อยู่คนเดียว เงียบเหงาเศร้าทรวง เธอมิห่วงหายไปทั้งคืน
ปล่อยให้ฉันระกำกล้ำกลืน เธอไปชื่นระรื่นฉ่ำใจ
แต่ก่อนยามความรักหวานฉ่ำ คืนและค่ำไม่เคยร้างไกล
เฝ้าแต่คอยประโลมเร้าใจ ร้อนเย็นไหมห่วงถามทุกครา
ครั้นยามนี้เธอแปรเปลี่ยนไป
เป็นอันใดหรือจึงโรยรา บ้านขาดเธอร่วมเรียงนิทรา
ราวป่าช้าน่ากลัวเหลือใจ อยู่ในบาร์เธอมิวังเวง
ฟังเสียงเพลงเพลิดเพลินฤทัย แต่คนรออยู่บ้านเหงา
ได้ฟังเสียงแต่นาฬิกา
ครั้นยามนี้เธอแปรเปลี่ยนไป
เป็นอันใดหรือจึงโรยรา บ้านขาดเธอร่วมเรียงนิทรา
ราวป่าช้าน่ากลัวเหลือใจ อยู่ในบาร์เธอมิวังเวง
ฟังเสียงเพลงเพลิดเพลินฤทัย แต่คนรออยู่บ้านเหงาใจ
ได้ฟังเสียงแต่นาฬิกา
