะอยู่กับพ่อปีนี้ฝนตกทั้งปีไม่สร่าง พี่นอนร้องครางเหมือนเสียงอึ่งอ่างฝืดคอดอกรักบานแล้วคืนกอ ไม่เด็ดมั่วรีรอขืนช้าล่ะก็จะแห้งเหี่ยวตาย

ย่างเข้าเดือนห้า น้ำท่าก็แห้งขอดคลอง เมื่อยามได้มอง ผืนนาเป็นร่องแยกแตกระแหง ต้นหญ้าสดเขียว ก็พลันแห้งเหี่ยวเกราะแดง ผืนนาหน้าแล้ง เหมือนดวงใจแห้งแยกแตกเป็นแผล ย่างเข้าเดือนห้า แก้วตาคู่รักเปลี่ยนใจ รู้ไหมว่าใคร เฝ้าครวญหวนให้จิตใจปรวนแปร สิ้นความสดใส นั่งซึมขรึมใต้ต้นแค เหมือนคนพ่ายแพ้ หัวใจเป็นแผลรักเศร้าระบม ลืมหมดสิ้นรสรักเก่า น้องลืมร่มเงาใต้ต้นสะเดาและซุ้มลั่นทม น้ำแห้งเดือนห้า น้องก็หนีหน้าไปตามสายลม ทิ้งไว้เพียงกลีบลั่นทม ให้มันเฉาแห้งเหี่ยวตาย ย่างเข้าเดือนห้า ท้องฟ้าแห้งแล้งเมฆลอย ผืนนาก็คอย น้ำฝนจะร่อยร่วงหล่นเรียงราย ดั่งหนุ่มคอยสาว เห็นทีจะเศร้าใจตาย น้องช่างใจร้าย หยามหัวใจชายทิ้งได้ลงคอ